پرسپولیس نیوز : سرمربی سابق پرسپولیس در مستند کارنامه فوتبال صحبت های جالبی را در خصوص مقایسه فوتبال ایران و ترکیه انجام داد.

در این مصاحبه قدیمی مصطفی دنیزلی در ترکیه در برابر دوربین مستند کارنامه فوتبال نشسته و به سوالات در خصوص تجربیاتش از فوتبال ایران و مقایسه با فوتبال ترکیه پرداخت. در این مستند صحنه های جالبی از دوران مربی گری دنیزلی در ایران و دربی تاریخی 74 هم به نمایش در می آید. ویدئوی کامل این برنامه امروز در پرسپولیس نیوز قرار می گیرد:

گزیده صحبت های دنیزلی:

* روزهای خوبی در تهران داشتم . بزرگترین یادگاری من از ایران برخورد مردم است. لحظه ورود به ورزشگاه آزادی را هیچ وقت فراموش نمی کنم. فضایی که طرفداران ایجاد می کردند خیلی زیبا بود. ایرانی ها هنوز هم به من محبت دارند ، وقتی توریست های ایرانی را در شهرهای مختلف ترکیه ، استانبول ، آنکارا و جاهای دیگر می بینم که به سمت من می آیند ، لبخند می زنند و عکس یادگاری می گیرند لذت می برم.

* چیزهای زیادی از فرهنگ ایران یاد گرفتم . پرسپولیس و ایران برای من چیز دیگری است و اگر بخواهم دوباره مربی گری کنم به این کشور می آیم.

* امکانات فوتبال ایران ، ورزشگاه ها ، زمین های تمرین و.. با فوتبال ترکیه قابل مقایسه نیست. ما در ایران حتی بعضی اوقات برای پیدا کردن زمین تمرین مشکل داشتیم. اما فوتبال ایران غنی از استعدادهاست.

* بودجه دو باشگاه ایرانی و ترکیه ای قابل مقایسه نیست. بودجه باشگاهی مثل پرسپولیس شاید 1 تا 5 میلیون دلار باشد اما بودجه باشگاه بشیکتاش 80 میلیون دلار است. از 10 برابر هم بیشتر است. اما اگر این دو تیم با هم بازی کنند معلوم نیست نتیجه چه می شود! در آمد این دو باشگاه با هم قابل مقایسه نیست در حالی که پرسپولیس مثل بشیکتاش تماشاگران فعال بسیاری دارد.

* فوتبال ایران از نظر برنامه ریزی و امکانات از فوتبال ترکیه و اروپا خیلی عقب تر است. نیاز به برنامه ریزی های جدید و جامع از سوی فدراسیون فوتبال است. فرهنگ فوتبال در ایران غنی است ، شما استعدادهای خوب و بازیکنان با کیفیتی دارید اما مشکل فوتبال ایران تعویض زود به زود مدیران و مربیان است.

* این استعدادهای خوب به لیگ های اروپایی مثل آلمان و اسپانیا یا کشورهای خلیج فارس مثل امارات یا قطر راه پیدا کرده اند. اگر برنامه ریزی ها بهتر شده و امکانات کامل تر شود این استعدادها انگیزه پیدا می کنند در ایران بمانند و فوتبال خود را در لیگ ایران ادامه دهند.

* در فوتبال ترکیه علاوه بر اینکه بودجه بالایی دارید ، درآمدهای زیادی هم کسب خواهید کرد. پیش از مسابقات 20 تا 30 هزار بلیط کل فصل پیش فروش شده و تبدیل به پول نقد برای بودجه باشگاه می شود. شبکه لیگ تیوی 450 میلیون دلار برای حق پخش بازی ها می دهد که بیشتر آن به 4 باشگاه بزرگ ترکیه می رسد. اما به ضعیف ترین تیم لیگ هم کمتر از 20 تا 25 میلیون دلار نمی رسد. تبلیغات پشت و روی پیراهن هم تا 30 میلیون دلار درآمد دارد. علاوه بر آن بعد از هر برد فدراسیون فوتبال برای افزایش انگیزه تیم ها به تیم 700 هزار دلار می دهد. به تیم قهرمان هم جایزه 25 میلیون دلاری می رسد. به این ترتیب شما با قهرمانی می توانید 50 میلیون دلار دیگر به دست آورید. با صعود به لیگ قهرمانان اروپا هم 20 میلیون یورو به شما می دهند. برای هر برد در این مسابقات 1 میلیون و برای تساوی 500 هزار دلار درآمد دارید که مجموع اینها برای باشگاهی مثل بشیکتاش یا گالاتاسرای به 150 میلیون دلار می رسد. اما این در آمدها در فوتبال ایران وجود ندارد.

* علاوه بر اینها بعضی از باشگاه های بازیکن پرورش می دهند. جوانان 17 – 18 ساله را جذب می کنند و با هزینه 300 تا 400 هزار دلار پرورش می دهند و با قیمت 10 میلیون دلار در بازار فوتبال می فروشند.

