خبرگزاری پرسپولیس :  سه برد و سه تساوی استارت وحید هاشمیان در لباس مربیگری بوده است. 

او که با گذراندن دوره مربیگری A یوفا توانست مجوز مربیگری در دسته‌های چهارم و پنجم آلمان را کسب کند، این روزها با تیم هالستنبک در لیگ پنجم آلمان به نتایج خوبی رسیده است. هاشمیان دیروز هم توانست تیمش را برابر صدرنشین اوبرلیگای هامبورگ با نتیجه‌ دو بر یک به پیروزی برساند.

بازیکن سابق تیم ملی ایران و سرمربی این روزهای تیم آلمانی درباره عملکرد تیمش در رقابت‌های اوبرلیگای هامبورگ، آینده‌اش و وضعیت تیم ملی و انتخاب بحث بر انگیز کنفدراسیون فوتبال آسیا صحبت کرد:

* پیروزی برابر تیم المسهورن صدرنشین لیگ دسته پنج آلمان حتما برای شما که در آغاز کار مربیگری هستید نتیجه‌ خوبی است.

– حتما همین طور است. از روزی که مربی شده‌ام سه برد و سه مساوی به دست آورده‌ایم که از این سه تساوی در دو بازی باید پیروز می شدیم اما متاسفانه تیم ما در گلزنی موفق نیست. به هر حال فکر می‌کنم پیروزی برابر تیم صدرنشین نتیجه‌ بسیار خوبی برای تیم ما بوده است. المسهورن اکنون با یک بازی کمتر نسبت به سایر تیم‌ها و با 38 گل زده، 17 گل خورده و تنها با یک باخت در صدر جدول است و بهترین گلزنان لیگ در این تیم بازی می‌کنند. ما در بازی دیروز گل اول را دریافت کردیم، اما در همان نیمه اول توانستیم بازی را مساوی کنیم و سرانجام در نیمه دوم گل پیروزی را زدیم و بردیم. فکر می‌کنم نتیجه‌ بسیار خوبی بود.

* با این نتایج هالستنبک در جدول وضعیتش از زمانی که آمده‌اید، حسابی تغییر کرده است.

– وقتی من به این تیم آمدم تیم در رده یازدهم جدول بود، اما اکنون با یک بازی بیشتر نسبت به دو تیم پایینی تیم ما در رده هفتم است. البته اگر این دو بتوانند بازی عقب افتاده‌شان را ببرند، به خاطر تفاضل گل بهتری که دارند ما در رده نهم قرار خواهیم گرفت. البته همان طور که گفتم به شرط این که ببرند.

* پس از 6 بازی دیگر رفته‌رفته می‌توان گفت که وحید هاشمیان در مربیگری هم قدم در جاده کسب تجربه می‌گذارد. دیگر شما مربی تازه کاری به شمار نمی‌آیید. چقدر با کار جدیدتان کنار آمده‌اید؟

– درست می‌گویید، دیگر مربی تازه کاری نیستم. روز اولی که آمدم خیلی فضای تیم را نمی‌شناختم، اما مدیر فنی تیم که از بازیکنان سابق هامبورگ است به من خیلی کمک کرد. اکنون از همه بازیکنان و تیم‌ها اطلاعات دارم. تیم ما این روزها با نظم خیلی خوبی بازی می‌کند. این تیم ستاره ندارد و نتایجی که گرفته می‌شود تنها بر اساس کارهای گروهی است.

* اواسط فصل که به هالستنبک آمدید مدیران این باشگاه از شما توقع داشتند جزو 10 تیم نخست باشید و حالا پس از 6 بازی تیم هفتم هستید و با صدر جدول تنها 10 امتیاز فاصله دارید. چقدر به آینده تیمتان امیدوارید؟

– خوشبختانه تا به حال همه چیز خوب بوده است، اما ما برای تقویت تیم به دو، سه بازیکن نیاز داریم. اوبرلیگای هامبورگ و تیم‌های حاضر در آن بودجه محدودی دارند و بودجه‌ها از پیش تعیین شده است. مثل ایران نیست که یک دفعه پول به یک باشگاه سرازیر شود. هدفمان این است که در این فصل خوب بازی کنیم و همان طور که گفتم برای تقویت تیم به دو، سه بازیکن نیاز داریم.

* شما می توانستید با همین مدرکی که دارید در لیگ دسته چهار مربیگری کنید. حالا که این نتایج خوب را گرفته‌اید، افسوس نمی‌خورید که چرا به جای دسته پنج ، دسته چهار را انتخاب کردید؟

– به هیچ وجه. دسته پنج انتخاب بسیار خوبی برای من بود. تیم‌ها هفته‌ای‌ چهار بار تمرین می‌کنند و یک بازی انجام می‌دهند. من در این یک سال به خود فرصتی برای استراحت و یادگیری دادم. فکر می‌کنم از بهترین نقطه مربیگری را آغاز کردم. حضور در لیگ دسته پنجم سختی‌های خودش را دارد، اما من با آگاهی و شناخت این نقطه را برای آغاز کارم انتخاب کردم.

