پرسپولیس نیوز : غلامرضا رضایی می‌گوید حتی فکر کردن به اخراج کی روش هم اشتباه است.

غلامرضا رضایی یکی از نیمکت‌نشینان مورد اعتماد کارلوس کی روش بود که در سه بازی گذشته برای تیم‌ملی به میدان رفت. او که این روزها در شیراز و کنار خانواده‌‌اش مشغول استراحت است، پاسخگوی سؤالات ما شد:

*اول از جو استادیوم بگو. به نظرت جو چطور بود؟

قبل از بازی که کره‌ای‌ها طوری کری می‌خواندند انگار ما دشمن آنها هستیم البته می‌خواستند تمرکز بچه‌ها را به هم بریزند اما همه ما اهمیت دیدار با کره را می‌دانستیم و از این‌رو به سراغ چنین حاشیه‌هایی نرفتیم. آنها هرچه دل‌شان خواست علیه ایران گفتند ولی کی روش گفت در بازی‌شان شریک نشویم. تعداد مصاحبه‌ها کم شد و در نهایت، همه حرف‌های‌مان را در زمین بازی زدیم.

*قضیه عکس سرمربی کره در رختکن تیم‌ملی چه بود؟

هرجا را نگاه می‌کردیم، عکس سرمربی کره بود! او به ما توهین کرد و خون‌مان به جوش آمد. عکس‌هایش را که دیدیم، غیرتی شدیم و کره را در کشورش شکست دادیم.

*نظرت در مورد بازی چیست؟

بازی خیلی سختی بود. فشارهای روانی این دیدار می‌توانست ما را زمین‌گیر کند ولی شکر خدا توانستیم نتیجه بگیریم. خیلی‌ها از ما انتقاد می‌کنند ولی نمی‌دانند اگر مقابل کره کاملاً تهاجمی بازی می‌کردیم و 20 بار به تیر دروازه‌شان می‌زدیم اما در نهایت می‌باختیم، چه حاصلی برای ایران داشت؟ ما فقط از این بازی، نتیجه می‌خواستیم که خدا خواست و به جام ‌جهانی‌ رفتیم. اتفاقاً بازی را بردیم و رفتیم جام جهانی. این ارزشش بیشتر بود. تا به حال با این قدرت صعود نکرده بودیم و این نتیجه در تاریخ می‌ماند.

* به عقیده تو کارلوس کی روش باید برود یا بماند؟

اینکه پرسیدن ندارد! ما باید کی روش را حفظ کنیم، اصلاً چه کسی از کی روش بهتر؟ کدام مربی را می‌خواهید به جای کی روش به تیم ‌ملی بیاورید؟ به نظر من حتی فکر کردن به اخراج یا اتمام همکاری با کی روش هم اشتباه است.

*از جو رختکن بعد از بازی بگو. چه کردید بعد از صعود؟

آن‌قدر خوشحال بودیم که نمی‌دانستیم چه‌کار می‌کنیم. خاطرات بسیار خوب و شیرینی با خود به ایران آوردیم. کسی باورش نمی‌شد ما کره‌جنوبی را در اولسان شکست دهیم ولی این اتفاق افتاد و کار تمام شد. از لحظه‌ای که داور سوت پایان بازی را زد، جشن ما شروع شد و به رختکن کشید. در رختکن، هرکس می‌خواست هنرش را بیشتر ‌نشان دهد! داخل اتوبوس هم خیلی جذاب بود اما وقتی به مقابل هتل‌مان در اولسان رسیدیم، بزن و برقص‌مان به اوج خودش رسید به خصوص که تعدادی از ایرانی‌ها هم به هتل آمده بودند و خلاصه در کنار هم، یک جشن حسابی وسط خیابان گرفتیم. خیلی خوش گذشت.

*می‌دانی در ایران چه شد؟!

بله شنیدم تا چهار صبح مردم داشتند شادی می‌کردند. این موضوع برای‌مان خیلی مهم بود که مردم را شاد کنیم، هم‌قسم شده بودیم و خدا را شکر که روسیاه نشدیم.

*بعد از بازی اول با چه کسی تماس گرفتی؟

حقیقتش را بخواهی من اصلاً سیم‌کارت نگرفتم آن هم به دو دلیل؛ اول اینکه سیم‌کارت پیدا نمی‌شد و دوم اینکه گوشی خودم را هم خاموش کردم که مصاحبه نکنم و روی بازی تمرکز داشته باشم اما به محض اینکه رسیدیم تهران، با خانواده‌ام تماس گرفتم. آنها هم بی‌نهایت خوشحال بودند.

