هنوز ضعف‌هايي در پرسپوليس وجود دارد

مرجع خبری پرسپولیس : پرسپوليس در اهواز نبرد اما خود پرسپوليسي‌ها هم مي‌دانند كه اتفاق عجيبي رخ نداده چرا كه سرخ‌ها حتي در سالي كه قهرمان ليگ برتر شدند نيز در خوزستان رنگ برد مقابل برادرخوانده اهوازي را نديده بودند.

طلسم 7 ساله شكست‌ناپذيري فولاد در خانه نشكست. چرا؟فولاد كه آنقدر خوب نبود تا حريف پرسپوليس مدعي باشد؟ جلالي كه يك مهاجم ششدانگ در كل تيم‌اش نداشت تا خط دفاع پرسپوليس را اسير كند؟ پس چه شد كه مثل خيلي از مسابقه‌هاي فصول اخير پرسپوليس، باز هم از اهواز با لباني خندان برنگشت؟

شروع خوب در 15 دقيقه ابتدايي حداقل هواداران پرسپوليس را اميدوار كرد كه تيم محبوب‌شان مثل مسابقه با شاهين، بازي را به حريف نمي‌دهد و هافبك‌ها تماشاگر نيستند. سرعت بازي خوب بود و هر بازيكني داشت وظيفه‌اش را خوب انجام مي‌داد.

مهدي شيري تكل مي‌زد و محمد نوري با وجود مصدوميت و ترس از برخورد با جوان‌هاي سختگير حريف كار خودش را انجام مي‌داد. شروع خوب اما پايان خوبي هم داشت.

يك موقعيت صددرصد گل كه رضايي توپ را به تير عمودي كوبيد و گلي كه نوري زد حاصل اين برتري تاكتيكي و فني بود كه در خانه حريف نكته‌اي قابل تامل و جالب توجه به نظر مي‌رسيد.

اين خوب بودن البته تداوم نداشت. با شروع نيمه دوم انگار پرسپوليس تيم ديگري شده بود؛ محبوس در نيمه خودي و نظاره‌گر دوانده شدن توپ در زمين خودي. سرلك و همقطارانش، مازيار و هم‌دسته‌‌هايش را تا حدودي از كار انداخته بودند. فشار روي جناح چپ زياد بود، حلافي كم آورده بود و شكوري تحت فشار قرار مي‌گرفت. دايي، مجتبي زارع را به بازي برد تا جناح راست فولاد را عقب نگه دارد اما زارع چندان در وظيفه‌اش موفق نبود و چند باري توپ را لو داد.

تياگو و باقري دو تعويض بعدي پرسپوليس بودند. دايي اين دو تغيير را انجام داد تا برتري خط هافبك حريف را از بين ببرد. شيري خسته بود و نوري مصدوم ديگر ناي دويدن نداشت تا جايي كه حدود 30 دقيقه پرسپوليس يك موقعيت جدي گل هم نداشت. دايي تعويض كرد تا برتري ميانه ميدان حريف از آن تيمش باشد، پس او و تيمش براي مضاعف كردن فشار يك گام عقب‌تر بودند.

ابتدا بايد بازي به تعادل كشيده مي‌شد و بعد تيم دايي تلاش مي‌كرد تا با خلق موقعيت به دروازه حريف برسد. حدود 30 دقيقه از نيمه دوم گذشت تا اين اتفاق بيفتد. در ربع پاياني پرسپوليس دو سه موقعيت خوب داشت اما در مجموع برعكس آنچه علي دايي گفت، مسابقه متعادلي را پشت سر گذاشت. 15 دقيقه خوب، 30 دقيقه متوسط، 30 دقيقه بد و 15 دقيقه متوسط رو به خوب!

هضم كردن اينكه چطور مدافع مياني حريف از لابلاي دو مدافع مياني پرسپوليس صاحب توپ مي‌شود و گل مي‌زند براي آنهايي كه يك پرسپوليس كامل و بدون نقص مي‌خواهند دشوار است. اينكه چرا بازيكني با كارايي هادي نوروزي در تركيب ذخيره‌ها و روي نيمكت حضور ندارد تا وقتي هادي پس از 70-60 دقيقه استارت انفجاري و كلنجار رفتن با مدافعان سختگير حريف خسته و درمانده ماند، جاي او را بگيرد؟ هافبك‌هاي تدافعي در پرس حريف و توپگيري مشكل دارند، مهاجمان گاهي زياد از حد از خودگذشتگي مي‌كنند و …

هنوز مشكلات فني زيادي در اين تيم پرسپوليس وجود دارد اما با وجود همه اين مشكلات مي‌توان در تيمي كه دايي ساخته يك جور استواري و قرص بودن كه حكايت از «ثبات» دارد را پيدا كرد. اينكه 9 گل از 10 گل كل تيم را سه خريد دايي و سه مهره قابل اطمينان او زده‌اند نكته مثبتي است، اينكه تيم مفت‌باز نيست و بازي خانگي و غيرخانگي نمي‌شناسد، خيلي خوب است.

اينكه حاشيه‌هاي دور و بر تيم كه هميشه هم وجود داشته تاثير زيادي روي بعد فني تيم نمي‌گذارد هم نشانه خوبي است. بعد از بازي شنبه شب، مجيد جلالي گفته پرسپوليس با اين روند قهرمان مي‌شود. آيا مي‌توان به اين پيش‌بيني كامپيوتر معروف فوتبال ايران با داده‌هايي كه در اختيارش قرار گرفته اطمينان كرد؟

از دوشنبه شب هفته قبل و بعد از بازي با شاهين بوشهر تا شنبه شب اين هفته و مصاف با فولاد در اهواز 1، 2، 3، 4 و نهايتا 5 شب طول كشيد تا پرسپوليس در صدر جدول بماند. پرسپوليس كه بعد از سپري شدن بيش از 800 روز طعم خوش صدرنشيني را چشيده بود، فقط بعد از 5 شب صدر را با تفاصل گل کمتر به يك مدعي ديگر تحويل داد. بعد از مسابقه با فولاد يكي از دوستان به مزاح مي‌گفت:

«حدود دو سال و نيم ديگر طول خواهد كشيد تا پرسپوليس دوباره به صدر جدول برگردد.» نگاه دوستمان البته همراه با طنز و بدبينانه بود اما واقعيت اين است كه اين تيم پرسپوليس با ابزاري كه در اختيار دارد مي‌تواند از آن بالا، پايين نيفتد. همين حفظ شدن در بالاي جدول ناخودآگاه پرسپوليس را وارد جنگي مي‌كند كه يك سرش قهرماني است. همه مي‌دانند فاصله تيم‌هاي فوتبال در ايران و حتي ليگ برتر زياد نيست اما پرسپوليس به غير از بازيكن كارگشا و مربي بزرگ كه تيمش را به سوي بردن بكشاند، ابزارهاي قدرتمند ديگري مثل رسانه و هوادار دارد.

تيمي كه امروز دايي ساخته البته ضعف‌هاي كوچك و بزرگي را تا اينجاي كار عيان كرده اما نكات مثبت همين مجموعه دل هواداران را قرص مي‌كند تا جايي كه مثل دو فصل اخير از همين هفته هفتم و با وجود يك باخت، يك تساوي، گل زده نه چندان خوب و ضعف‌هاي فني كه وجود دارد نمي‌توان گفت: «نه، اين تيم به جايي نمي‌رسد.»

ایران ورزشی