مرجع خبری پرسپولیس : دومین باخت پرسپولیس در روزی رقم خورد که این تیم در صورت پیروزی حداقل برای چند ساعت به رده دوم جدول صعود میکرد اما اين گونه نشد تا همچنان شاهد روند سينوسي در عملکرد کرانچار و نتيجه گيري پرسپوليس باشيم

 

بازی با استیل آذین که به خاطر حضور جمع زیادی از مدعيان تعلق به پرسپوليس در تیم رقیب پیش از شروع فصل حساس شده بود با نتیجه 2-1 با نفع استیل آذین خاتمه یافت .

 

در این بازی پرسپولیس با تریکب 4-2-3-1 وارد میدان شده بود. البته در ابتدای بازی پرسپولیس با دو مهاجم کامل بازی میکرد و مجتبی زارع به عنوان زوج هادی نوروزی در نوک پیکان خط حمله پرسپولیس قرار داشت اما با گل زیبای هوار ملامحمد کرانچار خیلی زود دستور به عقب رفتن زارع داد و پرسپولیس به شیوه معمول خودش یعنی 4-2-3-1 برگشت.

 

در این بازی تاکتیک اصلی پرسپولیس دفاع و استفاده از ضد حملات با استفاده از مهاجمان سرعتی بود. تاکتیکی که به نظر نمیرسد برای پرطرفدارترین تیم فوتبال ایران که به انجام فوتبال تهاجمی مشهور است خیلی مناسب باشد.

 

 

در این بازی در غیاب وسلی برازیلا ,که به طور کاملآ تخصصی به خوبی توپ را نگه میدارد و برای سایر بازیکنان فضا سازی میکند و از سرعت بسیار مناسبی هم برخوردار است, فضا برای سایر بازیکنان به شکل مطلوبی ایجاد نمیشد و بازیکنان پرسپولیس موفق به خلق موقعیت نمیشدند. کندی کریم باقری هم ضعف بیشتری به سیستم بازی پرسپولیس داده بود و این سیستم را ناکارآمدتر نشان میداد.

در نیمه اول تیاگو فراگا کاملآ وظیفه قطع توپهای بازیکنان استیل آذین را داشت و هافبک دفاعی جلو زن پرسپولیس حسین بادامکی بود که مثل گذشته بسیار پایین تر از حد انتظار ظاهر شد. تیاگو, که شاید در کل نمیه اول به تعداد انگشتان یک دست هم پا به توپ نشد, بارها و بارها با تک ضربه ها پاس بازیکنان استیل آذین را قطع کرد و چندین بار مانع بازی سازی بازیکنان استیل آذین شد و چه بسا اگر نابغه ای مثل علی کریمی در استیل آذین نبود هیچ گاه بازیکنان این تیم موفق به ارسال پاس طلایی برای مهاجمین خود نمیشدند و مقهور بازی مثبت تیاگوفراگا میشدند.

در این بازی مدافعین کنار پرسپولیس کاملآ اجازه نفوذ درزمان حملات تیم را داشتند اما به قدری در اين امر ناتوان بودند که نه میتوانستند وظایف تدافعی خود را انجام دهند و در حمله به سایر بازیکنان کمک کنند. قطعآ اگر پوشش شیث رضایی و سپهر حیدری پشت سر مدافعین کنار نبود بازیکنی مثل کعبی خیلی بیشتر برای دروازه پرسپولیس خطر ایجاد میکرد.

در میانه میدان حسین بادامکی که وظیفه توپ پخش کني را بر عهده داشت نشان داد که با داشتن رقیبان نه چندان قدری مثل بائو , کلاه کج و حتی جوانی مثل آقازمانی باید هم مورد شماتت هواداران قرار گیرد. بادامکی در کل زمانی که در میدان حاضر بود حتی موفق به انجام یک حرکت مثبت هم نشد و واقعآ مشخص نيست دلیل اصرار زلاتکو کرانچار به استفاده از بادامکی جدیدآ بد اخلاق چیست.

