فارس: رئیس فدراسیون فوتبال گفت: بسیاری از آنهایی که به من می‌گفتند از فوتبال برو، حالا برایم پیام تبریک ارسال می‌کنند.

علی کفاشیان به نکات مهمی در خصوص شرایط فوتبال ایران پس از راهیابی به جام جهانی 2014 اشاره کرد. او فراز و نشیب های تیم ملی را شفاف تر بیان کرد و به نوعی پس از مدت ها درد و دل هایش به راحتی گفت، چون این روزها مردم ایران در جشن صعود تیم ملی کشورمان به جام جهانی به سر می برند و رئیس فدراسیون فوتبال بدون هیچ دغدغه‌ای می تواند صحبت‌هایش را تشریح کند.

آقای کفاشیان پس از صعود تیم ملی به جام جهانی، قبول دارید که دیگر خنده‌هایتان برای کسی ملال آور نیست؟ 

این خندیدن من دلیلی بر این نیست که در مورد اتفاقاتی که در فوتبال می‌افتد بی‌خیال باشم اما سعی می‌کنم شاد باشم و فعالیتم را با این رویه ادامه دهم. در زندگی‌ام ممکن است یک رو خوب باشم و یک روز ناراحت. حتی من در شرایطی که بسیار ناراحت هستم سعی می‌کنم شادی را به دیگران منتقل کنم. آن هم در شرایطی که شاید همه چیز بر وفق مراد نیست.

آیا در مسیر صعود تیم ملی به جام جهانی 2014 ناراحتی شدید به سراغت آمد؟

بله، در خیلی از باخت‌ها به شدت ناراحت بودم اما وقتی که مقابل دوربین‌ها قرار می‌گرفتم می‌گفتم که ما تلاش می‌کنیم؛ جبران می‌کنیم اما متاسفانه بعضی‌ها از این رفتارم ناراحت بودند و با انتقادها و مطالبی که علیه من می‌کردند باعث ناراحتی من هم می‌شدند.

همه انتقاد کردند، اما پس از صعود تیم ملی به جام جهانی چقدر پیام تبریک به دستتان رسید؟

تاکنون پیام‌ تبریک‌هایی از سپ بلاتر، رئیس ای اف سی و همچنین برخی از فدراسیون‌های کشورهایی مانند ژاپن برایم ارسال شده است. در ایران هم بسیاری از دوستان برای من پیام تبریک فرستاده‌اند که در گذشته همواره به من می‌گفتند چرا در فوتبال مانده‌ای؛ خودت را خراب نکن و حتی گاها با حالت تند با من رفتار می‌کردند اما من دائما به آنها می‌گفتم حوصله داشته باشند و موفقیت با یکی دو سال کار حاصل نمی‌شود اما این روحیات آقایان بود.

قبول داری برای صعود به جام جهانی، تیم ملی فراز و نشیب های زیادی را تجربه کرد و خودتان با پارادوکس های عدیده‌ای مواجه شدید؟

بله؛ یک روز ما مقابل کره‌جنوبی در تهران پیروز شدیم یک هفته خوشی داشتیم، اما بعد از آن مقابل ازبکستان باختیم هجمه‌ سنگینی از سوی افراد مختلف و رسانه‌ها وارد شد که آقا برای چه وایستادی، کنار بکش. متاسفانه باید بگویم رسانه‌ها و حتی ارگان‌ها طاقت ندارند ولی من به آنها می‌گفتم من دارم کارم را می‌کنم. در بازی فوتبال هم یک روز برنده می‌شویم و یک روز می‌بازیم. در دیدار مقابل ازبکستان داور به نفع حریف قضاوت کرد همان‌ اتفاق در بازی رفت به نوعی برای ما رخ داد اما همه به ما حمله می‌کردند و هیچ کس نبود که از ما حمایت کند و بگوید اگر باختی آوردید عیبی ندارد قوی‌تر از گذشته به فعالیت‌تان ادامه دهید اما دائما به ما می‌گفتند برای چه مانده‌اید چرا نمی‌روید دائما روحیه منفی می‌دادند. این برای ما کار را بسیار سخت کرده بود و حالا خوشحالم که به نتیجه رسیدیم و می‌توانیم برویم برنامه‌های خودمان را هم در مورد تیم ملی بزرگسالان و هم در مورد تیم ملی پایه و ساختار فوتبال ادامه دهیم.