* در ایران پتانسیل بازیکن وجود دارد. باید به این برنامه ریزی و مدیریت را هم اضافه کنیم. فوتبال ایران بعضی اوقات به جام جهانی راه پیدا می کند. گاهی اوقات در جام ملت های آسیا موفقیت هایی بدست می آورد اما این موفقیت ها با جایگاهی که فوتبال ایران دارد متناسب نیست. ایران می تواند موفقیت های بهتری کسب کند. فدراسیون و باشگاه ها باید کادر اداری ثابتی داشته باشند. وقتی هر شش ماه یا یک سال یک بار مدیریت و کادرفنی تغییر کند اینکه در اینجا یک برنامه یا نقشه وجود داشته باشد بسیار دشوار است. من را به عنوان یک نفر از خودتان قبول کنید ، از روزی که به ایران آمدم چه در پاس چه در پرسپولیس در برنامه ریزی های مربوط به تیم سعی کردم این روند را در پیش بگیرم و در مرحله اول سعی کردم فوتبال خوب را ارائه کنم ، چون مردم ایران حقشان است فوتبال زیبا تماشا کنند ، این را نمی توان با این ذهنیت ایجاد کرد که تیم فقط برنده شود ، وقتی در فوتبال بازیکن بسازید همیشه شانس بردن دارید ، هم بازیکنی که بازی می کند و هم کسی که تماشا می کند باید لذت ببرد ، ایران این پتانسیل را دارد در صورتی که فدراسیون و باشگاه ها و تمام سازمان های جانبی هم راستا حرکت کنند در غیر این صورت ایران به کشوری تبدیل می شود که فوتبالیست های خوبی تربیت می کند اما تیم های خوبی ندارد. تا وقتی برنامه ریزی خوبی وجود نداشته باشد بازیکنان خوب ایران به کشورهای دیگر می روند.

* رابطه مربی و بازیکن درک متفاوتی لازم دارد. بازیکن همیشه نقش اول را دارد ، مربیان هم نقش اول هستند اما هیچ تماشاگری برای تماشای مربی به ورزشگاه نمی آید. آنها می آیند تا ستارگان را ببینند و مربیان وظیفه دارند ستاره ها را مدیریت کنند. مربیان از ستاره ها ، از کسانی که فوتبال را زیبا می کنند حمایت می کنند مربیان رقیب آنها نیستند. بعضی وقت ها پیش می آید که مربیان با ستاره ها به مشکل می خورند، ستاره ها را مربی ها ، هم تیمی ها و حتی بازیکنان حریف باید حمایت کنند.

* فوتبال ورزشی است که در آن رابطه خیلی مهم است. این رابطه را در درجه اول مربی باید با بازیکن برقرار کند. وقتی این رابطه نباشد مربی دچار مشکل می شود. مشکل برقراری ارتباط. من مشکل خاصی تا به حال نداشتم. اوائل که آمدم بعضی ها می گفتند زیاد می خندد ، در ترکیه هم می گفتند اصلا نمی خندد! هرجور رفتار کنی مشکل به وجود می آید اما در زمان مناسب خندیدن و در زمان مناسب عصبانی شدن از ارکان این شغل و حتی زندگی است. این شغل را من در ترکیه ، ا یران و آلمان تجریه کردم. ولی شغلی است که در کنار سختی های خوشحالی و راحتی هم دارد. بالاخره هر شغلی دو روی متفاوت دارد.

* لازم نیست گروهی که با مربی کار کنند او را دوست داشته باشند. مهم است او را باور داشته باشند. بعد از اینکه او را باور داشتند ممکن است او را دوست هم داشته باشند. اما برعکس آن ممکن نیست او را دوست داشته باشندولی او را دوست نداشته باشند. در یک رابطه هم باید دیسیپلین وجود داشته باشد هم باید با هم دوست باشید. نباید روابط در همکاری مشترک به قدری از هم دور باشید که نیاز به یک پل ارتباطی داشته باشد. یا نباید آنقدر نزدیک باشید که به هم گره بخورید. در این رابطه یک مرز وجود دارد ، تیم ، بازیکن و مربی یک مرز نامرئی دارند. این مرزها باور ، دوست داشتن و اطمینان هستند و تمامی این مرزها را باید رعایت کرد.

* من در ایران با مردم ایران با فرهنگ ایران با فوتبال ایران آشنا شدم و دوستان زیادی پیدا کردم. این ها چیزهایی نیستند که بتوانی با پول بدست آوری. این دوستی ها مهم ترین چیزهایی هستند که در زندگی بدست آوردم. صحبت کردن و آشنایی با مردم ،  این فضایی که دل من برایش تنگ می شود ، همیشه به یاد این خاطرات هستم. اگر بخواهم به فوتبال برگردم اگر در ترکیه نباشد ممکن است در ایران باشد ولی جایگاه ایران ، تهران و پرسپولیس برای من متفاوت است.

ویدئوی مستند با صحبت های دنیزلی ، ایمون زاید ، مهدوی کیا و هاشمیان در سایت قرار خواهد گرفت.