محسن ربیع‌خواه که جدایی‌اش از پرسپولیس قطعی شده، امروز هم نتوانست رضایت‌نامه خود را از باشگاه بگیرد.

ربیع‌خواه ترک عادت کرده و به برخی مشکلات باشگاه پرسپولیس اشاره می‌کند که به قول خودش در فوتبال حرفه‌ای جایی ندارد.

آقا محسن مثل اینکه باید دوره حضور شما در پرسپولیس را تمام‌شده بدانیم..

-از طرف ما تمام‌شده است، اما مثل اینکه از طرف باشگاه هنوز اینطور نیست. ظاهر ماجرا این است که پرسپولیس به همراه الهلال موفق‌ترین باشگاه‌های آسیا در چهار سال اخیر هستند. ما با پرسپولیس ۴ قهرمانی پیاپی در ایران را جشن گرفتیم و سه بار در این چهار سال در جمع ۴ تیم برتر آسیا بودیم، اما داخل باشگاه چیزهایی می‌بینیم که هربار برای ما تازگی دارد.

دقیقا به چه مشکلاتی اشاره می‌کنی؟

-ببینید دو روز قبل از سفر تیم به دوحه، درحالی که مصدومیت من تازه تمام شده بود، فهمیدم که در لیست اعزامی به قطر جا ندارم و با این تجربه‌ای که دارم، سریع متوجه شدم که باید به فکر تغییر تیم باشم. تیم رفت به قطر و من از باشگاه خواستم که رضایت‌نامه مرا صادر کنند تا بتوانم با باشگاه‌های دیگر مذاکره کنم اما هر بار مدیران باشگاه چیزهای عجیبی به من گفتند. اول گفتند آقا یحیی گفته که بگذارید ما از قطر برگردیم و بعد تصمیم بگیریم که ربیع‌خواه بماند یا برود. همین جا این را بگویم که همان موقع هم من داشتم زمان را از دست می‌دادم. یعنی درست نبود که من اینقدر صبر کنم تا تکلیف‌ام روشن شود. بعد که تیم از قطر برگشت و سرمربی اعلام کرد به من نیاز ندارد، دوباره رفتم باشگاه و گفتم آقا این کار ما را انجام بدهید. من نمیخواهم مشکلی برای تیم و باشگاه پیش بیاید. فقط رضایت‌نامه من را بدهید، بروم. دوباره گفتند چند روز صبر کن، ما می‌خواهیم تو را حفظ کنیم. من بهشان گفتم وقتی سرمربی تیم رسما اعلام کرده تو را نمی‌خواهم، من چرا باید صبر کنم…

خب الان دقیقا چرا کار شما را انجام نمی‌دهند؟

-مسئله این است که کار من و امثال من از نوجوانی، فوتبال بوده. یعنی ما بالا پایین این کار را طی سالها دیده‌ایم اما کار خیلی از آدم‌ها فوتبال نیست و آمده‌اند یک جا نشسته‌اند و فکر می‌کنند می‌توانند با خلاقیت خودشان همه چیز را حل کنند. شاید اقای رسول‌پناه واقعا با حسن نیت فکر می‌کند دارد به ربیع‌خواه کمک میکند اما به خاطر بی‌تجربگی‌اش احتمالا درکی از شرایط بازیکنان در نقل و انتقالات ندارد. شاید فکر می‌کند هفته‌ای یک بار با ربیع‌خواه یا فلان بازیکن دیگر می‌نشینیم چای می‌نوشیم و انشاالله مسئله حل می‌شود. نه آقا، فوتبال این چیزها حالی‌ش نیست. برای بزرگ‌ترین بازیکنان اروپا و بهترین باشگاه‌های اروپا هم پیش آمده که یک انتقال مهم را به دلیل ثبت دیرهنگام از دست داده‌اند. یعنی زمان و سرعت تصمیم‌گیری در دوره نقل و انتقالات از همه چیز مهم‌تر است. همه من را می‌شناسند و می‌دانند که دوست ندارم به هیچکس بی‌احترامی کنم. از مدیرعامل، تا مربی و تا تدارکات تیم، از من بی‌احترامی ندیده‌اند. اما الان به جایی رسیده‌ام که احساس می‌کنم به شعورم توهین شده…