ولی باید قبول کرد که مدیریت در فوتبال کار سختی است؟

مدیریت در فوتبال مانند یک رودخانه است، ما باید سعی کنیم در این رودخانه کار خودمان را ادامه دهیم و در جریانش موانع نگذاریم. از صعود تیم ملی به جام جهانی خوشحالیم اما باید توجه داشت این برد و باخت‌ها همواره در فوتبال هست. من همیشه تاکید کردم چه پیروز شویم چه شکست بخوریم چه به جام جهانی برویم و چه نرویم زندگی ادامه دارد و چنین حوادثی در آن طبیعی است.

در مسیر صعود تیم ملی به جام جهانی شرایط سختی به سراغت آمد، در آن موقعیت‌ها چه کردی؟

در بسیاری از موارد کار حتی به مو می‌رسید اما پاره نمی‌شد و من سعی می‌کردم با خواندن سوره والعصر به خداوند توکل کنم چرا که او سرنوشت‌ها را برای ما تعیین می‌کند حتی مواقعی می‌شد که ما به مانند بازی رفت مقابل کره پیروز می‌شدیم. یک هفته شاد بودیم اما بعد از آن با شکست مقابل ازبکستان شرایط برای ما بسیار سخت می‌شد و من همان‌طور که خداوند در سوره والعصر ما را به صبر دعوت کرده با توکل به خدا مقابل این اتفاقات صبر می‌کردم اما باید توجه داشت ما در فوتبال نباید یک برد یا یک شکست را ملاک عملکرد قرار دهیم. در بسیاری از مواقع هیچ حمایتی از ما نشد. بعضی از روزنامه‌ها هم پروژه رفتن ما را کلید زده بودند و این مسئله باعث دلسردی مردم می‌شد در حالی که ما سعی می‌کردیم به مردم دلداری بدهیم.

یک بار هم فدراسیون شما به عنوان فدراسیون برتر آسیا معرفی شد، اما همان انتخاب حاشیه‌هایی را برایتان ایجاد کرد.

فوتبال فقط نتیجه‌گیری در تیم ملی بزرگسالان نیست. ما کارهای بسیاری را در تیم‌های پایه و زیرساخت فوتبال انجام دادیم که ای‌اف‌سی به آنها توجه داشت و ما را به عنوان بهترین فدراسیون سال انتخاب کرد اما متاسفانه برای بسیاری فقط تیم ملی بزرگسالان و رفتن به جام جهانی ملاک است. برنامه 90 انتخاب ما را به عنوان برترین فدراسیون آسیا به مسخره گرفت و آمار گذاشت تا از بینندگان به این نتیجه برسد که ما بهترین فدراسیون آسیا نیستیم اما برای مسئولین ای‌اف‌سی سایر حوزه‌های فوتبال از جمله تیم‌های پایه و زیرساخت‌هایی که صورت می‌گرفت بسیار حائز اهمیت بود.

ما در تیم‌های مختلف از جمله فوتسال، فوتبال ساحلی، فوتبال خانم‌ها و همچنین در رشته‌ آقایان بهترین نتایج را گرفتیم و اگر شما در سایت‌های مختلف جستجو کنید می‌بینید که کمتر تیمی نتایجی مانند ما را کسب کردند البته در رشته خانم‌ها ژاپنی‌ها بهتر از ما بودند آن هم به دلیل آنکه سال‌ها بر روز این حوزه فعالیت‌ داشتند، البته ما هم در رشته بانوان رشد کردیم. این یک افتخار است که ایران با حداقل امکانات توانسته چنین موفقیت‌هایی را در تمامی حوزه‌های فوتبال به دست آورد.

