مرجع خبری پرسپولیس : از کارلوس آلبرتو پریرا تا علی دایی و سلطان !

پرسپولیس بار دیگر همان شعار معروف پرزیدنت اوباما یعنی ” تغییر” را سر می دهد.  صحبتها در مورد ” تغییر” است و قرار بر تغییرات گسترده در پرسپو لیس گذاشته اند.

 از سوی منابع نزدیک به حسین هدایتی شنیده می شود که او با واسطه هائی که گویا عنوان نموده اند از مردان اطراف کارلوس آلبرتو پریررا سرمربی اسبق تیم ملی برزیل هستند صحبتهائی نموده تا سال آینده هدایت تیم پرسپولیس را بر عهده بگیرد!! در سوی دیگر جناح سنتی خواه انصاری فرد به دنبال دست آویختن به همان طناب کهنه اسطوره سوزی است و در این راه بنا بر همان راههای قدیمی و کهن نامهائی چون علی دائی و علی پروین به گوش می رسد و می خواهند این زوج نه چندان مناسب در کنار یکدیگر را به پرسپولیس بکشانند و بقیه اعضای هیئت مدیره پرسپولیس نظیر فرخزادی و آخوندی و… همچنان در سکوت و یا در تکذیبیه ها غرقه هستند و در این میان بی نوا پرسپولیس و طرفدارانش است که باید نظاره گر این خیمه شب بازی ها باشند و کسی نپرسد که چرا باید این همه تغییر در تیم پرسپولیس داده شود در حالیکه  در اخبار در این مورد خلاف این روش عنوان می شود .

در همین راستا از قول یوهان کرایوف اسطوره بزرگ فو تبال جهان می خوانیم که او به شدت از تعییر ۱۱ مربی در طول ۱۲ سال گذشته در تیم آژاکس گله مند بوده و معتقد است آن چیزی که در آژاکس باید تغییر کند ساختار های مدیریتی و معیار های انتخاب سر مر بی است. او به درستی اشاره به نکته حساسی می کند و اذعان می دارد تیمی چون آژاکس که سرمنشا مربیان بزرگی در فوتبال چون رینوس، میشل و لویز ون گان و استوان کواچ و … بوده اند اگر در طول ۱۲ سال صاحب ۱۱ تغییر شده و موفق هم نیست به طور حتم دارای مشکلات مدیریتی است. در همین مقوله روته مولر مدرس بر جسته فیفا اظهار نظری مشابه دارد.

 او نیز معتقد است که شعار ” تغییر”  فقط برای نیمکت مربیان باید از ذهن مدیران باشگاهها پاک شود. از دید رو ته مولر ” ثبات مربیان آرزوی بزرگی است ” و این مسئله در مورد پرسپولیس هم صدق می کند. پرسپولیس چه به قهر مانی در جام حذفی برسد و یا نرسد نمی تواند تمامی تقصیر ها را به گردن وینگادا بیاندازد.

 لو وینگادا سرمربی پر تغالی تیم پرسپولیس مربی ناشناسی نیست او روز گاری بعنوان یکی از گز ینه های مطرح نیمکت سر مربیگیری تیم ملی ایران مطرح می شد. و ینگادا در عربستان کار نامه موفقی داشت و این تیم را قهرمان جام ملتهای آسیا در ۱۹۹۶ و  عامل صعود این تیم به مسابقات جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه در حالی شد که همگان شاهد بودیم علی رغم کاستی های بی شمار در برابر تیم ملی ما از بعد بازیکن توانست چگونه تیم ملی ما را مقهور نماید.

 او از مکتب ارو پای غربی به ایران آمده است و باید گفت در انتخاب بازیکنان و شرایط تیم هیچ نقشی نداشته است. وینگادا مربی رسانه ای نیست او بسیار کم حاشیه می سازد و کمتر با ستارگان تیمش در گیری دارد. حال او را در کنار انتخابهای جناح سنتی و به اصطلاح مدرن هیئت مدیره بگذارید: آیا کارلوس آلبرتو پریرا مربی موفقی می تواند برای پرسپولیس باشد ؟

همگان می دانند که او یک مربی محتاط و نتیجه گرا و تدافعی است او حتی با ستارگانی چون کاکا و رو نالدینیو و روبینیو و رونالدو  هم فو تبال را به صورت تدافعی بازی می کند. او در تیمهای باشگاههی کمتر موفق بوده و کارنامه او در فو تبال آسیا و حضور در تیمهائی چون کویت و عربستان سعودی و حتی در آفریقای جنوبی چندان قابل اعتنا نیست. پریرا در سال ۱۹۹۴ با به به تو و رو ماریو و دونگا و… قهرمان جام جهانی شد اما بسیاری معتقدند که او در آن بازی های بیشتر فاکتور شانس را بر خوردار بود.

 او مرد بازی با ستار گان بزرگ بوده و همواره در جنگهای مطبوعاتی بی تحمل می گردد حال با توجه به این شرایط، حضور او در ایران منطقی است ؟ حتی اگر تصور کنیم او به ایران بیاید و شرایط ما را بپذیرد و آن بازیهائی که با تیمهای آفریقای جنوبی و کویت و عربستان آورد بر سر تیم ما نیاورد آیا حاشیه های او قابل جمع آوری است ؟ سیستمهای تدافعی او می تواند برای پرسپولیسی که او می سازد و هیچ از بازیکنانش نمی شناسد منطقی جلوه می کند ؟

 او که با ستار گان زیادی دچار مشکل بود با ستاره های پرسپولیس بی تقاوتی خواهد کرد ؟ داستان علی دائی چگونه است ؟ همگان می دانند علی دائی مرد محبوبی در پرسپولیس نیست او مردی است که حتی رو ته مولر نیز اذعان داشته در توانائی های مر بیگری او باید شک نمود. آیا دائی می تواند با سیل طر فداران پرسپو لیس مدارا کند ؟آیا او که  هیچگاه با حواشی نتوانسته است مدیریت نماید در پرسپولیس دوام می آورد ؟ معیارهای دائی از بعد مر بیگری را همگان دیده اند او در سایپا و تیم ملی به هیچ عنو ان مربی خلاق و نوع گرا و مستعد از بعد توانائی های فنی مربی گری نشان نداد او یک مربی ضد ستاره ها است و این مسئله دقیقا با جنسیت پرسپولیس در تضاد هست حال با جمیع این نکته ها آیا با زهم به بهانه شعار ” تغییر” این آوار را بر سر پرسپولیس بریزیم ؟ براستی پرسپولیس او با دائی کی به ساحل آرامش می رسد ؟ شاید جواب این مسئله بسیار آسان باشد و با یک تر کیب دو کلمه ای  ” هیچ وقت” بتوان پاسخ درستی به این  سوال داد