خبرگزاری پرسپولیس : گل دقيقه 96 كريم انصاري‌فرد پرسپوليس را به يك برد شيرين رساند. اين گل جوابي بود به شعارهاي مداوم هواداران خونگرمي كه 96 دقيقه يكصدا مي‌گفتند «كريم بايد گل بزند» و اينگونه مهاجم تيمشان را از تشویق بي‌نصيب نگذاشتند. 

بهترين اتفاق اين روزها براي پرسپوليسي‌ها شايد به راه افتادن دوباره موتور گلزني‌هاي كريم انصاري‌فرد باشد. آقاي گل فصل گذشته ليگ برتر در هفته‌هاي ابتدايي كمتر فرصت حضور در تركيب اصلي سرخپوشان را پيدا مي‌كرد حالا اميدوارانه‌تر به روزهاي آينده نگاه مي‌كند؛ اين را از گفت‌وگوي او با ايران هم مي‌شود فهميد.

 
دو بازی و چهارگل، آمار خیره‌کننده‌ای است که تو به جا گذاشته‌ای. چه شده که در گلزنی راه افتاده‌ای؟

دلیل اصلی‌اش برمی‌گردد به تلاش سایر بازیکنان پرسپولیس که در زمین سنگ‌تمام می‌گذارند تا من دروازه حریف را باز کنم. البته دلیل دیگری هم در گل زدن من دخیل است که فعلا آن را نمی‌گویم.

چه دلیلی، بگو…

هر وقت یکی از دوستانم به ورزشگاه نمی‌آید من گل می‌زنم. هر وقت هم گل نمی‌زنم می‌دانم که او در ورزشگاه است و بازی مرا از نزدیک تماشا می‌کند. به همین خاطر از او خواسته‌ام برای تماشای بازی‌های من در پرسپولیس به ورزشگاه نیاید.

زمانی سپهر حیدری هم چنین نظری داشت. می‌گفت هر وقت همزمان پدر و برادرم به ورزشگاه می‌آیند من گل می‌زنم. پس دیگر نباید شاهد حضور دوست تو در ورزشگاه باشیم؟

دقیقاً. من قول می‌دهم هر وقت این دوست من به ورزشگاه نیاید من گل بزنم. البته این‌ها را به شوخی می‌گویم اما من گلزنی را مدیون کادر فنی، طرفداران و بازیکنان پرسپولیس هستم.

از شوخی بگذریم، تو هم موافقی که می‌گویند گل زدن به تیم ۹ نفره سخت‌تر از گل زدن به تیم ۱۱ نفره است؟

من موافق این موضوع هستم، واقعاً گل زدن به تیم ۹ نفره سخت‌تر است. به دو علت یکی اینکه روبروی تیم ۹ نفره شما مجبوری که گل بزنی و همین موضوع فشار بسیاری روی تیم وارد می‌کند. دوم اینکه تیم حریف تمرکز پیدا می‌کند و توان صد درصد خود را روی دفاع و بسته نگه داشتن دروازه‌اش می‌گذارد. همین موضوع کار را برای گلزنی سخت می‌کند.

به همین دلیل هم بود که شما تا دقیقه ۹۶ نتوانستید گل برتری را به ذوب بزنید؟

ما تلاش کردیم و تا ثانیه‌های آخر دوام آوردیم. دوام ما هم به خاطر حمایت بی‌دریغ تماشاگران بود. آن‌ها ۹۶ دقیقه پرسپولیس را تشویق کردند و کوچک‌ترین اعتراضی از خود نشان ندادند تا ثابت کنند بهترین هواداران فوتبال ایران هستند.

وقتی توپ مهدوی‌کیا سانتر شد احساس می‌کردی پاس نوری به تو برسد؟

صد درصد می‌دانستم که ضربه سر نوری به من می‌رسد. به همین خاطر خیلی زود جاگیری کردم. نوری از بهترین پاسورهای فوتبال ایران است، چه روی زمین و چه روی هوا. به همین خاطر یقین داشتم که توپش به من می‌رسد.

گل که می‌زنی سمت تماشاگران می‌روی، خیلی دوست داری گلت را با آن‌ها تقسیم کنی؟

وقتی تماشاگران اینچنین به من لطف دارند این کوچک‌ترین کاری است که می‌توانم برای آن‌ها انجام بدهم. آن‌ها در هوای سرد و بارانی از ورزشگاه بیرون نرفتند، ایستادند و ما را تا دقیقه ۹۶ تشویق کردند. به همین دلیل خیلی دوست داشتم گل بزنم تا شادی‌ام را با آن‌ها تقسیم کنم.

در یک صحنه جواد کاظمیان می‌توانست تو را در موقعیت گل قرار دهد اما لحظه آخر پاس نداد تا پرسپولیس به گل برتری نرسد. بعد از آن صحنه با جواد بگومگو کردی؟

بگومگو؟ اصلا حرفی نزدیم. در پرسپولیس اصلا از این بحث‌ها وجود ندارد. تا قبل از اینکه به پرسپولیس بیایم همه می‌گفتند رفاقت در این تیم خیلی کم است اما حالا می‌بینم که واقعا اینطور نیست. از وقتی آمدم صمیمیت در تیم ما موج می‌زند. در آن صحنه هم مساله خاصی نبود، جواد سرش پایین بود و مرا ندید. ضمن اینکه خودش هم می‌توانست گل بزند. شاید اگر من هم در آن فشار بازی جای او بودم پاس نمی‌دادم.

صحبتی مانده که بخواهی بگویی؟

تا یادم نرفته بگویم این گل را جدا از هواداران و مسوولان باشگاه به شهاب گردان تقدیم می‌کنم. او دروازه‌بان بزرگی است که به نظرم روی گل‌های خورده پرسپولیس هیچ تقصیری نداشت.