پرسپولیس نیوز : مهرداد میناوند که بعد از بازی در تیم منتخب 98 خاطره‌ها برایش زنده شده است می‌گوید جای امثال عابدزاده، عزیزی، باقری و دایی در این بازی خالی بود.

هافبک دهه 70 تیم ملی و پرسپولیس درباره حضور در بازی تیم‌های ملی منتخب 98 و 2014، بی‌نظمی‌هایی که در این بازی اتفاق افتاد، دیدار دوستان گذشته خود و وضعیت کنونی‌اش صحبت کرد.

* از بازی تیم منتخب 98 و منتخب 2014 بگویید.

– این یک بازی معنوی بود. با من تماس گرفتند و از من دعوت به عمل آوردند تا در این بازی حضور داشته باشم. همه بازیکنان قدیمی را دیدم. قابل پیش‌بینی بود که بازیکنان سال 98 نسبت به بازیکنان تیم ملی کنونی از آمادگی کمتری برخوردار باشند، چرا که آنها سالهاست آن را کنار گذاشته‌اند. با این وجود بازیکنان سال 98 احترام گذاشتند و به خواست مسئولان در این بازی شرکت کردند. یکی از مسائلی که این روزها مطرح می‌شود این است که تیم ملی 98 بهتر است یا تیم ملی 2014. اما اصلا سوال جالبی نیست. هر دو تیم در مقطع خود توانستند برای ایران افتخارآفرینی کنند و به جام جهانی بروند. تیم ملی 98 نسل طلایی فوتبال ایران بود که پیرمردها و پیرزن‌های آن سال‌ها هم آن تیم را دوست داشتند و همه بازیکنان را می‌شناختند. تیم 98 در خانه مردم بود. امسال هم تیم ملی بسیار خوبی داریم و آرزوی قلبی من این است که ایران بتواند به دور دوم جام جهانی صعود کند.

* مثل این که تیم ملی کنونی بازی را خیلی جدی گرفته بود و در همان نیمه اول پنج گل به شما زد.

– اگر 20 تا گل هم می خوردیم، مهم نبود، بلکه مهم این بود که مردم شاد باشند و خاطره‌ها برای آنها زنده شود. همه دوست داشتند که این بازیکنان را یک بار دیگر ببینند و بدانند که بازیکنان چه شکلی شده‌اند. به هر حال چه کار می‌کنند. با این حال اگر ترکیب دو تیم را با هم تلفیق می‌کردند بهتر بود و بازی یکطرفه نمی‌شد.

* فکر نمی‌کنید برگزاری این بازی و نتیجه‌ای که رقم خورد برای تیم ملی 98 خوب نبود؟

– من این طور فکر نمی‌کنم. نیت خیری برای برگزاری این بازی بوده و طبیعی بود که بازیکنان 98 آمادگی کمتری داشته باشند.

* چه شد پیراهن شماره "10" را پوشیدید؟

– این پیراهن دست اولادی بود و من از او گرفتم و به همین خاطر از اولادی تشکر می‌کنم. با وجود این که خودم بازی‌های ملی زیادی را تجربه کرده‌ام و چند بار در لیگ قهرمانان اروپا هم به میدان رفته‌ام، اما افتخار کردم که پیراهن شماره " 10" علی دایی را پوشیدم. او یکی از اسطوره‌های به یاد ماندنی فوتبال ماست که من باید بگویم باز هم متاسفم که در این چند وقت اخیر برخورد خوبی با او نشد و احترامش آن طور که باید نگه داشته نشد.

* بی‌نظمی در برگزاری بازی کاملا مشهود بود، به طوری که هیچ کس نمی‌دانست که آیا قرار است نیمه دوم برگزار شود یا خیر

– ما هم متوجه نشدیم که چرا نیمه دوم برگزار نشد. می‌شد این بازی را با برنامه‌ریزی بهتری برگزار کرد، اما هدف از انجام این بازی خوب بود و امیدوارم که در دفعات بعد این گونه بازی‌ها با نظم بهتری انجام شود.

