ضعف هاى دفاعى پرسپوليس غيرقابل انكار است و اين چيزى نيست كه به يك بازى يا ۲ بازى مربوط باشد اگر استقلال با انتخاب دفاع ۳ نفره و استفاده از پيستون هاى خوبى مثل خسرو حيدرى توانسته ضعف هاى دفاعى خود را كاهش دهد يا تحت كنترل در بياورد اما پرسپوليس با انتخاب دفاع خطى تنها و تنها بر ضعف هاى وحشتناك خط دفاعى خود افزوده است. دفاع خطى پرسپوليس حالا حكم پاشنه آشيلى را پيدا كرده كه با ناآمادگى يا ناهماهنگى زوج «حيدرى – رضايى» آسيب پذيرتر از هميشه شده است.

اينكه مشكل دفاعى پرسپوليس چگونه حل مى شود بحثى است كه

 مربيان پرسپوليس بايد به آن بپردازند اما به نظر مى رسد كه اين پرسپوليس سنگين و كند مخصوصاً در ميانه ميدان، توان حمايت كردن از خط دفاع خود را ندارد نمى توان و نبايد همه چيز را گردن مدافعان انداخت وقتى هافبك دفاعى براى گل زدن پيش مى روند و برنمى گردند.وقتى مازيار زارع يا كريم باقرى در بدترين شرايط فيزيكى فصل هستند نمى توان از پژمان نورى انتظار داشت كه به اندازه ۳ نفر بدود و بجنگد و تكل بزند. مشكل دفاعى پرسپوليس تنها با تجديد ساختار دفاعى تعريف كردن مجدد نقش ها، نيمكت نشين كردن اسم هاى بزرگ اما كم نفس يا همراه با اضافه وزن و از همه مهمتر با اعتماد كردن كادرفنى با بازيكنانى مثل مجتبى شيرى ونبى الله باقريها حل مى شود. بازيكنانى كه كمتر اسم و رسم دارند و بيشتر به ارائه فوتبال مى انديشند. پرسپوليس در قم وقتى تسليم شد كه خط دفاعى اين تيم توان مقابله با مهاجمان ريزنقش و سرعتى اين تيم را نداشت. آيا وينگاداى پرتغالى و دستيارش افشين پيروانى نمى بينند كه كدام بازيكنان اضافه وزن دارند يا با اولين حمله سرعتى بازيكنان رقيب نقش بر زمين مى شوند؟