در چنین شرایطی که پرسپوليس مقابل استيل آذين چشم به ضد حملات دارد قطعآ استفاده از ضربات ایستگاهی باید یکی از اصول و برنامه های گلزنی تیم باشد. همانطور که دیدیم تک گل پرسپولیس از روی یک ضربه ایستگاهی  و خلاقيت فردي هوار به ثمر رسید. پس ضرباتی با این اهمیت قطعآ باید توسط متخصص این حرکات زده شود و بازیکنانی نظیر شیث رضایی و حسین بادامکی که تخصصی در زدن این ضربات ندارند نباید با خودخواهی این فرصت ها را هدر دهند . در عين حال  سرمربي تيم هم به راحتي از کنار اين حربه مهم نگذشته و کار کردن روي ضربات ايستگاهي را در بخش بيشتري از تمرينات خود قرار دهد. چه اينکه نه تنها پرسپوليس در گلزني روي اين ضربات توفيق چنداني بدست نياورده دو بار نيز با اشتباه فاحش در دفاع در مقابل ضربه آزاد حريف در مسابقه مقابل شاهين و استيل آذين اندوخته خود در ورزشگاه آزادي را تقديم حريف کرده است.

در مجموع در اکثر دقایق بازی این تیم استیل آذین بود که نبض اين بازی را در دست داشت. بازی بی نقص و زيباي علی کریمی در کنار پوشش خوب از حامد کاویانپور و حرکات خوب و سرعتی شاپورزاده و کعبی که به خاطر فضا سازی بسیار خوب محمد غلامی بارها صاحب فضاهای بازی زیادی میشدند باعث شده بود پرسپولیس هیچ گاه نتواند آنطور که باید و شاید توپ را در زمین بچرخاند.

تعویض های سه گانه سرمربی هم اثر مثبتی در جریان بازی نداشت. کلاه کج گرچه بهتر از بادامکی بود اما هیچ گاه نتوانست در مقابل هافبک های استیل آذین پیروز باشد. مهدی شیری نتوانست سرعت بازی را افزایش دهد و وسلی برازیلیا هم که به عنوان مهاجم هدف به بازی گرفته شد اصلآ صاحب توپ نشد که بتواند کار مثبی انجام دهد. شاید اگر وسلی جای زارع را به عنوان بازیکن کنار گرفته بود و نوروزی به بازی به عنوان مهاجم هدف ادامه داده بود و هوار محمد مثل بازی های قبلی پشت سر مهاجم بازی میکرد نتیجه مناسب تری در انتظار سرخ پوشان سفید شده این بازی بود.

 

محمد پروين پس از چند بازي مورد غضب واقع شدن اين بار به روي نميکت پرسپوليس رسيده بود و درحالي که مجتبي زارعي از دقيقه اول تقريبا تمام توپ هاي بدست آورده را تقديم حريف کرد جايش را به پروين کوچک نداد تا خط گلسازي پرسپوليس در اين بازي چيزي براي عرضه نداشته باشد.

در نهایت میتوان گفت در این فصل بارها شاهد بودیم پرسپولیس در بازی های برابر با حریف به خاطرداشتن ستاره های بزرگ و با تجربه ای همچون باقری و ملامحد به پیروزی رسید. اما در این بازی تجربه ستاره نامی استیل آذین بود که ورق را به نفع این تیم برگرادند و پرسپولیس به شیوه ای باخت که بارها حریفانش را شکست داده و نقطه اتکاي تيم خودش براي فرار از نتايج بحران زا بود.

 

 

حقیقی: در روزی که میتوانست کرانچار را برای انتخاب دربازه بان اصلی در مسابقات آینده به تردید بیندازد چندان خوب کار نکرد و بخصوص با اشتباه در جاگیری و چینش دیوار دفاعی در دقیقه نود نیمکت نشینی خودش را تمدید کرد.

حیدری: بازی نسبتا بدی به نمایش نگذاشت و در یکی دو صحنه با تکلهای نستایی و معروفش جلوی مهاجمین حریف را گرفت . در عمل پوشش دادن خط دفاعی هم با کمک شیث موفق بود .

