مرجع خبری پرسپولیس : سرانجام محمد علی آبادی رئیس سازمان تربیت بدنی در آستانه جدایی از تشکیلات ورزش کشور قرار گرفت .

“افتتاح کردن دفتر باشگاه برای تیم های پرسپولیس و استقلال خوشحالی ندارد!” این حرف محمد علی آبادی رئیس جدید سازمان تربیت بدنی است آنگاه که برای افتتاح دفتر باشگاه استقلال دعوت شده بود, دفتری که که به مدد محمد دادکان رئیس وقت فدراسیون فوتبال برای این باشگاه خریداری شده بود. آن روز این حرف مهندس علی آبادی برای من معنایی جز رهایی بالاترین سطح مدیریت ورزش این مملکت از دست مدیران سطحی بین و توجیه گر نداشت. آن روزها گمان می کردیم علی آبادی با نگاهی مهندسی به ورزش بیمار و به طور خاص فوتبال ما راه علاج آن را خواهد یافت؛ نطق های مهندسی جناب رئیس و برنامه هایی که در همان روزهای نخست از سوی ایشان برای حل مشکلات ریز و درشت ورزش بیان می شد امید ما را به آینده ای روشن و حرکت در مسیر موفقیت بیش از پیش می کرد اما حالا و پس از گذر چهار سال از عمر ریاست ایشان در سازمان تربیت بدنی و در روزهایی که جناب مهندس آماده می شود تا جایش را به یک دکتر بدهد خلاف آن تصورات ثابت شده است!
محصول آن نگاه های مهندسی شده به بنای این ورزش و به خصوص فوتبال چیزی نبود جز آنکه هر آنچه که تا دیروز داشتیم هم امروز نداریم!
علی آبادی در همان روزهای نخست ورودش به پاستور رؤسای اکثر فدارسیون های ورزشی را به دلایل مختلف برکنار کرد و با انتصاب سرپرستانی که بعد ها کاملا اتفاقی همگی در انتخابات مجمع آن رشته ورزشی با اکثریت آرا منتخب می شدند!! میخ اول قدرت خود را محکم کوبید.

 در این بین اما فوتبال مقوله ای جدا از سایر رشته ها بود. دادکان رئیس وقت فدارسیون حاضر نبود روزنه ای برای دخالت های گاه و بی گاه ریاست سازمان باز بگذارد و علی آبادی هم هرگز خود محوری های دادکان را در اداره امور فدراسیون را بر نمی تابید در این بین صعود ایران به جام جهانی برگ برنده دادکان شد تا اینگونه از موضع قدرت بیشتر به جنگ علی آبادی برود اما جناب رئیس به این راحتی ها میدان را خالی نمی کرد نتیجه این جنگ و جدال ها و چنگ و دندان نشان دادن های داخلی چیزی نبود جز تحقیر فوتبال ایران در کشور نازی ها و بعد از آن سناریوی تلخ اخراج زود هنگام دادکان به بهانه همان نتایج ضعیف و بعد کابوس تعلیق فوتبال ملی ما. علی ابادی بزرگترین مانع در تحت تملک خود در آوردن فدراسیون فوتبال را رئیس وقت آن می دید اما دیری نگذشت که مانع بزرگتر و قدرتمندتری به نام فدراسیون جهانی فوتبال پیدا شد. علی ابادی نمی خواست فدراسیون فوتبال جزیره خودمختار باشد اما فیفا دقیقا همین را می خواست! در کش و قوس خواستن ها و نخواستن ها فدراسیون جهانی با استفاده از اهرم قدرتمند تعلیق حرفش را به کرسی نشاند تا علی ابادی نتواند خود بر مسند ریاست محبوب ترین رشته ورزشی ایران بنشیند اما جناب رئیس به گونه ای دیگر به بخش اعظمی از آنچه می خواست رسید و توانست با حضور کفاشیان در فدراسیون فوتبال در تصمیم گیری های این نهاد نقش بزرگی داشته باشد. اما نتیجه رسیدن به این تمامیت خواهی عقبگرد فوتبال ما از مسیر پیشرفت لاک پشتی در ابعاد ملی و باشگاهی بود. برآیند این عقبگرد در بعد فوتبال ملی, نتایج ضعیف در جام ملت های آسیا, ناتوانی دوباره در صعود به المپیک پکن و عدم صعود به جام جهانی 2010 را برای فوتبال دوستان ایرانی به ارمغان آورد و در بعد باشگاهی رنج نتایج تحقیر آمیز در آسیا عاید هواداران فوتبال باشگاهی شد.
امروز پرسپولیس و استقلال شرایطی برابر با چهار سال قبل و حتی به مراتب بدتر از آن زمان را سپری می کنند در این چهار سال متوسط عمر مدیریت این دو باشگاه بیش از یک سال نبود. رفت و آمد های متعدد مدیران در این دو باشگاه به همان اندازه مفید و منجر به موفقیت شد که تغییرات پیاپی مدیران در فدراسیون های مختلف تحت امر سازمان برای گرفتن نتایج بهتر در المپیک پکن مفید فایده افتاد!
اکنون این دو تیم مردمی که قرار بود در دوران ریاست مرد انتقاد ناپذیر دارای ورزشگاه اختصاصی شوند حتی یک زمین اختصاصی برای تمرین ندارند و همان دفتر شیک و چند طبقه را هم از کف داده اند! فوتبال ایران که قرار بود آقای آسیا شود و در بین 20 تیم برتر جهان قرار گیرد اکنون در رتبه 61 جهان قرار گرفته و با نشستن روی سرسره رنکینگ فیفا هر ماه پایین تر می رود و اینها و بسیاری دیگر از این دسته محصول تلاش های مدبرانه و البته تک محورانه جناب مهندس بود
آری جناب رئیس که می خواست با 40 درصد وقتش همه این فوتبال را اداره کند! حال اجبارا قصد رفتن دارد بدون آنکه سیطره کامل و چهار ساله او بر ورزش قهرمانی چیزی بیشتر و یا برابر با آنچه که بوده را نصیب هواداران و قهرمانانش کرده باشد. علی آبادی و دوستانش حتی اگر بتوانند عملکرد خود در تمام رشته های ورزشی را توجیه کنند در زمینه فوتبال هیچ کارنامه قابل دفاعی ندارند این نظریه را حتی رئیس دولت دهم هم پذیرفته و بر آن صحه می گذارد پس بهتر آنکه در آخرین روزها همه این شکست ها را بپذیرند و از جامعه فوتبال کشور عذرخواهی کنند شاید اینگونه مرهمی گذاشته باشند بر زخم های عمیقی که در این چهار سال بر پیکره فوتبال ایران و همه ارکانش وارد کرده اند…
با این حال و به پاس تلاش هایی که بخصوص برای افزایش سرانه ورزشی مردم و تقویت ورزش همگانی صورت گرفت از مهندس علی آبادی تشکر می کنیم, به احترامش می ایستیم کلاه از سر برمی داریم و برای او در پست احتمالیش در وزارت نیرو آرزوی موفقیت می کنیم
از سوی دیگر به دکتر سعیدلو خوش آمد می گوییم و امیدواریم او بتواند هرچه زودتر این بیمار به کما رفته را از این اغما در آورد.

نویسنده : محمد نوروزی

اختصاصی // استفاده از این مطلب با ذکر نام نویسنده و مرجع خبری پرسپولیس بلامانع است