مرجع خبری پرسپولیس : خداحافظی کریمی از تیم ملی آن قدر دردناک بود که هر چه از آن بنویسیم باز هم احساس دین می کنیم !

1)خداحافظي جادوگر از تيم ملي، بهانه‌اي است براي نوشتن پيرامون يك پديده خاص؛ علي كريمي! نابغه شماره هشت دنياي توپ گرد، شخصيت خارق‌العاده‌اي دارد كه واكاوي آن كار يك پرونده و دو پرونده نيست. علي كريمي را نه يك بازيكن و نه حتي يك بازيكن استثنايي، بلكه يك سمبل مي‌دانيم؛‌نمادي از فوتبال و يا حتي در مقياسي ديگر، جامعه ايران!
2) علي كريمي فرزند خلف جامعه احساساتي و پرنوسان ايران است. تمام مختصات آدم‌هاي مشرق زمين را مي‌توان در رفتار او جست. «جامعه‌شناسي علي كريمي»، برشي حقيقي است از آنچه بر مردمان اين سرزمين مي‌گذرد؛ پر حرارت، انرژيك، هيجان‌آلود، احساساتي و پرفراز و نشيب، ما در آينه علي كريمي، مي‌توانيم خودمان را ببينيم. او پتانسيل شگفت‌انگيزي دارد، چونان كه همه ايرانيان دارند. روزي كه گام به بايرن گذاشت، هيچكس نمي‌توانست فكرش را بكند كه به آن سرعت حيرت‌آور، خود را به ماگات سختگير تحميل كند، اما در كوتاهترين زمان ممكن چنان درخشيد كه در همان مسابقه اول در تركيب باواريايي‌هاي مغرور به بازي گرفته شد و در جريان پيروزي سه بر صفر سرخ‌ها در برابر مونشن گلادباخ، چنان پخته و حرفه‌اي ميدانداري كرد كه انگار سال‌هاست در مونيخ توپ مي‌زند و پيش از او، بايرن چيزي كم داشته است!

فراموش نمي‌كنيم كه گونتر نتزر بزرگ تنها بعد از تماشاي سه هفته از مسابقات بايرن با جادوگر ايراني‌اش، ادعا كرد «اين آسيايي، به زودي شماره يك بوندس‌ليگا مي‌شود!» علي كريمي طي تنها 22 هفته به حد نصاب 25 بازي در تركيب بايرن دست يافت تا به طور اتوماتيك‌وار قراردادش تمديد شود. با اين همه، آتشفشان انرژي جادوگر، به تدريج اسير دست «عادت» شد تا ستاره كم‌كم به نيمكت و سپس سكوها راه يابد. آفتاب كريمي در مونيخ، خيلي ناگهاني غروب كرد، چونان كه در مورد اغلب ايرانيان در امور روزمره‌شان چنين است. آرام آرام كار به جايي رسيد كه باسلر، روز خداحافظي كريمي را با زهر كشنده يك جمله پرمعنا در هم آميخت: «كريمي بايد شماره هشت بايرن را از مغازه مي‌خريد!» شما در سناريو، بدون تعارف، چقدر خودتان را مي‌بينيد؟ در اين فراز و فرودهاي ناگهاني و پي‌درپي، در اين توانايي بالقوه‌اي كه كمتر به فعل مي‌رسد و در اين جوزدگي‌هاي غريب و زيانبار، چقدر رد پاي خودتان را رصد مي‌كنيد؟ اين سبك زندگي آيا، حديث نفس بيشتر ماها نيست؟!
3) محبوبيت شگفت‌انگيز علي كريمي و در نقطه مقابل، عدم محبوبيت شگفت‌انگيزتر علي دايي، يك اتفاق «رمز‌آلود» و پرمعناست. اين دو ستاره، نقاط اشتراك زيادي با يكديگر دارند. هر دو تلخ زبانند، از مصاحبه مي‌گريزند و شومن بودن را بلد نيستند. با اين همه، يكي بازيكني مي‌شود كه وقتي به پرسپوليس برمي‌گردد، يكصدهزار «عاشق» آزادي را پر مي‌كنند، اما ديگري سوپراستاري است كه در اوج اوجش، به زحمت 10 هزار موافق سينه‌چاك دارد. راز اين تفاوت كجاست؟ به نظر مي‌رسد جامعه ايراني، روي خوشش را به فرزند خودش نشان مي‌دهد. ايرانيان احساساتي، محبت‌شان را بذل كسي مي‌كنند كه «دوست داشتن» را بلد است. آنان شيفته كاراكتر اعجاب‌آميز يكي مثل علي كريمي‌اند؛ ستاره‌اي كه برخلاف رسم مالوف همه جهانيان، ناگهان يك قرارداد كلان پنج ميليون دلاري را رها مي‌كند تا به عنوان ارزانترين بازيكن ليگ برتر ايران، راهي پرسپوليس – تيم محبوبش – شود! آنچه مقبول ماست، شلختگي‌هاي علي كريمي است؛ بازيكني كه دير مي‌آيد، دير مي‌رود، با نردبان و از راه ميانبر خودش را به محل تمرين مي‌رساند و تا لنگ ظهر مي‌خوابد. تصميمات غيرمنتظره كريمي، بخشي از جذابيت‌هاي او براي ماست. اصلا به لقبي كه خرجش كرده‌ايم نگاه كنيد؛ «جادوگر»! ما كريمي را به خاطر خرق عادت‌هايش و به خاطر همه آن كارهايي كه بلد است ناگهاني انجام بدهد و همه را شوكه كند دوست داريم. علي دايي اما، با شهرت رشك‌برانگيزش، شناسنامه فوتبال ما نيست. او در تمام دوران بازي‌اش، سخت‌ تمرين كرد و تلاش به خرج داد تا گام به آلمان گذاشت، به دنبال كلاس‌هاي فشرده يادگير زبان ژرمن‌ها رفت و در تمام مقاطع،‌ حرفه‌اي‌ترين تصميمات را گرفت. همين حركت شهريار روي خط مستقيم، چشم‌ها را و قلب‌ها را از او برمي‌گرداند. ما نمي‌توانيم حرف حرفه‌اي و عقلايي دايي را بپذيريم، وقتي اتوبوس حامل بازيكنان پرسپوليس در ليگ سوم را در عوارضي نگه مي‌دارد و تهديد مي‌كند كه اگر مطابق قراردادش، پولش را نپردازند، بازي نخواهد كرد. آري، انتخاب ما، علي كريمي است، استاد انجام كارهاي شگفت‌انگيز و ناباورانه!
4)‌تيم ملي ما، با ستاره غريبي وداع مي‌كند كه حتي خداحافظي‌اش هم سحرآميز و غير مترقبه بود. او يك آن تصميم مي‌گيرد و همان را عملي مي‌كند. بدون ترديد، دلمان براي صاحب پيراهن شماره هشتي كه با يك «نفس» نصف ستاره‌هاي رم را به خاك و خون كشيد و با يك «هوس»، ساك پزشكي را شوت كرد و تمام تيم ملي را به عميق‌ترين بحران ممكن كشاند، تنگ خواهد شد. خداحافظ سمبل فوتبال ايراني!