* به فکر کسب مدرک حرفه‌ای اتحادیه فوتبال اروپا هم هستید؟

– حتما اما اکنون این دوره برگزار نمی‌شود. باید من به عنوان مربی کارم را شروع می‌کردم و پس از آن در دوره ورودی آن قبول می‌شدم. یوفا تنها در سال به 24 مربی مدرک حرفه‌ای می‌دهد، در حالی که حدود 300 – 400 نفر در این آزمون شرکت می‌کنند و به همین خاطر نیاز دارم که ابتدا تجربه به دست بیاورم. اکنون با استفاده از ارتباطی که از گذشته با مربیانم داشته‌ام از آنها کمک می‌گیرم و فیلم می‌بینم و کتاب می‌خوانم.

* کمی هم درباره این روزهای فوتبال ایران صحبت کنیم. بعد از باخت به ازبکستان بسیاری از صعود تیم ملی به جام جهانی ناامید شدند.

– به هر حال اگر ازبکستان را برده بودیم، صعودمان به جام جهانی خیلی راحت می‌شد، آن هم با توجه به این که کره جنوبی را در تهران شکست داده بودیم. وقتی در بازی رفت ازبکستان را در نبود پنج بازیکن‌شان با خوش شانسی شکست دادیم، من پیش‌بینی بازی سختی را برای ایران در بازی برگشت داشتم و متاسفانه این اتفاق هم افتاد. با این حال هنوز سه بازی دیگر پیش روی‌مان قرار دارد. نباید همه چیز را تمام شده بدانیم. اگر نتایج خوبی بگیریم و ازبکستان امتیاز از دست بدهد، شانس خوبی برای حضور در جام جهانی برزیل خواهیم داشت.

* پس از باخت به ازبکستان بسیاری انتقادهای تند و تیزی علیه کی‌روش کردند، هر چند که کی‌روش هنوز طرفدارانی در ایران دارد. شما با مربیان بزرگی در آلمان کار کرده‌اید. هر چند کار کی‌روش را از نزدیک ندیده‌اید، اما حتما می‌توانید راجع به او اظهار نظر کنید.

– به هر حال کی‌روش نام بزرگی در فوتبال دنیاست و در تیم‌های بزرگی هم مربیگری کرده است. او نتایج خوب و البته نتایج بد هم در کارنامه‌اش داشته است. مربیان تیم‌های ملی در همه جای دنیا تنها یک هفته‌ تا 10 روز وقت دارند تا تیمشان را جمع کنند. همان طور که یوآخیم لوو هفت روز برای جمع کردن تیمش زمان دارد، کی‌روش هم همین فرصت را دارد. به همین خاطر نمی‌توان تمام تقصیرها را گردن کی‌روش انداخت، چون او تنها زمان دارد تا تیم را به هماهنگی برساند. تمام ایراد فوتبال ایران کی‌روش نیست. سیستم‌ فوتبال ما ایراد دارد. این روزها درباره فدراسیون فوتبال ایران و رییسش هم زیاد صحبت می‌شود و انتقادهای زیادی به کفاشیان مطرح شده است، اما می‌خواهم بپرسم اکنون که کره و ژاپن نتیجه‌ می‌گیرند این نتایج به خاطر روسای فعلی‌شان است؟ قطعا خیر. آنها از 20 سال پیش برنامه‌شان را آغاز کرده‌اند و اکنون به اینجا رسیده‌اند، اما در فوتبال ایران مدیران بر روی سلیقه روی کار می‌آیند. اکثر مدیران باشگاه‌ها ایرانی بر اساس لیاقتشان انتخاب نشده‌اند و تنها به فکر نتیجه‌ گرفتن هستند. البته می‌بینیم که وقتی مدیری مثل رویانیان برنامه های زیادی دارد و دانشگاه برای پرسپولیس افتتاح می‌کند و آکادمی می‌زند، هیچ کس این‌ها را نمی‌بیند و همه می پرسند پرسپولیس کجای جدول است. به همین خاطر فکر می‌کنم فوتبال ایران باید تفکرش را تغییر دهد و از نتیجه‌گرا بودن فاصله بگیرد.

* اتفاقی که هفته‌ قبل خیلی سر و صدا کرد، مربوط به انتخاب فدراسیون فوتبال ایران توسط AFC بود که بسیاری حتی اعتبار AFC را به خاطر این انتخاب به چالش کشیدند.

– به نظرم اگر خوب هم کار می‌کردیم و باز بهترین نمی‌شدیم، برایمان فرقی نمی‌کرد. این عنوان نمی‌تواند به تنهایی به فوتبال ایران کمک کند. نمی‌دانم معیار کنفدراسیون فوتبال آسیا چه بوده است، اما حتما آنها مترو ملاکی برای خود داشته‌اند. با این حال باید بدانیم این عنوان نمی‌تواند همه مشکلات فوتبال ایران را حل کند. ما باید به فکر برنامه‌ای بلند مدت باشیم. همان طور که کره و ژاپن از سال 90 برنامه شان را آغاز کرده‌اند و حالا پس از 22 سال خود را از فوتبال آسیا جدا شده می‌بینند و تفکراتی بزرگ دارند.