خبر زير پوشش رفتن ۲ تيم پرطرفدار پايتخت يعنى پرسپوليس و استقلال از سوى سازمان تربيت بدنى درحالى اعلام شد

 كه هيچ استقبالى از آن نشد و برخلاف تصور مسئولان مربوطه هيچ كس روى خوش به آن نشان نداد. فوتبالى ها كه از مدت ها پيش آهنگ خصوصى سازى تيم هاى فوتبال را سر داده بودند، با اين مسأله تا حدودى هم غافلگير شدند، چرا كه اصلاً قرار نيست تيم هاى فوتبال از پوشش يك نهاد دولتى مانند سازمان تربيت بدنى در آمده و زير پوشش يك نهاد دولتى ديگر يعنى يك وزارتخانه برود كه اينگونه برخوردها با تيم هاى فوتبال به نوعى از اين جيب در آوردن و در آن جيب گذاشتن است تازه اگر قرار باشد اين ۲ تيم پرطرفدار با تمامى مسائل و حواشى مربوط به خود به زير پوشش وزارتخانه اى بروند، بايد به دليل تجربيات قبلى همه چيز را از قبل روشن و شرح وظايف طرفين را مشخص نمايند. اعلام سازمان تربيت بدنى مبنى بر آمادگى وزارت صنايع و وزارت رفاه براى قبول مسئوليت تيم هاى پرسپوليس و استقلال تا حدودى هم سوال برانگيز بود، چرا كه اين ۲ تيم پيش از اين و در برهه اى از زما ن ها نيز در اختيار اين ۲ وزارتخانه قرار داشته اند كه سابقه خوبى از آنها باقى نمانده است. پرسپوليس در زمان مسئوليت حسين محلوجى، براى مدتى زير پوشش وزارت صنايع قرار گرفت. در همان سال ها با وجود اينكه برخلاف الان محلوجى هم در پرسپوليس و هم در وزارت صنايع مسئوليت داشت؛ نتوانست تعامل خوبى بين اين تيم و وزارتخانه صنايع به وجود بياورد

 و همين مسأله باعث بروز مشكلات بسيارى در اين زمينه شد. محلوجى در همان روزها از سوى خود على ميرزايى را به عنوان رئيس هيأت مديره باشگاه پرسپوليس انتخاب كرد تا تمام امور توسط او انجام شود اما در همان زمان ها كه به ظاهر پرسپوليس براى حل مشكلات مالى اش به زير پوشش وزارت صنايع رفته بود باز مشكلات مالى در اين تيم بيداد مى كرد. در آن زمان ها على پروين به واسطه مسئوليتش در پرسپوليس در يك حالت بلاتكليفى بسر مى برد و اين ناشى از عدم تعريف مناسب از مسئوليت هاى طرفين بود. اگر سازمان تربيت بدنى چنين مى انديشد كه وزارتخانه هايى چون صنايع و رفاه تنها براى هزينه كردن عنان اختيارات اين ۲ باشگاه را در اختيار مى گيرند، سخت در اشتباه است، چرا كه اگر پرسپوليس و استقلال نفعى براى آنها نداشتند هيچ وقت بعد از آن تجربه تلخ قبلى، آنها حاضر نمى شدند كه باز سراغ اين تيم ها بيايند و براى قبول مسئوليت روى خوش نشان دهند. بعد از تجربه تلخ وزارت صنايع و پرسپوليس در يك برهه از زمان استقلال نيز زير پوشش وزارت رفاه رفت، در آن دوره اى كه كاظمى وزير رفاه بود و ادعا مى كرد كه مى تواند استقلال را به مدارج بالا برساند. او به دليل فاصله بسيارش با ورزش و فوتبال تمام عنان اختيار را به دست منوچهر صالحى مديرعامل اسبق سايپا و مسئول كميته بازاريابى آن روزهاى فدراسيون فوتبال سپرد كه باز اين تجربه، تجربه موفقى براى باشگاه استقلال، سازمان تربيت بدنى و وزارت رفاه نبود، چرا كه اين تعامل خيلى زود جاى خودش را به تقابل داد و عملاً وضعيت به جايى رسيد كه جدايى بهترين راه حل ممكن براى تيم استقلال و وزارت رفاه بود، چرا كه در اين ميان و براى همين مدت كوتاه استقلال متضرر شد اما وزارت رفاه به اندازه كافى از اين مسأله استفاده تبليغاتى را برد. اين اتفاق در زمان رياست محمد دادكان بر فدراسيون فوتبال اتفاق افتاد و دوام چندانى هم نداشت. حالا پس از گذشت مدت زمانى نسبتاً طولانى دوباره مسئولان وزارتخانه صنايع و رفاه به فكر تيمدارى، آن هم در سطح حرفه اى افتاده اند، گويا آنها با مسائل تلخ گذشته كنار آمده اند و با يك تفكر دوباره مى خواهند تجربه قبلى را كه با عدم موفقيت همراه بود با موفقيت عوض كنند. مسئولان سازمان تربيت بدنى اعلام كرده اند كه اين مسأله براى يك پروسه زمانى ۵ ساله انجام مى شود تا بعد از آن زمينه حضور بخش خصوصى را در چنين تيم هاى پرطرفدارى فراهم كنند. ورود وزارتخانه هايى چون صنايع، رفاه، راه و … در حالى براى تصدى تيم هاى پرطرفدار باشگاهى مطرح مى شود كه تيم ملى فوتبال كشورمان فاقد يك حامى مالى معتبر است كه اين دوگانگى برخورد، خود باعث بروز حرف و حديث هاى بسيارى در اطراف فوتبال ما شده است. فوتبالى كه چنين به نظر مى رسد اندك اندك به دليل عدم حضور سرمايه گذاران داخلى دارد با مشكل مواجه مى شود و مشكلات مالى در راس آنها قرار دارد. در روزهايى كه از سوى صاحبان صنايع استقبال چندانى براى دادن تبليغ هاى دور زمين رويت نمى شود و روزهايى كه مسئولان برگزاركننده به دنبال راهكارهاى مناسب براى جذب تماشاگر براى تيم ملى و تيم هاى باشگاهى مى گردند، تمايل وزارتخانه هاى اين چنينى براى تقبل مسئوليت تيم هاى پرطرفدار كمى پرحرف وحديث و همراه با شائبه مى باشد.