شیث رضایی: مثل همیشه باتعصب و اعتماد به نفس همیشگی اش بازی کرد.  عملکرد خوب رضایی بخصوص در  مهار علی کریمی گاملا به چشم آمد اما شیطنت های او هم در طول بازی جالب بود.

علی عسگر: عسگر مثل همیشه با انگیزه و به دنبال حفظ جای خود در ترکیب اصلی تلاش خود را کرد! هرچند که با علیرضا محمده این روزها این آرزویش خیلی دور از دسترس هم نیست. بسیار دونده و پر تلاش و گاها در حمله موفق تر بود اما جناح راست پرسپولیس آن جناح مرگ باری که باید باشد اصلا نیست!

 

اکبری: جلال روز خوبی را پشت سر نگذاشت. توپهای زیادی را لو داد که در حمله از تیم گرفته میشد و ضد حمله های خطرناکی هم برای حریف به وجود می اورد. هرچند در دفاع موفق تر بود اما دستور یارگیری کعبی به او ریسک بزرگی از سوی کرانچار بود

تیاگو: تعصب او از بعضی بازیکنان داخلی تیم بیشتر می نمود! دونده پرتلاش درگیر و در حمله و بخصوص دفاع موفق بود. در کل جز معدود بازیکنان خوب تیم در این بازی بد بود

بادامکی: پسر معنوی(!) کرانچار هم نتوانست مانع باخت تیمش شود! لو دادن های زیاد توپ و ناتوانی در بازیسازی موفق هم از هنرهای گفتنی طراح پرسپولیس در این بازی بود.

هوارمحمد: بدون شک ستاره ی تیم در این بازی(و چند بازی اخیر!) بود . با ضربه ایستگاهی استادانه اش به کرانچار نشان داد که حق او در اوایل فصل هم نیمکت نشینی نبود. در بازیسازی و پخش کردن توپ عالی کار کرد. گاها در همه جای زمین اورا میبینیم

زارعی: با وجود نفوذها ، گرفتن خطا و تلاش زیادش بازهم مانند 2 بازی قبل نبود. اما در این بازی دفاع استیل اذین بخصوص دفاع کروات انهارا بسیار ازار داد و زمانی که در میانه میدان صاحب توپ میشد چندین و چند بار آن را به سادگی از دست داد.

باقری: کریم همیشگی نبود . علت اصلی هم مصدومیت بدموقعی بود که گریبانگیر او شده بود. در این بازی هم در توپ رساندن به مهاجمین خوب کار کرد . به خصوص تک به تکی که برای نوروزی ساخت در چندین صحنه هم شانس بسیاری برای گل زدن داشت که از دست داد

نوروزی: هرروز بدتر از دیروز! با اسم او در این بازی یاد صحنه ی تک به تکی 100% می افتیم که از دست داد و شاید اگر بازی نتیجه دو بر صفر را به خود میدید ضمن اینکه نوروزی جایگاه از دست رفته ی  خود در خط حمله را دوباره تصاحب میکرد آوار تمام حواشی پس از این باخت نیز روی پرسپولیسی ها خراب نمیشد.

 

تعویضها:

وسلی: با ورود او به زمین تفاوت انچنانی با نوروزی در خط حمله ندیدیم. در دقایق حضور در میدان کار خاصی نتوانست انجام دهد و تقریبا خنثی بود.

کلاه کج: قطعا او بهتر از بازیکنی (بادامکی) بود که با او تعویض شد. دوندگی زیاد و استفاده خوب از ضربات ایستگاهی و کرنر و همچنین پاسهای کوتاه سالم از کارهای مثبت او بود.

شیری: گرچه از باقری نتوانست بهتر باشد ولی با امدن او به زمین بجای کریم خسته و کند میانه زمین پرسپولیس جان تازه ای گرفته بود . شیری اگر میخواهد جایی در ترکیب اصلی داشته باشد باید حرکات فردی و نمایشی که منجر به از دست رفتن توپ میشوند را فراموش کند

 

گروه آنالیز مرجع خبری پرسپولیس