مرجع خبری پرسپولیس : فرودگاه شما، بايد داخل زمين فوتبال باشد و رد پاي انتقام‌تان روي اسكوربرد حك شود.

1- حرف و حديث‌ها در مورد برخورد شرم‌آور سعودي‌ها با كاروان تيم فوتبال پرسپوليس كماكان ادامه دارد. همچنان در مورد رياضتي كه دولت عربستان در فرودگاه رياض به بچه‌هاي ما داد و دست به تحقير آنها زد، گفت‌وگو مي‌شود و كار حتي چند روزي هست كه به محافل غيرورزشي، از جمله مجلس شوراي اسلامي نيز كشيده شده است.

در اين ميان وجود برخي از ابهامات به معماهاي فرودگاه رياض دامن مي‌زند؛ از جمله اين راز بزرگ كه چرا رفتار مقامات سعودي ظرف 24 ساعت در قبال دو كاروان ايراني، كاملا دوگانه بوده و بعد از تساهل و مدارا با سپاهان، چنين بلايي سر پرسپوليسي‌ها آورده‌اند؟

آيا مساله به سطح كفايت و كارآمدي مديريت دو باشگاه مربوط مي‌شود يا پاي قصه ديگري وسط است؟ به نظر مي‌رسد رسيدگي به چنين مسايلي بايد در دستور كار مديران ارشد كشورمان قرار بگيرد تا پس از اين، تكرار اين قبيل اتفاقات به زير سوال رفتن ‌شأن ايران و ايراني نينجامد. با اين حال، محور بحث اين مطلب چيز ديگري است؛ آنجا كه از لحظه توقيف كاروان سرخپوشان در عربستان و انجام انگشت‌نگاري و چشم‌نگاري از آنان، زمزمه‌هايي در مورد مقابله به مثل مسوولان كشورمان در فرودگاه تهران به گوش مي‌رسد و خيلي‌ها به اين تكاپو افتاده‌اند كه با شيوه خود عرب‌ها، از آنها انتقام بگيرند.

2- رييس سازمان ليگ فدراسيون فوتبال،‌ سردسته كساني است كه اعتقاد دارند بايد از كاروان الاتحاد در تهران انگشت‌نگاري به عمل بيايد. ايده عزيزمحمدي در برخي از سطوح سياسي، اجتماعي و ورزشي كشورمان نيز هواداراني دارد، با اين وجود عده‌اي هم هستند كه باور دارند اتخاذ چنين شيوه‌اي در منافات با اصول ميهمان نوازي ايراني است و نبايد تن به رفتاري مشابه با شيوه اعراب داد.

آخرين ادعا هم همين است كه از زبان سرپرست موقت باشگاه پرسپوليس نقل مي‌شود: «از نظر قانوني دست‌مان بسته است و نمي‌توانيم از عربستاني‌ها انتقام بگيريم.» و به اين ترتيب، چنان كه از قبل پيش‌بيني مي‌شد، مشخص مي‌شود از نظر ديپلماتيك و حقوق بين‌الملل، تماشاي انگشت‌نگاري شدن كاروان عربستاني‌ها در تهران، چيزي بيشتر از يك «حسرت» سوخته نخواهد بود. سوال اساسي اما، اين است كه اگر جبران بي‌ادبي صورت گرفته محال است، انتقام شكست سنگين رخ داده در زمين جده را هم نمي‌توان گرفت؟ آيا براي تلافي كردن سه گلي كه يكي پس از ديگري وارد دروازه نماينده ايران شد هم نيازي به استناد به مواد و تبصره‌جات قانوني است يا مي‌شود با ترميم فني و مديريتي مجموعه، براي بازيابي سه امتياز حياتي از كف رفته در عربستان تلاش كرد؟

3- اينكه چرا در بسياري از كشورهاي منطقه از مسافران ايراني انگشت‌نگاري و چشم‌نگاري مي‌شود، اما در ايران نمي‌توان به اتباع خارجي نازك‌تر از «گل» گفت، بحث ديگري است كه به حوزه روابط خارجي مربوط مي‌شود. تحليل اين مسايل در حوزه تخصص ما نيست، اما دست كم مي‌توانيم به پرسپوليسي‌هاي رنجور از برخورد عربستاني‌ها اطمينان خاطر بدهيم كه صابون اين نوع بي‌ادبي‌ها به تن بسياري ديگر از هموطنان ما در فرودگاه‌هاي مختلف حاشيه خليج‌فارس هم خورده است، اما چون اغلب آنها «ستاره» نبوده‌اند و تريبون و رسانه‌اي براي اظهار گلايه‌هاي‌شان در اختيار نداشته‌اند، كاملا خاموش و بي‌صدا متحمل اين رنج‌هاي جسمي و روحي شده‌اند و دم برنياورده‌اند! اميدواريم سرانجام روزي اراده‌اي براي اعاده عزت و حرمت ايرانيان در اين قبيل محافل بين‌المللي به كار بيفتد و اين اوضاع اسفبار را بهبود ببخشد. تا آن زمان اما، روحيه انتقام‌جويي پرسپوليسي‌ها را بايد به سمت حوزه‌اي سوق داد كه در آن مهارت دارند و به خاطرش پول مي‌گيرند؛ فوتبال. اين، آن آوردگاهي است كه مي‌شود با كسب موفقيت در آن، قسمتي از اين تلخ‌كامي تاثربرانگيز را جبران كرد و خاطر آزرده و محزون بخشي از مردم كشورمان را تسلي داد.

4- حواس‌تان به كار خودتان باشد آقايان پرسپوليسي؛ به اينكه چطور مي‌توانيد ساختار دفاعي ويران تيم را كه محل برپايي سور و سات عرب‌ها بود اصلاح كنيد، به اينكه چطور بايد چهار پاس متوالي صحيح به هم بدهيد تا لااقل در ميادين آسيايي اندكي حفظ آبرو بشود، به اينكه چطور مي‌شود با اصول تاكتيكي منطقي از خط دفاعي رقيب آسيايي عبور كرد تا هواداران مجبور نباشند چشم بدوزند به يك شوت از راه دور كه مثل توپ بيليارد، بعد از برخورد به چند مانع راهي دروازه مي‌شود و به اينكه چطور مي‌توان از خجالت عبدالمالك زيايا درآمد كه با حركت‌هاي پياپي «الخلاص الخلاص» خودش، انگار خرخره ملت ما را مي‌بريد. فرودگاه شما، بايد داخل زمين فوتبال باشد و رد پاي انتقام‌تان روي اسكوربرد حك شود.

نویسنده: رسول بهروش