الان حرف آخر آقای رسول‌پناه چیست؟

-دیروز به محمد انصاری گفته، ربیع‌خواه تا شنبه باید صبر کند. بعد امروز خودم رفتم باشگاه و گفت تا یکشنبه صبر کن تا جدایی تو در صورتجلسه هیات‌مدیره بیاید. هنوز به شنبه نرسیده، یک روز هم کار را عقب انداخته و متاسفم که باید تکرار کنم به دلیل بی‌تجربگی در فوتبال، درکی از شرایط پیچیده دوره نقل و انتقالات ندارند. من تا همین جا هم حسابی ضرر کرده‌ام. من بازیکن ۲۲ ساله نیستم. توی این باشگاه، ۵ سال زحمت کشیدم و جزو باتجربه‌ها هستم. نباید با ما اینقدر ناشیانه برخورد شود. من بابت زحماتی که برای پرسپولیس کشیدم، منت سر هیچکس نمی‌گذارم اما انتظارم این است که برخورد پخته‌تر، حرفه ای تر و محترمانه‌تری با ما داشته باشند.

با این حساب هنوز شما رسما بازیکن پرسپولیس هستی

-بله، چون نامه عدم نیاز من را صادر نکرده‌اند. متاسفانه در پرسپولیس که بزرگ‌ترین تیم این کشور است، باید همان‌قدر که فوتبال بلدی، در اینستاگرام هم حرفه‌ای باشی. من فوتبال اروپا را پیگیری می‌کنم. یک باشگاه را اسم ببرید که اینقدر همه چیزش درگیر اینستاگرام باشد. می‌خواهم بگویم اگر ربیع‌خواه یا بازیکنان دیگر فقط کارشان را توی تمرین و بازی انجام بدهند، کافی نیست. باید بلد باشند چه زمانی در اینستاگرام چه چیزی بنویسند تا بتوانند حقشان را بگیرند. مثلا خود من اگر سه هفته پیش دو تا مطلب تند علیه آقای رسول‌پناه یا همکاران‌اش استوری کرده بودم یا پست می‌گذاشتم، کارم خیلی زودتر انجام می‌شد. در همه جای دنیا داخل باشگاه بین افراد چالش هست اما در فوتبال حرفه‌ای، قبل از اینکه بازیکن و مربی مشکلات خودشان را در اینستاگرام به گوش همه مردم برسانند، توی باشگاه با عقلانیت و رفتار حرفه‌ای مسئله را بین خودشان حل می‌کنند. گناه من چیست که می‌خواهم با نهایت رفتار حرفه‌ای و محترمانه و بدون کدورت، از باشگاهی که ۵ سال در آن بازی کردم و عاشقانه دوستش دارم، جدا شوم؟ آقای رسول‌پناه، شما فکر می‌کنید برای من کاری دارد که شب ۸ خط بنویسم و شما را زیر فشار بگذارم تا همه کانال‌های تلگرام و اینستاگرام علیه شما شوند؟ نه، به خدا این کارها اصلا سخت نیست. اما متاسفانه در این چند سال اخیر متوجه شده‌ام که اگر از تو و اکانت اینستاگرام‌ات بترسند، هم پولت را زودتر می‌گیری، هم کارهایت زودتر راه می‌افتد.