*فکر می‌کنی هدف کره‌ای‌ها از آن همه کری‌خوانی چه بود؟

می‌خواستند ما را خراب کنند. قصدشان تخریب روحیه‌مان بود ولی خدا نخواست به هدف‌شان برسند. ما حتی یک دقیقه از بازی هم تمرکزمان را از دست ندادیم.

*در اواسط بازی وقتی خسرو حیدری مصدوم شد، تو به زمین رفتی؛ چرا؟

من هم مثل خسرو می‌توانم دفاع کنم. کی روش نمی‌خواست در زمان عدم حضور خسرو، آرامش تیم به هم بخورد به همین دلیل مرا به زمین فرستاد تا همان کارها را انجام دهم. از طرفی، تعویض من خیلی هم تدافعی نبود چون دستور داشتم تمام توپ‌هایی که به سمت راست می‌‌آید را بردارم و به سمت دروازه کره استارت بزنم. ما در 20 دقیقه پایانی احتیاج زیادی به ضدحمله داشتیم و اینکه توپ را در زمین کره نگه داریم. مسعود شجاعی از چپ، رضا قوچان‌نژاد در وسط زمین و من در سمت راست این وظیفه را داشتیم. خدا را شکر که اتفاقی نیفتاد ولی در 10 دقیقه آخر داشتیم می‌مُردیم!

*چرا؟

نیمه اول که تمام شد، به ما گفتند قطر مقابل ازبکستان عالی بازی کرده و حتی یک گل به این تیم در تاشکند زده و با این نتیجه، ما و کره با مساوی هم به جام‌جهانی‌ می‌رویم اما حدود دقیقه 80 بود که یکی از مربیان تیم کنار زمین آمد و گفت حواس‌‌تان باشد گل نخوریم چون ازبکستان پنج گل به قطر زده و اگر بازی‌مان با کره مساوی شود، به پلی‌‌آف می‌رویم. این را که گفت، انگار یک پارچ آب یخ ریخته‌اند روی سرمان. آن‌قدر استرس‌مان زیاد شد که دست و پای‌مان می‌لرزید. همه‌‌اش می‌گفتیم نکند یک اشتباه کنیم و همه‌چیز از بین برود. اتفاقاً در آن لحظات کره هم مدام حمله می‌کرد و خلاصه خیلی شرایط بدی بود ولی باز هم خدا را شکر.

*به نظرت نتیجه بازی ازبکستان و قطر طبیعی بود؟

نمی‌دانم، واقعاً نمی‌دانم ولی اصلاً طبیعی به نظر نمی‌رسد که یک تیم در یک نیمه عالی کار کند و در نیمه بعد 5 بر یک ببازد.

*به غیر از فشارهای خارجی، فشار برخی از داخلی‌ها هم روی تیم‌ ملی بسیار زیاد بود!

اصلاً بازی با کره را رها کنید، ما قبل از اینکه به قطر برویم، اصلاً بعد از شکست برابر ازبکستان خیلی‌ها ناامید شدند. حتی به کی روش توهین کردند و گفتند کارش را بلد نیست. یادم می‌‌آید بعضی‌ها حرف‌شان این بود که در بین پنج تیم، پنجم می‌شویم. تقریباً هیچ‌کس امید نداشت به غیر از کروش و فقط او به ما امیدواری می‌داد و نتیجه‌‌اش این بود که بلیت صعود را در اولسان به‌دست آوردیم. این اتفاق برای‌مان بسیار خوب بود و بهتر اینکه نگذاشتیم تیم‌های عربی به جام جهانی‌ برسند. بحرین و عربستان که به مرحله گروهی هم نرسیدند، لبنان و قطر هم در گروه‌مان حذف شدند. این مسئله واقعاً مردم را شاد می‌کند.

*بگذریم، در پرسپولیس می‌مانی؟

بله من یک فصل دیگر با این باشگاه قرارداد دارم و می‌خواهم بمانم اما یک مشکل کوچک در این میان وجود دارد که ان‌شاءا… به محض برطرف شدن آن، تمریناتم با پرسپولیس را شروع می‌کنم.

*مشکل مالی است؟

بعداً در موردش حرف می‌زنم.

*برخی بازیکنان به شوخی می‌گویند تو پسر علی دایی هستی! با این حساب حتماً می‌مانی؟

(می‌خندد) پسر علی‌آقا که نیستم ولی همیشه دوستش دارم و خدا را شکر که او هم به بازی من اعتقاد دارد. ما یک فصل خوب کنار هم داشتیم و قهرمان جام‌حذفی شدیم، امسال هم قهرمان خواهیم شد و امیدوارم بهترین نتایج را بگیریم.