کمیته انضباطی بعد از گذشت یک ماه از حمله به اتوبوس حامل کاروان پرسپولیس با نارنجک دست ساز، حکم مختصری را درباره خاطیان این ماجرا اعلام کرده که به هیچ وجه جنبه بازدارنده ندارد!

یک ماه بعد از پرتاب نارنجک دست‌ساز به اتوبوس حامل کاروان پرسپولیس در مسیر منتهی به ورزشگاه فولادشهر اصفهان برای دیدار با ذوب آهن که طبق تایید مسئولان برگزاری مسابقه، حکم اولیه این ماجرا از سوی کمیته انضباطی اعلام شده است.

در حالی که به علت احتمال منحرف شدن اتوبوس از جاده به علت وارد شدن خسارت به اتوبوس وجود داشت و می‌توانست به فاجعه جانی بزرگ ختم شود و تبعات سنگین‌تری در ابعاد بین‌المللی داشته باشد، کمیته انضباطی صرفا دو نفر به علت ارتکاب این جرم، دو سال از حضور در ورزشگاه محروم و اعلام کرده رسیدگی به شکایت پرسپولیس از باشگاه سپاهان و ذوب آهن به علت تخلف احتمالی باز و در دست رسیدگی است.

اعلام چنین حکمی در شرایطی که انتظار می‌رفت کمیته انضباطی با برخورد قاطع و سریع با متخلفان این ماجرا، جلوی پیشگیری یا ارتکاب اعمال مشابه را در فوتبال ایران بگیرد، باعث تعجب و انتقاد است.

۱ – در جریان رسیدگی به این پرونده، کمیته انضباطی تیم میزبان را به علت وقوع چنین تخلف سنگینی در استان اصفهان، متخلف ندانسته است و صرفا به این شکایت پرسپولیس از تخلف احتمالی این تیم اکتفا کرده است!

مگر ممکن است تخلفی در مسیر منتهی به ورزشگاهی انجام شود و باشگاه میزبان فارغ از اینکه افراد متخلف منتصب به این تیم نباشند، از مسئولیت میزبانی خود شانه خالی کند؟ در پرونده‌های مشابهی در آسیا و اروپا، در صورت حمله به اتوبوس تیم مهمان در هر نقطه از شهر، کمیته‌های قضایی، با احکامی مانند محرومیت از میزبانی در خانه، با چنین تخلفاتی مقابله می‌کنند.

۲- شناسایی دو شخصی که مرتکب چنین جرمی شده‌اند، از سوی نیروی انتظامی انجام شده و طبعا کمیته انضباطی هم موازی با نهاهای قضایی کشور به جهت انجام جرم کیفری، این دو نفر را محروم کرده است. دقیقا این کمیته بعد از گذشت یک ماه چه اقداماتی را در راستای بررسی این پرونده انجام داده است و چرا نتایج بررسی‌های این کمیته تا این حد دیر هنگام اعلام می‌شود؟

۳- دو نفری که اقدام به این جرم آشکار و بسیار خطرناک کرده‌اند، صرفا دو سال از حضور در ورزشگاه محروم شده‌اند و طبیعتا هیچ تضمینی هم برای اجرای این محکومیت به علت نبود سازوکار مناسب، وجود ندارد. با یک مقایسه جزئی با احکام مشابه در اروپا و آمریکا، می توان متوجه ناچیز بودن چنین حکمی شد و قطعا نمی‌تواند در آینده از وقوع جرایم مشابه جلوگیری کند.

سؤالی که مطرح می‌شود، این است که محرومیت این دو فردی که اقدام به پرتاب مواد محترقه به سمت اتوبوس پرسپولیس کردند از چه زمانی آغاز خواهد شد؟ آیا هم اکنون که ورزشگاه‌ها به دلیل همه‌گیری ویروس کرونا بسته است، این محرومیت نیز محاسبه می‌شود یا زمان اجرای آن زمانی خواهد بود که ورزشگاه‌ها به روی تماشاگران باز خواهد شد؟ (که زمان آن نامعلوم است). سؤال مهم‌تر اینکه چطور قرار است این محرومیت به اجرا در آید؟ آیا بلیت فروشی الکترونیکی به درستی اجرایی می‌شود یا دوربین‌های چهره‌زن قابلیت شناسایی تماشاگران متخلف را دارد؟ تجربه نشان داده که تا وضعیت زیرساخت‌ها درست نشده نمی‌توان امیدی داشت چرا که پیش از شیوع کرونا نه خبری از دوربین‌های چهره‌زن بود و نه ورود و خروج تماشاگران طبق اصول انجام می‌شد.

رئیس کمیته انضباطی و همچنین مسئولان فدراسیون فوتبال نمی‌توانند این سؤالات را بی پاسخ بگذارند. اینکه چگونه قرار است افراد مختلف از حضور در ورزشگاه‌ها منع شوند آن هم در حالی که ابزار چنین کاری وجود ندارد؟

این جرم آشکار فعلا از منظر کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال و مسابقات باشگاهی فوتبال بررسی شده اما حمله به یک اتوبوس به قصد آسیب رساندن به بیش از ۳۰ نفر، در صورت خارج شدن هدایت اتوبوس از کنترل راننده، می‌توانست به یک فاجعه انسانی بزرگ تبدیل شود.

در صورت وقوع چنین فاجعه‌ای و انتشار آن در رسانه‌های بزرگ دنیا و رسیدن گزارش به دست نهادهای بین‌المللی، بهانه‌ای قانع کننده برای سلب هر گونه میزبانی است ولی با گذشت یک ناه هنوز برخورد قاطعی در ایران با این موضوع انجام نشده است.

از کمیته انضباطی به عنوان حافظ اعتبار، امنیت و آرامش فوتبال انتظار می‌رود در چنین مواقعی، با انرژی و توان بیشتری به بررسی حقیقت ماجرا و صدور احکام بازدارنده اقدام کند تا جلوی وقوع اعمال مشابه و همینطور بهانه تراشی برای نهادهای بین‌المللی به منظور سلب میزبانی از ایران گرفته شود.