با این توضیحات، امیدوار هستی که آن نامه عدم نیاز را باشگاه زودتر صادر کند؟

-من می‌خواهم اینجا به آقای رسول‌پناه بگویم که ربیع‌خواه هم می‌تواند علیه شما توی اینستاگرام بنویسد. کار من را باید تا شنبه ظهر انجام بدهید. حسین ماهینی کاپیتان دوم پرسپولیس در پنجره زمستانی، ۲۴ ساعت قبل از بسته شدن پنجره، تازه بهش اعلام شد که باید بروی. با من و انصاری هم که اینجوری برخورد می‌کنید. اول باید صبر کنیم که تیم و کادرفنی از قطر برگردند، بعد که می‌آیند تهران، بدون اینکه سرمربی و مدیر تیم ۵ دقیقه روبروی ما بنشینند، فقط به باشگاه خبر می‌دهند که بهشان بگویید ما بهشان نیاز نداریم. همه اینها را تحمل می‌کنی و سکوت می‌کنی، بعد نوبت باشگاه است که دو هفته تو را سرگردان نگه دارد، آن هم با استدلال‌هایی که یک آدم حرفه‌ای فوتبال باورش نمی‌شود. الان من دارم با شما مصاحبه می‌کنم. سوالم این است که گفتن این چیزها راحت‌تر است یا سکوت کردن و تحمل کردن؟ به خدا سکوت کردن، سخت‌تر است اما توی فوتبال ایران و در باشگاه‌های پرهوادار جوری شده که هرکس بیشتر حرف بزند و تندتر اعتراض کند، انگار هنرمند است. همین جا دارم به آقای رسول‌پناه می‌گویم. کار من را تا شنبه انجام بدهید، وگرنه همین‌طور به انجام کار اسان‌تر ادامه می‌دهم. یعنی مصاحبه می‌کنم، به برنامه تلویزیونی می‌روم، پست اینستاگرامی می‌گذارم. خسته شدیم از این همه بی‌احترامی و رفتار غیرحرفه‌ای.

اینطور که گفتی، پس از کادرفنی هم گلایه داری

-من هیچ وقت سر بازی کردن یا بازی نکردن، اعتراض نکرده‌ام و کسی قیافه ناراحت از من سر این چیزها به یاد ندارد. مسئله من این است که کادرفنی و مدیریت تیم، باید نسبت به آینده بازیکنی که قصد همکاری با او ندارد هم حساس باشد. فوتبال که فقط درباره بازی کردن یا نشستن روی نیمکت نیست. باید اگر بازیکنی را نمی‌خواهی، این را درست مطرح کنی و بازیکن به موقع باخبر شود تا زندگی حرفه‌ای او مختل شود. حالا اگر آن بازیکنان مثل انصاری و ربیع‌خواه، سن و سالی داشته باشند و چند سال برای پیراهن آن تیم جنگیده باشند، موضوع حساس‌تر هم می‌شود. من هم دوره آقای برانکو بارها روی نیمکت نشستم، هم دوره کالدرون. اصلا به خودم حق نمی‌دهم سلیقه فنی اقای گل‌محمدی را به چالش بکشم. ایشان با همین سلیقه فنی، بهترین نتایج را گرفته و پرسپولیس را به فینال آسیا رسانده. دم آقا یحیی و دستیاران‌اش گرم. مسئله من این است که ایشان باید به آینده حرفه‌ای انصاری و ربیع‌خواه هم به اندازه بازیکنان فیکس امروزش حساس باشد و به ما احترام بگذارد. این درخواست من، کاملا حرفه‌ای و فوتبالی است. هیچ کینه و حسادت و بخلی در این حرفی که زدم، پیدا نمی‌کنید.

قبول دارم. تو زیاد مصاحبه نمی‌کنی اما این دفعه مسائل مهمی را باز کردی

-والله به من باشد، دوست ندارم هیچ وقت در این موقعیت قرار بگیرم و درباره مربی و مدیر هیچ باشگاهی حرف بزنم، چون من هنوز بازیکن هستم و بازیکن باید حد خودش را بداند. اما به خدا این راه و رسم فوتبال حرفه‌ای نیست. ناراحتی اصلی من این است که شاید نیت آقای رسول‌پناه همین الان در مورد من نیت خوبی باشد اما اصلا متوجه نیستند که این روزها هر دقیقه‌اش چقدر می‌تواند در آینده من مهم و سرنوشت‌ساز باشد. شما نمی‌توانید با تجربه کم، چالش‌های بزرگ فوتبال را مدیریت کنید. به هرحال براساس تصمیم قطعی اقای گل‌محمدی، کار من در پرسپولیس به پایان رسیده و من انتظار دارم آقای رسول‌پناه شنبه(نه یکشنبه) نامه عدم نیاز را به طور رسمی به من بدهد تا بتوانم با یک تیم دیگر قرارداد ببندم. اگر این کار تا شنبه انجام نشود، من هم به همه نشان می‌دهم حرف زدن و بمباران مغز مردم در اینستاگرام، اسان‌تر از سکوت و احترام و تحمل کردن است.

 

برای ثبت نظرات خود بدون نیاز به تایید عضو کانال تلگرام پرسپولیس نیوز شوید(کلیک کنید)