مرجع خبری پرسپولیس : بالاخره برگشت حاج حبيب كاشاني كه اگرچه روي صندي شوراي شهر با منظره پارك شهر تهران مي‌نشيند و رسالتش رتق و فتق امور كلانشهر تهران است، اما دل در گرو فوتبال دارد. سرك كشيدن‌هاي گاه و بي‌گاه در استاديوم‌ها و جمع‌هاي فوتبالي گواه اين ادعاست. اگرچه بار اول هيچ كس حاضر نشد فرش قرمز پيش پاي او پهن كند اما آنچه ثمره عمر مديريتي يكساله كاشاني بود سبب شد تا امروز منتقدان ديروزش رداي يك ناجي برتن وي كنند. مردي كه مي‌آيد تا كشتي توفان‌زده پرسپوليس را از تلاطم امواج سهمناك حاشيه‌ها رهانيده و به ساحل امن و مطمئن رساند. آنچه از صورت كاشاني در اذهان اهالي فوتبال حك شده است تصوير يك «مدير قهرمان» است و توقع از مدير قهرمان چيزي جز نجات نيست. حاج حبيب ديگر آن مدير سياسي نيست كه مي‌آيد تا انصاري‌فرد فوتبالي را كنار بزند. او قبلا تاييد خود را از جامعه فوتبالي گرفته است و آغوش بازي كه پيش رويش باز شده به همين علت است.
اما حاج‌حبيب در دومين آزمون دشوار خود چون مرتبه اول رستگار خواهد بود؟

در كوران تبريك‌ها و سلام و صلوات كه براي اين بازگشت به راه افتاده است شايد چندين خط آيه ياس خواندن به مذاق ايشان خوش نيايد كه از همين باب به شكل و سياق رنجنامه‌اي ازگذشته و هشداري براي آينده خطاب به خود او به رشته تحرير درمي‌آيد تا شايد اين دلواپسي كه برآمده از دل است لاجرم بر دلش نشيند.
حاج حبيب! نمي‌دانيم كه مي‌داني يا نه؟ حتما مي‌داني كه در فوتبال ايران تكرار قهرماني از خود قهرماني سخت‌تر است. همين قصه را آن روز كه افشين قطبي هم پاشنه كفش را وركشيد و دوباره چمدان به قصد ايران و پرسپوليس بست براي او نوشتيم. قطبي نمي‌دانست يا نخواست بداند وقتي انبوهي از قول‌هاي آنچناني را به پايش ريختند. حاج حبيب حتما ديدي كه چه سرنوشتي بر قطبي و پرسپوليس‌اش گذشت. ديدي كه امپراتور چگونه تاج و تختش را گذاشت و فرار كرد. از مربي قهرمان تنها چهره‌اي مخدوش باقي مانده است. مردي كه رسالت بزرگ خود و نيمه‌كاره گذاشت و يا مجبورش كردند به چنين رفتاري.