مرجع خبری پرسپولیس : ذوب‌آهن، همان تيم مقتدر 11 هفته گذشته و فيناليست ليگ قهرمانان آسيا كه تقريبا تمامي اهالي فوتبال روي «تاكتيكي‌ترين» و «منظم‌ترين» بودن اين مجموعه اتفاق نظر داشتند، راحت‌تر از حد تصور مقابل پرسپوليس دست‌ها را به علامت تسليم بالا برد.

خيلي‌ها گفتند ذوب‌آهن خسته بود و توان هميشگي را نداشت اما مهم‌تر از اين موضوع، نكته‌اي كه به‌شدت به چشم آمد پيشرفت پرسپوليس در تمام نقاط زمين بود كه باعث شد تيمي كه رو در روي ذوب‌آهن قرار گرفت مجموعه‌اي كاملا متفاوت از چيزي باشد كه در تهران مقابل ملوان هيچ چيزي براي باليدن نداشت.

عصر دوشنبه انگار پرسپوليسي‌ها بيشتر مي‌دويدند، بيشتر تكل مي‌زدند، از تكل زدن هراس نداشتند، پاس‌هايشان راحت‌تر به مقصد مي‌رسيد، سرعت تيم بالاتر رفته بود و در نهايت اينكه تيم بهتري شده بودند.

انگار پرسپوليس در هر فاكتور چند Level پيشرفت كرده بود تا تيمي كه رو در روي فيناليست ليگ قهرمانان آسيا قرار گرفت فقط يك موقعيت مسلم گل- آن‌هم روي ضربه ايستگاهي و با اشتباه دروازه‌بانش- به حريف خود بدهد و به لحاظ تملك توپ و به گردش در آوردن آن وضعيتي كاملا برتر نسبت به ذوب‌آهن داشته باشد.

بعد از اين نمايش قابل توجه و نتيجه شيريني كه منجر به پشت سر گذاشتن بحران و بازگشت به جمع مدعيان صدر جدول شد، همه از هم مي‌پرسند چه اتفاقي در آن تيم منفعل و بحران‌زده پرسپوليس افتاد كه از اين رو به آن رو شد و كاري كرد تا دايي بالاخره به شاگردانش افتخار كند و بگويد: «بعد از مدت‌ها آن بازي كه من از بازيكنانم مي‌خواستم را اجرا كردند.»

در توجيه فني بهتر شدن پرسپوليس مي‌توان به يك موضوع مهم اشاره كرد؛ اينكه عصر دوشنبه هيچ كس براي خودش بازي نمي‌كرد، همه تيم در فاز دفاع شركتي فعال داشتند و طبيعتا توپ به دست حريف نمي‌رسيد تا سوار بر بازي شود.

اما همين تحول شگرف فني مي‌توانست دليل ديگري داشته باشد. يكي از بازيكنان پرسپوليس مي‌گويد: «واقعا به ما برخورده بود. نتايج خيلي بدي گرفته بوديم به همين خاطر، هم خوب تمرين كرديم هم تمركز بيشتري روي اين بازي گذاشتيم. مي‌خواستيم از حيثيت پرسپوليس دفاع كنيم. كم توپ لو داديم، بي محابا حمله نكرديم و پرس تيم فوق‌العاده بود.» به غير از اينها مي‌توان يك اتفاق مهم ديگر را علت بزرگي براي رنسانس سرخ‌ها ناميد؛ در اين تيم پرسپوليس هيچ كس طاقت تماشاي سرافكندگي علي دايي را نداشت و اينكه يكي از 50 اسطوره زنده فوتبال دنيا نبايد بيش از اين، چهره شكست خورده پيدا مي‌كرد.