پرسپولیس نیوز : پرسپولیس و استقلال مثل دریاچه ارومیه درحال خشک شدن هستند و ظاهرا دلیلش این است که بسیاری از مسئولان صندلی‌های این دو را دوست دارند و تصمیم‌های یکدیگر را به جهت از دست ندادن صندلی‌ها وتو می‌کنند.

استقلال و پرسپولیسی که روزگاری تمام آسیا مبهوت آنها بود و فوج فوج هوادار در کنار این دو، زلزله‌ای به راه می‌انداختند که گزارش‌های فراوانی از آنها در تمام دنیا منتشر می‌شد، این روزها خوب نفس نمی‌کشند، آنها نه اینکه در حال احتضار باشند اما با این نوع مدیریت روبه قبله شده‌اند و هر روز از آن زلزله‌ها کاسته می‌شود و گه‌گاه هوادارانشان تیم‌های دیگری را در لیگ می‌بینند که تا دیروز با اقوام‌شان جمعا صد نفر نمی‌شدند اما امروز از اینها بیشتر تماشاگر به استادیوم می‌آورند.

این اتفاق البته که به مفهوم کم شدن هواداران این دو تیم نیست چرا که به‌قول انگلیسی‌ها دو چیز را نمی‌توان عوض کرد که یکی از آنها تیم فوتبال است. آنها هنوز هستند اما با تضعیف این دو، با اشتباهات پیاپی و کلان، آنها هم کم انگیزه شده‌اند.

در واقع فوتبال و روش های مدیریت و فنی آن در دنیا بسیار شتابان جلو رفت اما تصمیم ساز‌ها در ایران هرگز متوجه تغییرات نشدند و در میان اختلافات خودشان در مورد این دو تیم، هر دو را رو به موت کرده‌اند و متوجه نمی‌شوند که دنیا، مدام نو به نو می‌شود. به همین دلیل این دو تیم با همان روشی جلو می‌آیند که چهل سال قبل سنگ بنای آن گذاشته شده بود.

چهل سال ایستا بودن از این دو تیم که روزگاری چون نسیم می رفتند، حالا گون‌هایی  ساکن ساخته که تنها پیشرفت دیگران را نظاره‌گر هستند. گون‌هایی که باغبان به آنها با روش قطره چکانی آب می دهد تا زنده بمانند. آنها زنده‌اند اما نسیم بودن کجا و گون بودن کجا؟

بخش دوم:
آنچه در این بخش می‌خوانید همه گیر نیست و هستند مدیرانی که دلسوزانه پیگیر حرکت این «گون‌ها» بوده و هستند. آنها اما حریف درگیری و اختلافات فراوانی که برخی از سر خود‌خواهی داشته‌اند نبوده‌اند. اختلافاتی اینچنینی:

۱ – همین چند ماه قبل یک نفر در سازمان خصوصی‌سازی به صورت خصوصی گفت: چرا باید برخی اعضای هیات مدیره و مدیران در این دو تیم با پول بیت المال محبوب شوند؟

همان سازمان تصادفا بسیار کوشید تا این دو را بفروشد اما اهلیت داشتن از سازمانی بالا دست تایید نشد تا این دوستان حسابی در کنار مزایده‌های متعدد روی آنتن بروند و تنها عایدی مزایده‌ها این باشد که آنها محبوب که نه اما با وجود این دو باشگاه معروف شوند.

۲ – پنج سال قبل در چنین روزهایی مدیران زیادی بودند که در راس کار به عنوان مدیران میانی تاکید می‌کردند اگر این دو باشگاه خصوصی شدند ما سبیل‌هایمان را می‌زنیم چون این دو تیم امنیتی هستند و هرگز به اشخاص واگذار نمی‌شوند

۳ – مجلس مصوب کرد که در راستای اصل ۴۴ قانون اساسی باید و باید این دو تیم خصوصی شوند.

۴ – مجلس در این مسیر برای اعلام راسخ بودنش مصوب کرد که وزارت ورزش اجازه ندارد از پول بیت المال به استقلال و پرسپولیس کمک کند!

۵  – همان مجلس محترم در مواجهه با مزایده چهارم که به فروش بسیار نزدیک شده بود ۱۳۵ امضا جمع کرد برای هوا کردن مزایده.

