مرجع خبری پرسپولیس : شايد آخرين خواسته مردي با بيش از صد بازي ملي، انجام يك مراسم خداحافظي از فوتبال با پيراهن قرمز باشد.

بر هيچ‌كس پوشيده نيست كه دل«كيا» محبوب فوتبال ايران بيشتر از اينكه با تيم‌هاي زادگاهش باشد كيلومترها آنطرف‌تر از ايران و در كشور ژرمن‌ها در گرو آلمان‌هاست. حق هم دارد. چرا نباشد؟

جايي كه نه‌تنها هيچ‌وقت در آن احساس خارجي بودن نكرد كه حالا و پس از سال‌ها جدايي هم مردمانش، نامش را بر سر زبان‌ها فرياد مي‌كنند. آنها هستند كه قدر سرمايه را حتي اگر هموطن نباشد مي‌دانند و آنقدر به وي اطمينان دارند كه كليه تيم‌هاي پايه خود را هم به او بسپارند.«كيا» به آلمان بازخواهد گشت. دير و زود دارد اما سوخت و سوزي در كار نيست. او برمي‌گردد به جايي كه هيچ‌گاه از«گل» بالاتر از هوادار تيمش نشنيد و در روز افولش فحش كم‌كاري نشنيد. اما آيا قبل از اين مهاجرت محتوم فوتبال ايران مي‌تواند ديني را كه از كيا بر گردن دارد ادا كند. شايد آخرين خواسته مردي با بيش از صد بازي ملي، انجام يك مراسم خداحافظي از فوتبال با پيراهن قرمز باشد آنچه خود او در قالب مصاحبه‌اي با نگارنده در ميان گذاشت.

اين آرزوي بزرگ و دست‌نيافتني براي شماره«2» نيست. او مي‌خواهد در مسابقه‌اي دوستانه ميان پرسپوليس و هامبورگ در ورزشگاه اينتك‌آره‌نا كفش‌هايش را براي هميشه بياويزد اما قبل از آن او مي‌تواند چند صباحي خاطرات خوش دوران جواني با قرمزها را هم تكرار كرده و بعد مقدمات گودباي‌پارتي خود را مهيا كند. امروز او در آستانه تصميمي بزرگ قرار گرفته است. تماشاي عملكرد او در باشگاه داماش نشان مي‌دهد كه بي‌‌شك اگر پرسپوليس او را به خدمت بگيرد فقط به خاطر نام بزرگش نخواهد بود چرا كه كيفيت فني كيا جذب او را توجيه مي‌كند. پرسپوليس در تمام طول نيم‌فصل اول كسي را نداشت كه توپ را درست روي پيشاني مهاجمانش سانتر كند و يا از قدرت ارسال او پشت ضربات ايستگاهي سود ببرد. دو فاكتوري كه«كيا» هنوز كه هنوز است آن را به كامل‌ترين شكل ممكن در خود حفظ كرده و بسياري از كاميابي‌هاي داماش از صدقه سر همين خصيصه به دست آمد. كيا آماده است، پرسپوليس هم آماده است. شايد اين كمترين توقع از دست‌اندركاران جوش خوردن اين معامله باشد كه به خاطر تمام خدماتي كه مهدوي‌كيا پيش از اين در حق فوتبال ملي اين مملكت و نام و آوازه آن در آن‌ور كوه‌ها كرده است او را در برآورده شدن آخرين آرزوي فوتبالي‌اش ياري رسانند.«كيا»ي دل‌چركين از مردم رشت مي‌خواهد در اوج، فوتبالش را كنار بگذارد اما چه بهتر كه در اين واپسين روزهايي كه فوتبال مي‌تواند از حضور او در كنارش لذت ببرد او به آشيانه قديمي بازگردد؛ وصلي كه هم قرمزها و هم«كيا» مدت‌هاست چشم‌انتظار آن هستند.

در فوتبالي كه كمتر پيش آمده پيشكسوتاني با اين اسم و رسم بدرقه‌اي باشكوه داشته باشند. بي‌شك عظمت روز خداحافظي مهدوي‌كيا با پيراهن قرمز و چرخي در استاديوم آزادي و بعد از آن كوچ به آلمان ما را هم در احترام به ديگر بزرگان اين قوم مصمم‌تر و جوان‌ترها را براي رسيدن به جايگاه او پرتلاش‌تر و هواداران را نسبت به امثال او قدرشناس‌تر خواهد كرد.

* رضا خدادادی