سه شنبه 1 بهمن (15:20)

مرجع خبری پرسپولیس : وقتی جنبه انتقاد نداشتند / فردوسی پور و نهالش یعنی برنامه نود از ریشه خشکانده شدند .

1- حتی با چشمان کاملا بسته هم قادر به تشخیص بودید که اتفاق غیر متعارفی رخ داده است؛ مرد همیشه خندان بر خلاف همه دوشنبه شب ها از تکیه کلامش استفاده نکرد « خیلی خیلی خوشحالیم که باز با یک برنامه دیگر در خدمت شما هستیم» عادل از دیدن ما خوشحال نبود که اگر بود حتما آن را بر زبان می راند. این کال ترین نودی بود که از درخت سیما به سبد مردم ارزانی شد و بازنده این مناقشه دوباره کسی نبود جز تو. شاید ساعت بیولوژیک بدنت به رسم همه دوشنبه شب ها، اجازه می داد تا پاسی از بامداد بیدار بمانی و ببینی در بطن فوتبالت چه می گذرد اما نود خیلی زود تمام شد. 9 بازی ،9داوری و چند دقیقه پرده برداری از نمای جدید هیات فوتبال پایتخت ؛ همان مکانی که اگر افشاگری نود نبود شاید باز با همان در و دیوار رو به زوالش به زیستن ادامه می داد. و حالا سوال این است آیا با ادامه این روند می توان به جذاب ماندن پر بیننده ترین برنامه تاریخ سیمای کشورمان امید وار ماند؟

2- قصد حمایت صرف از نود را نداریم چرا که مطمئنیم همانطور که هیچ مجموعه ای عاری از اشتباه نیست و نخواهد بود نود هم چنین است اما برای اصلاح این به اصطلاح زردی، دوشنبه شب لاشه درختی را به نظاره نشستیم که ریشه اش در خاک نبود. باغبان برای هرس برگ زرد بدون آنکه زحمت بالا رفتن از درخت را به جان بخرد با تیشه محکم و جاندار بر تنه اش کوبید و کوبید تا نهال کم جانی که با آبیاری قطره ای خودش پا گرفته بود اینک مبدل به درخت تنومندی شود که بر زمین افتاده است.

3- در ابتدای مناقشه نود و مردان سازمان تربیت بدنی حدس اشتباهی را مرتکب شدیم ؛ ما فکر می کردیم امروز عادل به نمایندگی از سیما با تنی از مردان سازمان مباحثه و مجادله می کند و درست چندی بعد با آشتی دو رئیس همه چیز فراموش می شود.در مثل مناقشه نیست اما ضرب المثلی در غرب می گوید ؛ امروز سرباز ها با هم می جنگند و فردا ژنرال ها به سلامتی جام ها را بر هم می کوبند . ابتدای این جنگ چنین انتهایی را ترسیم می کرد اما ما اشتباه کردیم در حالی که سرباز خودش را آماده نبرد می کرد فرمانده از او خواست سپر را بر زمین اندازد و شمشیر را در نیام فرو، چرا که دوشنبه شب بر خلاف انتظار همگان ، نه خبری از نزاع بود و نه مردم شاهد بگو مگو هایی که هیچ وقت نه برنده اش مشخص می شود و نه بازنده اش تسلیم.

4- اینکه نود در گذشته چه بوده ،چه کرده و ماحصل شب بیداری های دوشنبه شب ها به کجای فوتبال مان نان و آب رسانده در این مقوله مطرح نیست فقط قرار است بپردازیم به آینده ای که در آن نقد کمی بی معنا می شود. آن قشری که می گوید نود فسفری شده بود تا چه حد از آخرین برنامه آن رضایت داشتند؟ آیا باز قرار است برگردیم به عصری که هر که هر چه می خواست می کرد و خبری از پاسخگویی نبود ؟ استقلال در دوره ای از لیگ قهرمانان آسیا کنار گذاشته شد که نور افکن پر نور نود بر تاریک ترین زوایای این داستان نور تابند با این حال تا امروز هیچ کس مقصر شماره یک را نمی شناسد. حالا فرض کنید اصلا نودی وجود نداشت شاید اصلا کسی نمی فهیمد استقلال از آسیا اخراج شده است! آخرین برنامه نود دقیقا چنین استعدادی را داشت برنامه ای که جان می داد برای لاپوشانی و ماست مالیزاسیون .

5- دو سال قبل مجمعی با حضور کارشناسان تشکیل شد تا به ضعف های نود پرداخته شود اما همه از ذوق شان ان جلسه را به مجلس حمد و ثنا از نود تبدیل کردند و همان ها که دیروز آن گونه پشت عادل بودند دوشنبه شب سپر را از دستش گرفتند و بدو گفتند مصلحت در سکوت است. آنچه در پس سکوت نود نهفته بود سیاسی کاری ای بود که خودش را بی رحمانه به ورزش چسباند و آن قدر فشارش داد تا مجرای تنفسی او بسته شود.انتقاد از ورزش فقط انتقاد از ورزش است اما وقتی نشریه منتقد دولت به هر نحوی می خواهد او را سیاسی کند ان وقت است که عادل می شود تیتر و عکس یک آن روزنامه سیاسی که نه دلش برای ورزش می سوزد و نه در پی گرفتن حقیست که به زعم او نا حق شده است. بیش از ده سال از آغاز نود می گذرد و در همه این دوران نگاه این برنامه انتقادی و سازنده بوده است چه آن روز که مهرعلیزاده و دادکان بودند چه امروز که علی ابادی و کفاشیان هستند ، اما چه می شود کرد که اینک حتی انتقاد را هم می توان مصادره به مطلوب کرد.

6- دوستداران نود امروز قربانی جنگی می شوند که آبشخور آن ربطی به ورزش ندارد همانطور که می توانند این نوشته را پرچمی کنند علیه سازمان و فدراسیون و بگویند پای تان را از گلوی نود بردارید اما نه ، آنچه امروز نای نود را بریده است همان حامیانی هستند که نه برای ورزش که برای مقاصد سیاسی شان نود را ابزار می کنند.همان دسته از منتقدان دولت که به خاطر مقاصد سیاسی خود حامی 90 شده اند تا در عمل با این رفتارشان ریشه به تیشه این برنامه زده باشند.

7- همانطور که عادل دوشنبه شب از دیدن ما خوشحال نبود ، ما هم چنین حالتی را نسبت به دیدن او داشتیم. شاید وقتش بود برای یک بار هم که شده ثابت می کرد بعضی وقت ها ماندن دلیلی برای ماندگاری نیست. مادر آشیل به او گفت؛ اگر به جنگ نروی و در یونان بمانی صاحب بچه و نوه خواهی شد و سال ها یادت در اینجا زنده می ماند اما اگر به تروی بروی می میری و در عوض در ذهن تاریخ ماندگار می شوی.

نویسنده : مهدی طاهرخانی