۶ –  برخی گفتند نمایندگاه مجلس این دو تیم را برای صندلی‌های انتخاباتی هیات مدیره شان لازم دارند. برخی هم گفتند برای مصاحبه کردن در مورد این دو و معروف شدن در کنار آن مصاحبه‌ها این دو تیم باید دولتی بمانند.

۷ –  مدیران قوی محبوب شدند، مدیران قوی را برداشتند تا با پول بیت المال محبوب نشوند. به جای ایشان مدیران ضعیف گذاشتند تا محبوبیتی در کار نباشد لابد.

۸ – یک نفر از سازمان تربیت بدنی گفت: سازمان (وزارت امروز) بدون این دو تیم دیگر هرگز دیده نمی‌شود، به همین دلیل این دو تیم را خصوصی نمی‌کنند وگرنه سازمان (وزارت ورزش) کاملا از سکه می‌افتد و رئیس و وزیر را چه کسی دنبال می‌کند؟

۹ – خودروسازها و بانک‌ها آمدند بخرند، خودرو سازها پنجاه سال است باشگاهداری می‌کنند، بانک‌ها نیز ایضا، این بار اما شاید برخی از خود پرسیدند این همه محبوبیت را بدهیم به خودروسازها؟ برخی البته گفتند این دو با این محبوبیت و آن همه پخش مستقیم و آن همه اعتبار، از ورشکستگی نجات پیدا می‌کنند و پخش مستقیم ها همه چیز را برای آنها عوض می‌کند اما لابد چرا باید صندلی‌های مدیران در اختیار صنعتی‌ها باشد؟

روزنامه نگارها نوشتند اینها سالهاست باشگاه داری می کنند. جواب آمد باید اتومبیل سازی کنند نه باشگاهداری. برخی هم گفتند چه جالب لابد که این همه سال است باشگاه پیکان و سایپا نامرئی هستند! چه جالب که دهه‌هاست تیم های سپاهان و ذوب آهن و تراکتورسازی و فولاد و سایپا و پیکان و راه آهن و … به کارخانه هایشان کمک می‌کنند تا اتومبیل و میله گرد بسازند و سیمان تولید کنند!

۱۰ – گفتند این دو تیم بدون حق پخش تلویزیونی زنده نمی‌مانند، فروش هم نمی‌روند، برخی گفتند حقوق پرسنل صدا و سیما را چه کسی بدهد؟ همینکه تصویرشان را پخش می کنیم تا با پول بیت المال محبوب بشوند بروند کلاهشان را بیاندازند بالا.

۱۱ – نیازی نبود آقایانی که وعده داده بودنند سبیل‌هایشان را بزنند. این دو تیم در ویترین قرار گرفتند اما وقتی مشتری پیدا شد، اعلام شد: نفروشید، اهلیت ندارند.

بخش سوم:
این دو «گون» همچنان چشم انتظار کنار هم نشستن همه آنهایی  هستند که اختلافاتشان، سرمایه تولید هیجان کشور را از بین برده است. شاید بهتر باشد یکی دو نفر محبوب شوند تا اینکه میلیونها نفر افسردگی بگیرند و به نحوه مدیریت دولت ایرادهای جدی در این بخش وارد کنند، فراموش نکنید فوتبال نماد مدیریت یک کشور است و حالا این مدیریت به طور کلی در این بخش زیر سوال رفته است.

شاید بهتر باشد یک روز همه صاحبان و دوست‌داران صندلی‌های شکسته این دو باشگاه کنار هم بنشینند و این تتمه را نجات دهند، استقلال و پرسپولیس هم مثل دریاچه ارومیه شده‌اند، در حال خشک شدن هستند. و رسانه ها و روزنامه نگاران برای چندهزارمین بار می نویسند: «مسئولان لطفا رسیدگی کنید» و البته گوش شنوایی نیست برای رسیدگی!

به نظر می رسد پس از این همه تکرار چنین جمله ای و گوش نکردن مسئولان و عمل کردن برعکس، بهتر است از این به بعد بگوییم «مسئولان لطفا رسیدگی نکنید» شاید اتفاق مثبتی افتاد!