مرجع خبری پرسپولیس: فراموش نکردیم در ورزشگاه یادگار امام تبریز با چاقو به سمت علی دایی سرمربی وقت پرسپولیس حمله می شود و کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال کوچکترین واکنشی به آن نشان نمی دهد.

پیش از هر چیز لازم به یادآوری است که در این مطلب قصد توجیه یا تایید رفتار تماشاگران پرسپولیس را در جریان بازی با داماش ندارم و به نظر نمی رسد کسی مدافع چنین رفتارهای هنجارشکن در فضای ورشگاه ها باشد.

آنچه که یکشنبه شب در جریان بازی پرسپولیس و داماش اتفاق افتاد از 2 دیدگاه قابل بررسی است، از یک سو هنجارشکنی هواداران پرسپولیس روی سکوهای ورزشگاه آزادی که البته برای نخستین بار در فوتبال ایران رخ نمی دهد، طی سال های اخیر همواره در ورزشگاه های تبریز، انزلی و… شاهد اتفاقات تاسف بار بودیم، از درگیری فیزیکی هافبک عراقی تراکتورسازی با داور، انواع و اقسام توهین های زننده به داور و بازیکنان حریف و بدتر از همه شعارهای جدایی طلبانه و سیاسی!

سئوالی که این روزها مطرح می شود این است که شعار هواداران پرسپولیس پس از فاجعه داوری محمود رفیعی در بازی یکشنبه شب از شعارهای هواداران تراکتورسازی برای مخدوش کردن نام «خلیج همیشه پارس» یا توهین های مکرر به علی کریمی ، علی دایی، کریم باقری و … در ورزشگاه یادگار امام تبریز بدتر بود؟

از 90 دقیقه فحاشی انزلی چی ها در جریان دربی گیلان یا اتفاقات بعد از فینال جام حذفی سال گذشته پس از قهرمانی پرسپولیس چطور؟ آیا مطابق قانونی که حسین عسگری حالا سردمدار آن است پرتاب صندلی ، سیمان، آجر ، بطری و سنگ به زمین مسابقه دخالت خارجی در جریان مسابقه محسوب نمی شود؟

فحاشی هواداران انزلی علیه مازیار زارع از زمان جدایی هافبک شمالی پرسپولیس از ملوان که مکررا در فصول گذشته تکرار شده چطور؟ آیا در این میان محمود رفیعی دوست صمیمی نایب رئیس کمیته داوران تنها مهره خانواده دوست و متشخص فوتبال ایران است؟

آیا قانون تنها در قبال داور مسابقه صادق است یا افرادی از قبیل بازیکنان دو تیم، مربیان ، مسئولان و حتی عوامل خدماتی از جمله خبرنگاران، گزارشگران تلویزیونی و … هم شامل این قانون می شود؟ در چنین شرایطی مسئولان اتحادیه فوتبال انگلستان و ایتالیا که همواره با انواع شعارهای نژاد پرستانه به عنوان یک پدیده ناهنجار دست و پنجه نرم می کنند می توانند با استدلالی مشابه حسین عسگری تصمیمات مشابه اتخاذ کنند؟

از رئیس کمیته داوران فدراسیون فوتبال می پرسیم ، سر دادن شعارهای سیاسی با اهداف خاص ، فحاشی های مکرر به بازیکنان پرسپولیس در ورزشگاه های کشور تا جایی که بعضا امنیت جانی بازیکنان و اعضای کادرفنی را زیر سئوال می برد شامل قانون جدید شما نیست؟ فراموش نکردیم در ورزشگاه یادگار امام تبریز با چاقو به سمت علی دایی سرمربی وقت پرسپولیس حمله می شود و کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال کوچکترین واکنشی به آن نشان نمی دهد.