* خیلی ها از دیدن چهره مهرداد میناوند بعد از این همه سال تعجب کردند و می‌گفتند که چرا زیر چشم‌های این بازیکن متورم شده است؟

– در حال حاضر شکر خدا خیلی بهتر هستم. من مدتی بیماری داشتم که باید به خاطر آن آمپول کورتن تزریق می‌کردم. اما الان بهترم و از این حرف‌ها ناراحت نیستم. هر کس هر فکری که خواست می‌تواند بکند. من زندگی ام را می‌کنم و الان هم در کلاس مربیگری شرکت می‌کنم. حتی قرار نبود برای این بازی به میدان بروم. چرا که صبح همان روز آمپول کورتن زده بودم و در زمان تزریق این آمپول بازی کردن برای بدن مضر است، ضمن این که من در جام ستارگان هم به میدان رفته بودم. اما جو را که دیدم تحریک شدم که بازی کنم و دوست داشتم که در کنار هم بازیان قدیمی‌ام حضور داشته باشم. قرار بود پنج دقیقه‌ بازی کنم که تبدیل به هشت دقیقه‌ شد، اما نباید بازی می‌کردم.

* با جواد نکونام هم برخورد گرمی داشتی.

– جا دارد اینجا از نکونام تشکر کنم. او با وجود این که افتخارات زیادی را به دست آورده و از نظر تعداد بازی ملی دومین بازیکن فوتبال ایران است، اما خیلی مودبانه و محترمانه با همه ما برخورد کرد. هرگز طوری رفتار نکرد که خود را تافته جدا بافته نشان دهد و یادش نرفته که از کجا به کجا رسیده است.

دیدار تیم‌های ملی منتخب فوتبال ۱۹۹۸ و ۲۰۱۴

* اگر احمدی نژاد را در این بازی می‌دیدی به او چه می‌گفتی؟

– یکسری حرف‌های خصوصی را با او در میان می‌گذاشتم و به عنوان یک هموطن از کارهایی که انجام داده تشکر می‌کردم و البته انتقاداتی هم داشتم که به او می‌گفتم.

* چرا علی دایی در این بازی شرکت نکرد؟

– هر کس صلاح خودش را می‌داند. من در اتفاقاتی که اخیرا در مورد بحث مدیریتی پرسپولیس افتاد، از دایی حمایت کردم، چرا که وظیفه‌ام بود. اما درباره عدم حضورش در این بازی اطلاعی ندارم.

* وقتی در کنار هم بازی‌ قدیمی‌تان بازی کردید چه حس و حالی داشتید؟

– در رختکن تیم 98 به بچه‌ها گفتم که این نسل باید سکان هدایت فوتبال ایران را در دست بگیرد و در عرصه مربیگری فعال تر باشد. متاسفانه در فوتبال ما 10 – 15 مربی هستند که از این تیم به آن تیم می‌روند و همه می دانند و نیازی به گفتن من نیست که این مربیان با چه روش‌هایی به تیم‌هایشان می‌روند. این چرخه سال‌هاست که در دست آنهاست و عرصه را بر دیگران تنگ کرده است. البته منظورم خودم نیستم، چرا که هنوز به طور جدی وارد مربیگری نشده‌ام.

* از بازی کنار هم بازی‌های قدیمی خود همچون استاد اسدی، شاهرودی، پیروانی و … برایمان بگویید.

– ما استاد اسدی را گذاشته بودیم که دو گل به خودمان بزند (می‌خندد) اما گذشته از شوخی او زمانی که بازی می‌کرد بازیکن خیلی خوبی بود و در این بازی هم جزو مسن‌ترین بازیکنان بود. شاهرودی را هم دیدم. رقابتی که بین من و او وجود داشت تبدیل به رفاقت شد، من همیشه از رضا به عنوان بزرگ‌تر یاد کرده و به او احترام گذاشته‌ام، سعدآوی هم خوشگل‌تر شده بود و فکر می‌کنم که جراحی پلاستیک کرده است. پیروانی هم با تجربه‌ای که دارد می‌تواند بازی کند، چرا که مدیریتش در زمین را هنوز خیلی‌ها ندارند. جای بازیکنانی مثل باقری، دایی و عابدزاده خالی بود. آنها جایگاهی بالا در بین مردم دارند و امثال عابدزاده‌ها فراموش شدنی نیستند حتی اگر یکی، دو سال از ایران دور باشند.