در فصل نقل و انتقالات ،وقتی علیپور و ترابی رفتند،خیلی ناامید و عصبی بودم،بارها همینجا از خریدهای تیم انتقاد کردم،گفتم با چه منطقی علیپور ۲۴ میره و ال کثیر ۳۲ساله میاد،از رفتن ترابی و بیرانوند عصبی بودم و فکر میکردم لک یکدرصد بیرانوند کارایی نداره،اما با شروع بازی ها و ادامه ش درس بزرگی گرفتم،اینکه عشق و تعصب به پیراهن پرسپولیس از اسم و رسم بازیکنان مهمتره،کی فکرشو میکرد عیسی انقدر محشر بازی کنه؟اصلا کدوم یکی از ما عیسی رو به علیپور ترجیح میدادیم؟حالا باید درس بگیریم که نباید دل به نام ها ببندیم،نام پرسپولیس بزرگتر از همه س،دلم برای اون بدبختی میسوزه که بخاطر هفت درصد فسخ کرد و رفت تو دامن عربا،از امروز بیشتر حواسم جمع میشه که دل به بازیکن بی تعصب نبندم،
بازیکنان حال حاضر پرسپولیس عاشق این تیم هستن،شاید اسم و رسم و جذابیت ظاهری و نام بزرگ ندارن،ولی با دل و جان برای تیم و هواداران بازی میکنن،به قول افشین خان خیلی از اینا زنگ زدن بهش و اشک ریختن که شرایط برای امدنشون به پرسپولیس محیا شه