مرجع خبری پرسپولیس : فینال زود هنگام نیم فصل لیگ برتر فوتبال ایران با تساوی دو تیم مدعی پرسپولیس و ذوب آهن به اتمام رسید. .نتیجه ای که بیش از اینکه باعث تلخ شدن کام هواداران به خاطر از دست دادن دو امتیاز حساس شده باشد باعث خوشحالی آنها به خاطر کسب یک امتیاز از کوره ذوب آهن شد. البته طرفداران ذوب آهن هم به خاطر نباختن در زمین خودی قطعآ خوشحال خواهند بود.

پرسپولیس با ترکیب بسیار مناسبی براساس داشته های خودی و نکات مثبت و منفی حریف وارد زمین شد :

                     

 

-1-4-1 پرسپولیس بسیاری از نواقص را پوشش داد و البته نواقص دیگری را عیان کرد.در این سیستم با توجه به عقب تر بودن هافبکهای کناری نسبت به سیستم 4-2-3-1 نفوذ مدافعان کناری یک امر حتمی برای حمله از جناحین نیست و تنها در صورتی که اتفاق بیفتد باعث تهاجمی تر شدن تیم میشود. باتوجه به اینکه پرسپولیس مدافع چپ تخصصی در ترکیب خود نداشت و علیرضا محمد نیز از اردوی تیم ملی بازگشته بود، با در نظر گرفتن جمیع جهات و ذکر این نکته که ذوب آهن تیمی سریعی است، اتخاذ این سیستم باعث شد پرسپولیس کمتر دچار غافلگیری در خط دفاع شود.


در این بازی مجتبی شیری عملآ وظیفه نفوذ نداشت و از سمت چپ تا آنجایی که محمد پروین در زمین بود به تنهایی باز نفوذی تیم را بر دوش می کشید. اما در جناح راست قضیه به ترتیب دیگری بود میثم بائو که هافبک راست تخصصی هم نیست هر گاه توپ را بدست می آورد یا به سمت داخل حرکت می کرد و یا با پاس های عرضی توپ را نگه می داشت تا علیرضا محمد از پشت سر استارت خود را آغاز کند. اتفاقی که به دلیل ضعف محمد در ارسال ها و همچنین گاهآ خودخواهی بائو در ارسال پاس بی نتیجه میماند.


پرسپولیس امروز از یک هافبک دفاعی استفاده کرد اتفاقی که باعث شد نحوه بازی این تیم بیشتر طولی شود تا عرضی. این قضیه سبب شد ذوب آهن کمتر بتواند از کانال مرکزی زمین که نقطه قوت این تیم محسوب میشود استفاده کند.اما نکته منفی بازی پرسپولیس به تک مهاجم این تیم برمی گشت جایی که نه هادی نوروزی سنتر فوراد است یعنی نمی تواند به تنهایی بار هجومی تیم را به دوش بکشد و نه بازیکن جایگزین او یعنی وسلی یک فوروارد تمام کننده است. جایگیری های وسلی برزیلا به خوبی نشان می داد وسلی هم یک فوروارد مکمل است و نه یک فوروارد مرکزی .در صورتی که کرانچار اصرار به استفاده از یک فوروارد داشته باشد قطعآ باید فکری به حال فوروارد مرکزی پرسپولیس بکند.


اما ذوب آهن که با غیبت خلعتبری در این بازی به نظر می رسید فاقد اعتماد به نفس کافی باشد، با به بازی فرستادن ایگور کاسترو، خطرناک تر شد. باعث خوشحالی بود که منصور ابراهیم زاده در خط حمله اش از کیوان (وحید سابق!!!) امرایی و سپس محسن مسلمان استفاده کرد چرا که همان دقایق کوتاه حضور کاسترو در زمین نشان داد مدافعان پرسپولیس کماکان پر اشتباه هستند اگرچه نسبت به قبل کمی منسجم تر شده اند. شاید اگر انگیزه بالای سپهر حیدری در این بازی نبود پرسپولیس از این نقطه زمین لطمات بیشتری می دید.


کرانچار در نیمه دوم با حضور زارعی و وسلی سعی در افزایش سرعت فردی بازیکنان در زمان حمله داشت. این نکته بسیار خوب و به جا به نظر می رسید اما کماکان در بین بازیکنان این ضعف به چشم می خورد که به موقع پاس نمی دادند و همین امر سبب می شد ضد حملاتی که می توانست به موقعیت مناسبی برای به ثمر رسیدن گل ختم شوند همگی بی نتیجه می ماندند.


در کل بازی خوانی و ترکیب چینی کرنچار فوق العاده بود.کرانچار خیلی خوب فرق بین سرمربی سابق تیم ملی کرواسی در جام جهانی و دستیار مربی تیم ملی ایران در جام ملتهای آسیا را نشان داد. او به خوبی نقاط قوت ذوب آهن را شناسایی کرد و مهمتر اینکه توانست آنها را پوشش دهد. بدون شک ستاره پرسپولیس تا اینجای فصل زلاتکو کرانچار بوده است که به نظر می رسد دیگر باید به تصمیمات او اطمینان کامل داشته باشیم.بازی دادن 90 دقیقه ای به امثال بائو و بادامکی قطعآ به معنی بهتر بودن شرایط آنها نسبت به جایگزین های آنهاست. کرانچار نشان داد که که تفاوتش با دیگر کروات ها تنها نداشتن یک ویچ نیست بلکه واقعآ صاحب سبک و اندیشه متفاوتی است.
گزارش اختصاصی // پویا نوایی – استفاده از این مطلب با ذکر نام مرجع خبری پرسپولیس مجاز است

 

برای ثبت نظرات خود بدون نیاز به تایید عضو کانال تلگرام پرسپولیس نیوز شوید(کلیک کنید)