تجربه مدیریتی شما در فدراسیون دوومیدانی و زمانی که معاون سازمان تربیت بدنی بودید نشان می‌دهد که به برنامه ‌های دراز‌مدت تاکید دارید. در فوتبال هم همین روش را پیشه کردید؟

 نزدیک به 5_ 6 مدال آسیایی که سال قبل به دست آمد و همچنین موفقیت‌هایی که در المپیک داشتیم مانند مدالی که احسان حدادی گرفت من روی آنها از سال 1375 یعنی 15 سال پیش و در حالی که در رده نوجوانان بودند برنامه‌ریزی کردم. مربیان خارجی برای آنها آوردم. احسان حدادی بعد از 12 سال فعالیتی که روی او شد توانست در المپیک مدال نقره بگیرد. یک شبه نمی‌شود به موفقیت رسید. اگر ورزشکاری یک شبه در المپیک موفق بود آن المپیک سالم نیست. به هر حال من چندین دهه است که در ورزش کار می‌کنم و کارنامه من فقط سالهایی که در فوتبال بودم نیست. در سایر حوزه‌های ورزشی هم مدیریت کرده‌ام.

برنامه های بلند مدت شما برای فوتبال ایران چیست؟

همین الان سوای برنامه‌های تیم ملی برای حضور در جام جهانی 2014، تمام فکر و ذهن من روی تیم امید و سایر تیم‌های پایه است. برنامه‌ریزی دقیقی در مورد آنها خواهم داشت.

نظرتان در مورد صعود تیم ملی به جام جهانی و شور و نشاط اجتماعی ایرانی‌ها در سرتاسر کشور چیست؟

این نشاط اجتماعی ملی نشان داد که باید مسئولان توجه بیشتری به فوتبال داشته باشند.همگان شاهد بودیم که با رفتن تیم ملی به جام جهانی چه شور و شعفی در بین مردم ایجاد شد و در خیابان‌ها به شادی پرداختند. با چه انگیزه‌ای می‌شود این شور و هیجان را به مردم وارد کرد که اینطور در خیابان‌ها به شادی بپردازند؟ هرچقدر هم هزینه کنید و حتی بگویید به هرکدامتان یک میلیون تومان می‌دهیم باز هم به خیابان نمی‌آیند در این صورت آیا رفتن به جام جهانی و سرمایه‌گذاری در فوتبال ارزش ندارد که ما بیشتر روی فوتبالمان سرمایه‌گذاری کنیم تا از این طریق به مردم کشورمان شادی ببخشیم؟ چرا فدراسیون ژاپن 20 برابر بودجه دارد؟ چرا فدراسیون کره 15 برابر ما روی فوتبال و تیم ملی‌اش سرمایه‌گذاری می‌کند؟ به خدا ارزش دارد برای این شور و شعفی که مردم با صعود به جام جهانی پیدا می‌کنند یک سرمایه‌گذاری خوب در فوتبال انجام دهیم. من الان و یک سال آینده را نمی‌بینم. من 4 سال بعد را می‌بینم که باید با سرمایه‌گذاری لازم دوباره در بازی‌های مقدماتی در جام جهانی حاضر شویم و نباید اجازه دهیم این روند صعود به جام جهانی قطع شود. کره جنوبی 8 دوره پی در پی به جام جهانی صعود کرده و در کل 10 بار به جام جهانی رفته است و این ارزشمند است. الان هم مردم ما همچین انتظاری از تیم ملی دارند و ما باید با یک برنامه‌ریزی دقیق برای 4 سال آینده شرایطی را فراهم کنیم که دیگر کمترین دغدغه را برای صعود تیم ملی به جام جهانی داشته باشیم. من از هم‌اکنون به فکر برنامه چهار سال آینده جام جهانی هستم و در کنار آنها با جدیت تمام پیگیر وضعیت تیم امید، جوانان، نوجوانان و سایر حوزه‌های فوتبال از جمله فوتبال بانوان، فوتبال ساحلی و فوتسال خواهم بود. 

