گروهي معتقدند هادي نوروزي نمي‌تواند مهاجم نوك باشد و بهتر است زلاتكو به او به چشم يك مهاجم سايه نگاه كند چرا كه هادي در تنگناي مدافعان حريف كاري از پيش نمي‌برد اما همه ديدند كه هادي در دو بازي كه موفق شد 3 گل بزند به عنوان مهاجم نوك بازي كرد. شايد كارآيي نوروزي به عنوان مهاجم سايه بيشتر شود اما اگر قرار باشد او به عنوان مهاجم نوك بازي نكند بايد در يكي از دو جناح مثلث سه نفره به ميدان برود كه در اين صورت از دروازه دورتر مي‌شود. هادي نوروزي مقابل صبا و ذوب‌آهن كاري از پيش نبرد، وسلي هم ثابت كرده در مثلث سه نفره بهتر از مهاجم نوك جواب مي‌دهد. از طرفي محسن خليلي و اشپيتيم آرفي كه مي‌توانند به عنوان نوك و يك ضربه‌زننده كارآيي بالايي داشته باشند آماده نيستند، همه اين مشكلات و عدم همخواني مهاجمان پرسپوليس با سيستم فعلي تيم شايد كرانچار را مجاب كند- حداقل در بازي‌هاي كم‌فشارتر- تا با دو مهاجم به مصاف رقيبان برود. در آن صورت شايد هم مهاجم نوك كارآيي بيشتري داشته باشد و هم مهاجم سايه توان خط حمله تيمش را افزون كند.

زلاتكو كرانچار در اصفهان حداقل به مدت 54 دقيقه منصور ابراهيم‌زاده- كه به گواه بسياري تاكتيكي‌ترين و فني‌ترين مربي ليگ برتر در بين مربيان ايراني است- را در موقعيت آچمز قرار داد به‌طوري كه سرمربي تاكتيك‌گراي ذوب‌آهن مجبور به دو تعويض در دقايق 40 و 55 و چندين جابجايي در نيمه اول و ربع ابتدايي نيمه دوم شد. شايد پرسپوليس

 در ظاهر با همان روش و سيستم قبلي و با حضور زوج كلاه كج- بادامكي در هافبك تدافعي به ميدان مي‌رفت اما در واقع زلاتكو هم درست مثل ابراهيم‌زاده از سيستم 1-4-1-4 استفاده كرد كه در موقع دفاع و حمله تغيير شكل مي‌داد. حضور كريم باقري پشت سر مهاجم نوك و حضور هميشگي وي در باكس تهاجمي نيز فشار را روي خط مياني و دفاعي ذوب بالا برد تا با برتري در خط هافبك، همه توپ‌هاي سرگردان نصيب سرخ‌ها شود و در نهايت ميهمان تيم برتر مسابقه حداقل تا قبل از گل برتري‌اش باشد. برتري تاكتيكي پرسپوليس مقابل ذوب اتفاق ويژه‌اي بود تا موقعيت زلاتكو را در بين مربيان تاكتيك‌گرا تا حدود زيادي بالا ببرد.