لابلای اولین حملاتی که در نیمه نخست پرسپولیس روی دروازه ذوب‌آهن پیاده می‌کند، به نظر می‌رسد آینه‌ای تمام عیار از پرسپولیس پیش روی‌مان قرار گرفته است.

تصویری از پرسپولیس را می‌بینیم که شباهتی به آن چه در اولین هفته لیگ برتر دیده بودیم ندارد. تیمی متشخص‌تر از تمامی یک سال اخیر که وقتی مقابل تیم صدر جدولی و یا بهتر است بگوییم منظم‌ترین تیم کنونی لیگ برتر بازی می‌کند، هراسی به خود راه نمی‌دهد.

نیمه اول بود که دوربین تلویزیونی پس از یک سلسله حمله پرسپولیس روی صورت زلاتکو کرانچار زوم کرد. آرام و صبور، بدون نمایش‌های فانتزی و رفتاری برای جلب توجه، ایستاده و تیم‌اش را نگاه می‌کند. کرانچار نه به تیم خود که در حقیقت به تفکرات اش می‌نگرد که گویی مثل ردپای محکمی از او روی صورت و سیمای پرسپولیس به چشم می‌خورد!

پرسپولیس در اصفهان، برخورداری از تفکر را در تمام طول بازی فریاد زد. مردی که توانسته

برابر ذوب‌آهن بهترین نمایش ممکن را ارائه کند، این وسوسه حقیق را در دل هر بیننده‌ای شکل می‌دهد که اگر مدیریت باشگاه پرسپولیس او را کمی زودتر وارد پروسه تمرینات تیم می‌کرد، امروز برای این پرسپولیس چه اتفاقی افتاده بود؟

به راحتی می‌توان مهر و امضای کراتنچار را روی نتایج پرسپولیس دید. مردی که در روزهای نخست حضورش در تهران، خود را مقابل خیل انتقاداتی دید که او را با ناهنجاری‌هایی بسیار معرفی می‌کرد، حالا چشم‌های همان منتقدان را به سوی خود می‌کشد. او به شکلی تیم را می‌چیند که در پیش بینی هیچ کس قرار نداشت. چه کسی تصور می‌کرد حمید علی عسگر در پرسپولیس تبدیل به پای ثابت خط میانی شود؟

آیا تصور می‌کردید محمد پروین را در این تیم در اندازه‌های یک ستاره ببینیم؟!
کرانچار معادله‌های قبلی را برهم زده است. این آمادگی در وجود بسیاری از منتقدان عباس انصاری فرد وجود داشت تا به محض آغاز نتایج ناامید کننده پرسپولیس، بر مدیرعاملی که در فاصله یک هفته مانده به آغاز لیگ سرمربی‌اش را معرفی می‌کند بتازند!

این که کرانچار چگونه توانست در چنین فاصله کوتاهی، ناجی و سپر بلای عباس انصاری فرد شود شگفت انگیز است. بازی نیم نخست پرسپولیس نشان می‌داد که حکومت تفکر و مغز یک مربی بر بدنه تیم چقدر در پرسپولیس مشهود است.

نمی‌توان مدعی شد که نتایج پرسپولیس ایده‌آل و خارق‌العاده بوده. اما دو نسبیت را باید برای قضاوت در مورد تیم کراچار مد نظر قرار داد. اولین نکته، توجه به حریفانی است که مقابل پرسپولیس صف آرایی کرده‌اند. ذوب آهن، مس، پاس و صبا، نه تنها به لحاظ قدرت قابل بحث هستند، که در حقیقت طی تمامی سال‌های اخیر، گربه سیاه پرسپولیس محسوب می‌شدند. امتیاز گرفتن و امتیاز ندادن به این تیم‌ها، البته تمامی حقیقت آشکار پرسپولیسی که کرانچار ساخته نیست. باید به چهره این تیم نگاهی انداخت. با برنامه در فاز دفاعی و هدفمند در کار هجومی!

چنین نشانه‌های واضحی را نمی‌توان از کسی جز سرمربی این تیم دید. عباس انصاری‌‌فرد خوش اقبال‌ترین مدیر کنونی دنیا است. او در آخرین روزها، مردی را روی نیمکت تیم خود نشاند که به قول خودش فقط او را از روی توصیه ایویچ و چند دوست فوتبالی می‌شناخت. همین مربی، امروز فشار انتقادات به حقثی که می توان از این مدیر به واسطه اشتباهات‌اش در تصمیم گیری، یارگیری، تامین بودجه و … داشت را کاست. آیا انصاری فرد خوش اقبال ترین مدیر کنونی لیگ نیست؟!