جمعه 18 اردیبهشت(00:00)

مرجع خبری پرسپولیس : براى رسيدن به موفقيت فاكتورهاى زيادى لازم است. فاكتورهايى كه باعث مى شود تلاش هاى هر فرد يا گروهى در سايه آن به سر منزل مقصود برسد. مهترين و اصلى ترين مسأله اى كه باعث مى شود تلاش هاى فرد يا افراد به نتيجه و پايان خوشى برسد، آرامش و شرايط مساعد براى ادامه كار در هر مسأله يا موضوعى است. آرامشى كه اين روزها براى پرسپوليس و پرسپوليسى ها حكم كيميا را پيدا كرده و از رأس هرم اجرايى و سياستگذارى باشگاه گرفته تا افرادى با مسئوليت كمتر، از نداشتن اين فاكتور اطلاع دارند و مى دانند مشكل كجاست اما چشمان خود را روى واقعيت هاى اظهرمن الشمس بسته اند و در روز روشن با چراغ دنبال اين هستند كه چرا پرسپوليس به اين روز افتاده است؟
•••
اين روزها از درياى متلاطم پرسپوليس اخبار خوشايندى به گوش نمى رسد. پرسپوليس اسير مشكلات خودساخته اى شده كه اين تيم را به غرق شدن در دريا نزديكتر كرده است. مشكلاتى كه خودى ها آن را ساخته اند و در چنين شرايطى است كه ديگر لازم نيست پرسپوليس به دست غريبه هاى دشمن به تاراج برود. دوستان آشناى پرسپوليس دست به دست هم داده اند تا اين تيم و مجموعه باشگاه به حال و روزى بيفتد كه هر روز يك خبر و يك شوك بزرگ پرسپوليس را با حواشى جديدى مواجه كند . حواشى كه اصلاً باب ميل هواداران ميليونى پرسپوليس نيست. اين مسأله يعنى يك فاجعه براى تيمى كه ريشه دارترين و پرطرفدارترين تيم ايران و آسياست.
•••
آرامش، آرامش و باز هم آرامش. اين نياز جدى و ضرورى پرسپوليس است. مسأله اى كه بايد

ايجاد آن براى پرسپوليس از سوى مسئولان اين تيم از نان شب هم واجب تر باشد اما… اما در كمال تأسف فعلاً عرصه اين تيم و باشگاه عرصه و آوردگاهى شده براى مردانى كه با انگيزه قدرت و جاه طلبى به جان هم افتاده اند و بى خيال كسانى كه عاشقانه و فقط به خاطر دلشان اين تيم را دوست دارند. اينها نان دلشان را مى خورند و بقيه…!
•••
اين راه كه پرسپوليس مى رود به تركستان هم ختم نمى شود. باز هم تأكيد مى كنيم آرامش حلقه مفقود شده در زنجير سرخ است. زنجيرى كه يكى پس از ديگرى حلقه هاى ديگرش را هم نابود مى كند و از داخل مى پوساند. پرسپوليس براى رسيدن به ساحل آرامش نيازمند دلسوزان واقعى است نه كسانى كه…! بگذريم، حرف براى گفتن زياد است و مجال و اجازه كم! انگار هيچ كس دلش به حال پرسپوليس نمى سوزد. انگار همه فراموش كرده اند اين تيم و اين مجموعه اميد اول و آخر كسانى است كه بدون هيچ چشمداشت و انگيزه مادى براى آن فرياد مى زنند و هورا مى كشند. يكى پرسپوليس را به صاحبان اصلى اش بازگرداند. اين پرسپوليس واقعى كجاست؟ در دل تاريخ باستانى ايران، در ميان فريادهاى كر كننده هوادارانش يا ميدان جنگ و جدال مدير، مربى و ليدر و…؟ واقعاً كجاست