بهترین دروازه بان های تاریخ پرسپولیس – بخش پایانی

مرجع خبری پرسپولیس : حضور در استقلال براي احمدرضا عابدزاده خيلي زود با يك مصدوميت به آخر رسيد و خود آن مصدوميت اما هنوز و بعد از اين همه سال، با او همراه است.

در آن روزهاي تلخ مصدوميت كه عابدزاده جايي در اين فوتبال نداشت و استقلالي‌ها هم سراغي از او نمي‌گرفتند، اين عابديني- مديرعامل وقت پرسپوليس- بود كه در اوج نااميدي فوتبال از بازگشت دوباره احمدرضا عابدزاده هزينه‌هاي جراحي او در آلمان را گردن گرفت و در عوض آن، دروازه‌بان جوان آن روزهاي فوتبال ايران كه مرحوم دهداري همان روز اول درباره‌اش گفته بود «نپرسيد او از كجا آمده، بنشينيد و ببينيد به كجا مي‌رسد»، وقتي برگشت پيراهن پرسپوليس را به تن كرد.

بعد از آن هم هميشه تاكيد مي‌كرد كه اصلا استقلالي نبوده و به خاطر يك اجبار، آبي‌پوش شده بوده. در دوم دي ماه 73 عابدزاده اولين حضورش درون دروازه پرسپوليس را تجربه كرد و در آن دربي جنجالي 30 دي هم دستي بر آتش داشت.

احمدرضا عابدزاده آن روزها قهرماني آسيا- 90 پكن- را در كارنامه داشت و هنوز همه مي‌گويند كه فوتبال‌مان همان قهرماني را هم از درخشش او دارد كه اگر چه انگشتان دست‌‌اش آسيب ديده بود اما در فينال سه پنالتي كره شمالي را مهار كرد تا جام به ايران برسد.

آن مصدوميت لعنتي اما هرگز عابدزاده را رها نكرد و او با همان زانويي كه بارها زير تيغ رفت و به قول خودش هنوز هر چند سال يك بار مجبور است جراحي كند و استخوان‌هاي اضافه‌اش را بيرون بياورد، شد عقاب آسيا و مرد اول فوتبال ايران و پرسپوليس. تسلط منحصر به فرد او و اعتماد به نفس مثال‌زدني‌اش هرگز اجازه نداد كه آن آسيب‌ديدگي كهنه ابهت‌اش درون دروازه را خدشه‌دار كند.

گرفتن توپ با يك دست هم از شگردهاي خاص عابدزاده بود و او خيلي زود شد يكي از بهترين‌هاي تاريخ پرسپوليس و مرد محبوب هواداران كه اگرچه دربي‌هاي زيادي روبروي استقلال ايستاد اما هرگز توهين و دشنامي نشنيد، همانطور كه هرگز دربي را نباخت. شال قرمزرنگي كه در آن دربي جنجالي 9 دي به گردن مهدي هاشمي‌نسب انداخت و گلي كه به خاطر لغزش پايش از خود او خورد، حتما هنوز در ذهن خود عابدزاده هم هست.

درست مثل بازي خداحافظي‌اش در روز پذيرايي از بايرن مونيخ در آزادي. در وصف او همين بس كه وقتي چهارگوشه زمين را بوسيد و قدم‌هاي خداحافظي را برمي‌داشت، اوليور كان مغرور از آن سوي ديگر زمين دويد تا عقاب آسيا را در آغوش بگيرد و برايش موفقيت را آرزو كند. از آن روز خيلي گذشته، از تمرين با توپ‌هاي 5 كيلويي پر از شن هم. احمدرضا عابدزاده اما هنوز ميهمان هر روزه سالن‌هاي بدنسازي است و آرزوي همه آنهايي كه به عشق عقاب شدن پشت سر او گام برداشتند و البته هرگز «عابدزاده» نشدند.

منبع گزارش: ایران ورزشی