نبی الله باقریها: ضعف عمده این بازیکن کند بودن است، ضمن اینکه نمی تواند سریع تصمیم گیری کند که این امر باعث می شود  توپ ها به خوبی و به موقع از منطقه خطر دور نشده و او تحت فشار قرار گیرد که در این شرایط او توپ را به راحتی از دست می دهد. این برای یک مدافع ضعف بزرگی به حساب می آید.  بزرگترین شاهکار او ضربه سری بود که به سمت داخل محوطه جریمه خودی زد تا توپ جلوی پای حسینی بازیکن حریف افتاده و او بدون هیچ مزاحمتی دروازه پرسپولیس را باز کند.

مجتبی شیری:  توفیق اجباری شیری برای بازی کردن در پست دفاع چپ چندان هم بد نبود.  با حضور او در این پست خیال هواداران و کرانچار از این ناجیه کمی راحت تر بود. در ابتدای بازی او چنان کار خود را خوب انجام می داد که ابراهیم زاده سرمربی ذوب آهن مجبور شد کیوان امرایی را که توسط شیری مهار شده بود خیلی زود تعویض کند.

عادل کلاه کج: روز موعود فرا رسید و بازیکن شماره 40 پرسپولیس با سری تراشیده اولین بازی رسمی خود را با پیراهن پرسپولیس انجام داد تا با عملکرد امیدوار کننده اش نشان دهد می تواند در طول فصل مهره تاثیر گذاری و قابل اتکائی برای این تیم باشد. کلاه کج به اندازه کافی جنگید و پاس های خوب و دقیق را به منطاق مختلف زمین ارسال کرد.حال باید دید با بهبودی تیاگو آیا او نیمکت نشین خواهد شد یا کرانچار بالاخره بادامکی را از ترکیب بیرون میگذارد.

حسین بادامکی: در حالی که اسم این بازیکن در لیست یازده سرخ پوش این دیدار قرار داشت ولی کسی او را در زمین مسابقه زیارت نکرد. با این وجود  باز هم تا آخرین دقیقه مسابقه در زمین حضور داشت ( ولی در واقع حضور نداشت !) . این سوال که کرانچار چه وظایفی به او محول کرده است می تواند یکی از مجهولات ذهن هواداران پرسپولیس باشد. شاید کرانچار از او می خواهد در هر بازی فقط در زمین و در شعاع حرکتی محدودی راه برود و آن منطقه را شلوغ کند، ولی چنین کاری از مربی بزرگی چون کرانچار بعید به نظر میرسد.

محمد پروین: نچ، این محمد با پدرش فاصله زیادی دارد و راه درازی در پیش است تا او را با سلطان مقایسه کنیم. درست است بعضی حرکاتش همه را یاد سلطان می اندازد ولی فقط بعضی از آنها ! چیزی که در مورد پروین بیش از هر نکته ای به چشم می خورد،  غرور و خودخواهی بیش از حد اوست که در برخی مواقع اگر با گذشت بیشتری کار می کرد شاید نتیجه دیگری رقم می خورد . محمد باید بداند فوتبال یک بازی گروهی است و یک تنه ره به جایی نخواهد برد.

میثم بائو: نمی شود منکر پیشرفت روز افزون او در بازی ها شد ولی فاصله زیاد میثم با روزهای اوجش و سرعت کند روند پیشرفت او این تفکر را به وجود می آورد که نکند مچ شدن بائو با تیم تا آخر فصل به طول انجامد!  بازیکنی که زمانی توپ از پایش جدا نمی شد، حالا یک استپ ساده را هم نمی تواند به درستی انجام دهد و از درون شش قدم  توپی را وارد دروازه حریف کند .این ها همه دلایل خوبی برای تعویض یک بازیکن است اما بدلیل نداشتن نیروی جایگزین مناسب باید او را در ترکیب تیم تحمل کرد ، بلکه با آمدن هوار ملا محمد او احساس خطر کند و برای حفظ جایگاهش در تیم تلاش بیشتری به خرج دهد و یا نیمکت نشین شود . به هر حال این امید که دیگر او را با این وضع در زمین نبینیم وجود دارد.

کریم باقری: به سن و سالش نگاه نکنید باید بازیش در زمین سبز را ببینید. بی شک هر مربی آرزوی داشتن چنین بازیکنی را در تیمش دارد.  او که در ایران بی همتاست را میتوان با ژاوی در بارسلون و اسکولز در منچستر قیاس کرد. باقری خوب می دود ،توپ ربایی می کند وپاس های دقیقش را ارسال می کند، شوت می زند و گلزنی می کند. اینها همه خصوصیات کاپیتان سرخ پوشان است که با وجود سن سالش هنوز آن ها را در بهترین فرم حفظ کرده. با این وجود این نگرانی وجود دارد که دیر یا زود از فوتبال خداحافظی کند و با توجه به اینکه همه داستان جانشین کریمی را می دانند نگران وضعیت تیم بعد از رفتن کاپیتان خوش اخلاقشان هستند.

هادی نوروزی: سفر های مداوم همراه تیم ملی او را خسته کرده بود اما همچنان تاثیر گذار بود و توانست ذهن مدافعان را به خودش مشغول کند. شاید اگر خسته نبود و کمی بیشتر دوندگی می کرد شاهد گلزنی بهترین گلزن پرسپولیس بودیم، با این حال نقش به سزای او در گل زده شده توسط کریم باقری و ایجاد چند موقعیت گلزنی دیگر برای بائو و پروین از دیگر کارهایی بود که در این بازی انجام داد. یکی از بهترین خصلت های نوروزی بازی بدون توپ اوست که مدافعان را مجبور می کند از خط دفاعی فاصله گرفته و یا بین دو مدافع مرکزی فاصله ایجاد کند و فضای مناسبی برای بقیه بازیکنان تیم به وجود آورد.

وسلی برزیلیا: در بازیهای قبل نشان داد که از سرعت و تکنیک خوبی برخوردار است ولی در این بازی کار خاصی از او مشاهده نشد، شاید به دلیل اینکه او نمی تواند در پست سنتر فوروارد و به عنوان مهاجم هدف انجام وظیفه کند. وسلی باید به گوشه های زمین برود و از آن مناطق حرکت خود را آغاز کند.

حمید علی عسگر: هرچند حضور وی در زمین غیر قابل پیش بینی نبود ولی جانشینی او به جای کلاه کج جای تعجب دارد . از آنجایی که بادامکی در زمین کار خاصی انجام نمی داد، توقع تعویض شماره 11 محتمل تر به نظر می رسید. علی عسگر با وجود دوندگی خوبش نتوانست میانه زمین را به کمک بادامکی بدست بگیرد و در دقایق پایانی این ذوب آهنی ها بودند که مرکز زمین را در اختیار گرفتند.

 مجتبی زارع: از بازی او میتوان به حرکت خوب و سانتر عالی او به داخل محوطه جریمه اشاره کرد که بائو نتوانست قدر آن موقعیت را بداند و توپ را از دست داد.

گروه آنالیز مرجع خبری پرسپولیس

انتهای کزارش اختصاصی / استفاده از این خبر با ذکر نام مرجع خبری پرسپولیس مجاز است