جوان های ما فکر کردند جنگ است!
چند روز قبل از سفر جوی برای ما بوجود آمد که واقعا می ترسیدیم به عربستان برویم. مدام می گفتند مواظب باشید،چون می خواهند کارشکنی کنند. طوری صحبت می کردند که انگار قرار است به جنگ برویم. این داستان بخصوص برای جوان های ما عجیب بود. آنها واقعا می ترسیدند. آنچنان که برخی از بازیکنان مان فکر می کردند اگر گل بزنند بلایی سرشان می آید و آنها را می کشند. در صورتی که اصلا اینطور نبود. ما به یک جنگ فوتبالی رفته بودیم و برخورد الهلالی ها آنچنان که می گفتند بد نبود.

45 آمپول زدم تا بازی کنم
می توانستم 40،30 دقیقه برای پرسپولیس بازی کنم اما کادر فنی صلاح ندید. در این چند روز اخیر، فکر می کنم بعد از بازی با استقلال، هر روز 6،5 آمپول می زدم تا در شرایط بازی باشم. پزشکان گفته بودند باید پایت را گچ بگیری. منت سر پرسپولیس نمی گذارم اما 45 آمپول زدم تا در شرایط بازی باشم و برای دقایقی هر چند کوتاه بتوانم به تیمم کمک کنم اما مقابل الهلال بازی به من نرسید. اتفاقا خیلی خوب هم گرم کردم اما صلاحدید کادر فنی این بود که بازی نکنم!

از بازی نکردن ناراحتم
مگر می شود بازیکنی بازی نکند و ناراحت نباشد؟ من می دانستم که اگر به زمین بروم می توانم به پرسپولیس کمک کنم. بازی نکردم و به همین دلیل هنوز ناراحتم. الان هم پایم را آتل بستم و می خواهم دنده شکسته ام را درمان کنم. فصل کابوس وار هم برای ما بازیکنان و هم تماشاگران تمام شد. امیدوارم هواداران دیگر پرسپولیس را با این شرایط نبینند.

پول نداشتیم سالن بگیریم!
این فصل انواع و اقسام اتفاق ها برای پرسپولیس افتاد. فکر می کنم پرسپولیس هیچ فصلی به اندازه این فصل با مشکلات مالی دست و پنجه نرم نکرد. در عربستان شنیدم که قرار بود روز بازی به سالن کنار هتل برویم و عرق گیری کنیم. فکر می کنم باید هزینه ای می کردیم اما به دلیل کمبود بودجه به سالن نرفتیم و مجبور شدیم در طبقه اول هتل گرم کنیم!البته این اتفاق در مقایسه با اتفاق های دیگری که در طول فصل برایمان رخ داد چندان عجیب نبود.