بدترین خاطره‌تان در مسیر صعود تیم ملی به جام جهانی چیست؟

شکست از ازبکستان در ورزشگاه آزادی خاطره بدی بود، اما بدتر از باخت ازبکستان شکست مقابل لبنان بود. خیلی ناراحت بودیم و با وجود اینکه دیدار مقابل کره را پیروز شدیم و یک مقدار امیدواری در ما به وجود آمد اما شکست ما مقابل لبنان و در کنارش شکست مقابل ازبکستان باعث شد ما به شدت تحت فشار قرار بگیریم در حدی که من با خودم گفتم اگر به جام جهانی نرویم علتش شکست مقابل لبنان است.

پس از این باخت ها چقدر به صعود تیم ملی امیدوار بودید؟

 با این حال امیدم 60 _ 70 درصد بود که به جام جهانی برویم چرا که ما بازی با لبنان و قطر و کره را پیش رو داشتیم و امیدوار بودیم در سه بازی پایانی نتایج لازم را بگیریم و واقعا در سه بازی آخر ایده‌آل کار کردیم و با وجود اینکه از سه بازی آخرمان 2 مسابقه در زمین حریف بود توانستیم 9 امتیاز به دست آوردیم و گل هم نخوریم.

این خیلی مهم بود که ما مقابل کره‌جنوبی که یک تیم بسیار مدعی است توانستیم 10 نفره در تهران این تیم را شکست دادیم و توانستیم در اولسان هم این تیم را شکست دهیم و از این به بعد هم سعی خواهیم کرد با تشکیل تیم قدرتمندی در رقابت‌های جام جهانی هم حضور موفق‌تری داشته باشیم و بتوانیم نتایجی بگیریم که هواداران از آن راضی باشند.

خبر دارید که کره‌ای‌ها می خواهند از فدراسیون فوتبال ایران به خاطر اینکه کی‌روش در پایان بازی در اولسان به سمت مربی تیم‌شان رفته، شکایت کنند؟

با توجه به اتفاقات آخر بازی ما می خواهیم از آنها شکایت کنیم چرا که رفتار خوبی با نداشتند. ما طی نامه‌ای از کره‌ای‌ها شکایت خواهیم کرد و تمام اسناد و مدارک لازم را هم جمع‌آوری کرده‌ایم تا وقتی آنها ما را می‌بینند از ترس به خودشان بلرزند.

نظرتان در مورد حضور دو رگه‌ها در تیم ملی چیست؟

 آنها دو رگه نیستند بلکه ایرانی‌ هستند، اما از امکانات کشورهای خارجی استفاده کرده‌اند مانند یک دانشجو که برای تحصیل به خارج می‌روند و بعد از اینکه متخصص شد به ایران می‌آید و به نوعی دانش خود را در اختیار کشور خودمان قرار می‌دهد. آنها دوست دارند برای تیم ملی کشورشان بازی کنند و باید به آنها احترام بگذاریم. این هم یکی از کارهای خوبی بود که کارلوس کی‌روش انجام داد و توانست با استفاده از پتانسیل آنها در پیشبرد اهداف تیم ملی به ما کمک کند.

لطفا صادقانه پاسخ دهید؛ اگر به جام جهانی نمی رفتیم چه رفتاری با کفاشیان در فوتبال ایران انجام می‌شد؟

 هیچ برخوردی نمی‌شد، باز هم یک سری انتقادها مطرح می‌شد ولی ما باز کار خودمان را انجام می‌دادیم و از فعالیت نمی‌ایستادیم بلکه تلاشمان را زیاد می‌کردیم.