در فوتبالی که جریمه کتک زدن داور از فحاشی کمتر است ، هواداران تیم میهمان 90 دقیقه در ورزشگاه میزبان به بازیکن حریف فحاشی می کنند و دست آخر حکم غیرقانونی کسر امتیاز شامل حال پرطرفدارترین تیم آسیا می شود ، اما به راستی صدور این حکم چه هدفی را دنبال می کند؟

برای بررسی بیشتر این موضوع با عبدالرحمن شاه حسینی رئیس سابق کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال همکلام می شویم، او می گوید: «بر خلاف اظهارات حسین عسگری، تصمیم محمود رفیعی برای قطع جریان مسابقه در قبال تخلفات تماشاگران پرسپولیس یک اقدام کاملا غیرقانونی است چرا که قانون گذار تنها زمانی اجازه قطع جریان بازی را به داور می دهد که دخالت خارجی از قبیل ورود هواداران به زمین مسابقه ، پرتاب اشیاء به گونه ای که امنیت افراد داخل میدان را به خطر بیاندازد و مواردی از این قبیل در جریان بازی اتفاق بیفتد که در بازی مذکور پرسپولیس و داماش هیچ کدام از این موارد رخ نداده است.» مواردی که البته به کرار در بسیاری از شهرستان های کشور رخ داده و آب از آب تکان نمی خورد!

نکته ای که در این میان جلب توجه می کند حکم صریح قانون به تکرار مسابقه به دنبال تصمیم بحث برانگیز محمود رفیعی است، از آنجایی که هیچکدام از موارد مذکور در جریان مسابقه پرسپولیس و داماش رخ نداد، مسئولان باشگاه پرسپولیس می توانند در صورت شکایت از داور مسابقه حکم تکرار بازی را دریافت کنند اما کسر ناگهانی 2 امتیاز از اندوخته های این تیم آن هم به صورت غیرقانونی به صورتی کاملا کنترل شده افکار عمومی را به سمت و سوی دیگری هدایت می کند.

مطابق بند 4 ماده 22 آئین نامه انضباطی فدراسیون فوتبال ایران، شعارهای غیر اخلاقی توسط تماشاگران یا عوامل هر تیم، موجب محرومیت باشگاه به پرداخت جریمه نقدی تا سقف یکصد میلیون ریال است، در صورت عدم تاثیر جریمه مذکور، محرومیت از انجام مسابقه در زمین خودی یا الزام به برگزاری مسابقات در زمین بی طرف یا الزام به برگزاری مسابقات بدون حضور تماشاگر مورد توجه قرار می گیرد و در صورت اثبات عدم کارایی، کسر امتیاز اعمال خواهد شد.

در چنین شرایطی کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال با حکمی غیرقانونی برای سپردن تخلف داور و عوامل اجرایی به بوته فراموشی ، سعی می کند توپ را به زمین باشگاه پرسپولیس بیندازد.

در طول فصل جاری بارها شاهد بودیم که این کمیته به سایر باشگاه ها اخطار و آن ها را توبیخ می کند و حتی حکم محرومیت باشگاه استقلال از حضور تماشاگر پس از قرار گرفتن در حالت تعلیق ، با وجود فحاشی مکرر سکوها در مسابقات این تیم فراموش می شود اما برای پرسپولیس رویه دیگری در پیش گرفته می شود.

احترام به داور یکی از ارکان اساسی فوتبال است اما دهن کجی همان داور به میلیون ها طرفدار تیم های ورزشی و زیر پا گذاشتن قانون صریح فیفا از سوی داور، کمیته داوران، کمیته انضباطی و تمام ارکان تحت نظارت فدراسیون فوتبال چه معنایی دارد؟ از علی کفاشیان رئیس فدراسیون فوتبال می پرسیم مگر هدف از برگزاری مسابقات چیزی غیر از رضایت فوتبالدوستان است و اساسا این ورزش هدفی غیر از آن را دنبال می کند؟ فدراسیونی که به سادگی از پرونده دوپینگ، فساد و تبانی ، شعارهای سیاسی جدایی طلبانی عبور می کند ، حالا شیپور اخلاق مداری به دست گرفته تا همین تنها سرمایه فوتبال ایران را به چه سمت و سویی بکشاند؟

سیاست 8 سال اخیر فوتبال ایران با هدایت افرادی که نیاز به نام بردن از آن ها نیست مبنی بر دو قطبی گریزی به بهانه توسعه فوتبال چه حاصلی جز قهقرای این رشته ورزشی داشته است؟ ناکامی های پی در پی در عرصه ملی و باشگاهی و سرخوردگی جامعه فوتبال همان هدفی نیست که هم قطاران شما دنبال می کنند تا ضامن بسیاری از موانع اجتماعی سد راهشان باشد؟

پویا نوایی

انتهای گزارش اختصاصی/امانت داری،استفاده از این خبر با ذکر نام مرجع خبری پرسپولیس مجاز است