البته بنا بر اتفاقات بازی این سسیتم به 1-4-1-4 و 3-3-4 هم تغییر میکرد. ضعف اصلی پرسپولیس در بازیسازی نسبت به اوایل فصل کمتر به چشم می خورد،  هرچند این مشکل هنوز کاملآ مرتفع نشده است. پرسپولیس در بسیاری از دقایق بازی دچار نوعی خمودگی و کسالت می شود که ناشی از عدم حضور یک مغز متفکر در میانه میدان است.بازیکنی که در هر لحظه با تصمیمات درست باعث ایجاد موقعیت با اشکال متفاوت در جریان بازی شود.
مهمترین ضعف پرسپولیس در این بود که بازیکنان هنوز نتوانسته اند ویژگی های مهم بازی در این سیستم نوین را کاملآ درک کنند. در سیستم 1-3-2-4 مهم است که دو بازیکن کناری در زمان حمله جمع شده تا فضا برای نفوذ مدافعان کناری فراهم شود در حالی که بازیکنان کناری پرسپولیس به سبکی بازی میکنند که از هافبکهای کناری کلاسیک در سیستم 2-4-4 انتظار میرود. این نقیصه باعث کم تعداد بودن در محوطه جریمه می شود و عاملی است بر حضور کمرنگ پشت محوطه جریمه حریف.ضمن اینکه باعث تداخل وظایف بازیکنان کناری و تجمع بی حاصل بازیکنان در کناره های زمین میشود.
از دیگر نکات مهم در سیستم 1-3-2-4 این است که هافبک های دفاعی باید بازی طولی انجام دهند نه عرضی. هر چه توپ در عرض زمین توسط این دو بازیکن گردش پیدا کند سرعت تیمی کاهش پیدا میکند. در حالت حمله هم یکی از این دو هافبک دفاعی یعنی تیاگو و بادامکی باید سریعآ جانشین کریم باقری شده و باقری در کنار سنتر فوروارد تیم قرار بگیرد، اتفاقی که در بازی پرسپولیس و تا زمانی که باقری به عنوان هافبک تهاجمی بازی میکرد شاهد آن نبودیم.

علاوه بر سرعت تیمی پایین پرسپولیس که در نیمه اول شاهد بودیم، سرعت فردی بازیکنان هم پایین تر از حد انتظار است و باید دید با اضافه شدن هوار ملا محمد این نقیصه حل خواهد شد یا خیر. نکته مثب بازی پرسپولیس تعویض های آگاهانه سرمربی تیم بود.
تعویض وسلی با تیاگو که به نظر می رسید به خاط مصدومیت جزئی این بازیکن صورت گرفت، باعث شد با دوندگی بالای وسلی پشت مدافعان صبا هم، نفرات دفاعی این تیم کمتر در امر بازیسازی شرکت کنند و هم پاسهای ارسالی از عقب زمین نتیجه بهتری برای خط حمله پرسپولیس داشته باشد.در کنار آن تعویض زارعی با پروین سرعت فردی تیم را هم کمی بهبود بخشید. هرچند کماکان توپ به آرامی در زمین گردش پیدا میکرد. با این تعویض ها باقری و بادامکی هافبک های دفاعی پرسپولیس شدند و نوروزی،  بائو و زارعی به عنوان هافبک مهاجم به بازی گرفته شدند. به خوبی شاهد بودیم که در زمان حمله، باقری نفوذ می کرد و بائو به خط حمله اضافه میشد و به این ترتیب یکی از اصلی ترین معایب بازی پرسپولیس مرتفع شد.
سرعت زارعی، تکنیک وسلی و حرفه ای گری باقری باعث بهبود عملکرد پرسپولیس در نیمه دوم شد، گرچه متاسفانه عملکرد بهترپسپولیس با بازی احساسی و بی هدف در بسیاری از دقایق نیمه دوم ادامه یافت… در صحنه گل حرکت زیبای زارعی و شوت سرکش باقری صحنه ی زیبایی را خلق کرد اما در همان لحظه به هیچ عنوان نباید از جایگیری زیبای وسلی هم به راحتی عبور کنیم.
پس از به ثمر رسیدن گل و خصوصآ در 10 دقیقه پایانی بازی پرسپولیس مجددآ به سبک سنتی و کلاسیک بازگشت،به طوریکه با ارسال توپهای بی هدف و بازی اصطلاحآ علی اصغری سعی در حفظ این سه امتیاز با ارزش داشت. اتفاقی که افتاد اما نشان داد پرسپولیس هنوز جای کار دارد و باید راه های گلزنی متنوع تری نسبت به پرتاب اوت دستی و ارسالی پاسهای عمقی پیدا کند.

انتهای تحلیل اختصاصی // گروه آنالیز مرجع خبری – استفاده از این مطلب با ذکر نام مرجع خبری پرسپولیس مجاز است