پرسپولیس نیوز : گزارش زير داستاني طنز و خواندني از روزهاي دفاع مقدس است.

 مجموعه داستاني "ترکش‌هاي ولگرد" به بيان اتفاقات طنزگونه دوران جنگ تحميلي و دفاع مقدس پرداخته است. داستان زير يکي از نمونه‌هاي آن است. 

شهر فاو تازه فتح شده بود و سربازان دشمن گروه گروه تسلیم می‌شدند. من و دوستم "علی فرشباف"، از یک هفته قبل از عملیات با هم حرف نمی‌زدیم. شاید علتش برایتان عجیب و غریب باشد؛ سر تیم‌های فوتبال استقلال و پرسپولیس دعوایمان شده بود! من استقلالی بودم و علی پرسپولیسی.

یک هفته قبل از عملیات، طبق معمول در سنگر داشتیم با هم کرکری می‌خواندیم و از تیم‌های مورد علاقه‌مان حمایت می‌کردیم که بحثمان جدی شد. علی زد به پررویی و یک نفس گفت: «شیش، شیش، شیش تایی‌هاش » .

منظور او یادآوری بازی‌ای بود که پرسپولیس شش تا گل به استقلال زد. من هم کم آوردم و به مربیان پرسپولیس بد و بیراه گفتم. بعد هم با هم قهر کردیم و سرسنگین شدیم.

حالا دلم پیش علی مانده بود. از شب قبل و پس از عملیات، علی را ندیده بودم. دلم هزار راه رفته بود. هی فکر می کردم نکند شهید یا اسیر شده یا نکند بدجوری مجروح شده باشد. اگر چیزیش شده بود جواب ننه و بابایش را چی می‌دادم؟
 
یواش یواش داشت گریه‌ام می‌گرفت. توی سنگر قمبرک زده بودم و دلم داشت هزار راه می‌رفت که یک هو دیدم بچه‌ها بیرون سنگر هرهر می‌خندند و هیاهو می‌کنند. زدم بیرون و اشک‌هایم را پاک کردم.

یک هو شنیدم عده‌ای دورتر از ما، با فارسی لهجه دار شعار می‌دهند: « پرسپولیس هورا، استقلال سوراخ »

سرم را چرخاندم به طرف صدا. باورم نمی‌شد. ده‌ها اسیر عراقی، پابرهنه و شعارگویان به طرفمان می‌آمدند. پیشاپیش آنان، علی سوار شانه‌هاي یک درجه‌دار سبیل کلفت عراقی بود و یک پرچم سرخ را تکان می‌داد و عراقی‌ها هم به دستور او شعار می‌دادند: « پرسپولیس هورا، استقلال سوراخ »
 
باور کنید بار اول و آخر عمرم بود که به این شعار، حسابی از ته دل خندیدم و شاد شدم! دویدم به استقبال. علی با دیدن من، از قلمدوش درجه‌دار عراقی پرید پایین و بغلم کرد. تندتند صورتش را بوسیدم. علی هم صورتم را بوسید و خنده کنان گفت: « می‌بینی اکبر، حتی عراقی‌ها هم طرفدار پرسپولیس هستند »

هر دو غش غش خندیدیم. عراقی‌ها که نمی‌دانستند دارند چه شعاری می‌دهند، با ترس و لرز همچنان فریاد می زدند: « پرسپولیس هورا، استقلال سوراخ ».