مرجع خبری پرسپولیس : محمد عباسی هفته گذشته از مجلس شورای اسلامی رأی اعتماد گرفت تا به عنوان اولین وزیر وزارتخانه ورزش و جوانان مشغول به کار شود. حالا سکان هدایت ورزش ایران به دست اوست.

لازم به توضیح نیست که عباسی در شروع کارش چه روزهای پرمشغله ای دارد. اداره چنین وزارتخانه بزرگی که 2 طیف عظیم ورزشکاران و جوانان را شامل می شود توان و زمان زیادی را می طلبد که از عهده یک نفر خارج است.

اما در شروع کار عباسی بر خود لازم می دانیم که مسأله بسیار مهمی را به او یادآور شویم که همانا بحث استقلال و پرسپولیس و مدیریت کلان باشگاههای سرخابی پایتخت است.

بدون تعارف باید بگویم که اداره شدن 2 باشگاه بزرگ و مردمی ایران توسط سرپرست موقت دور از ذهن و البته خجالت آور است اما متأسفانه چنین اتفاقی در فوتبال ایران رخ داده و استقلال و پرسپولیس مدتهاست بدون هیأت مدیره و توسط سرپرست موقت اداره شده و به هیأت خود ادامه می دهند البته در سالهای اخیر و به خصوص در دوران حضور علی سعیدلو در سازمان تربیت بدنی بارها و بارها بحث خصوصی شدن این 2 تیم بزرگ و مردمی مطرح شد که البته باتوجه به شرایطی که استقلال و پرسپولیس در حال حاضر دارند خیلی بعید به نظر می رسد چنین اتفاق بزرگی برای آنها بیفتد اما آنچه که باید به آن تأکید داشت چارت سازمانی و حرفه ای استقلال و پرسپولیس است که در حال حاضر با حضور سرپرست موقت اداره می شوند.

استقلال و پرسپولیس با توجه به سابقه ای که دارند از پتانسیل بسیار بالایی برخوردارند و می توانند حتی در آسیا همواره جزء مدعیان باشند. متأسفانه در سالهای اخیر شاهد اعمال سیاستهای غیرحرفه ای در این 2 باشگاه بوده ایم و به همین دلیل است که 2 تیم بزرگ و پرطرفدار ایران همچنان بدون هیأت مدیره و مدیرعامل و توسط سرپرست موقت اداره می شوند و غم انگیز است که در این مدت هیچگاه رئیس سازمان تربیت بدنی تلاش برای بهبود وضعیت مدیریت این 2 باشگاه نشان نداد و استقلال و پرسپولیس همچنان توسط سرپرست موقت اداره می شوند.

محمد عباسی این روزها مشغله های فراوانی دارد اما بحث استقلال و پرسپولیس آنقدر مهم هست که سر و سامان دادن به وضعیت مدیریتی این 2 باشگاه را در اولویت کاری اش قرار دهد تا سرخابی ها با توان بیشتری به حیات خود ادامه دهند. سرپرست موقت در شأن استقلال و پرسپولیس نیست که چنین شرایطی بر این 2 باشگاه بزرگ ایران حاکم است و بهتر است که این وضعیت هرچه سریعتر خاتمه یابد.

نویسنده: مهدی نوری