داور سابق فوتبال کشورمان گفت: اگر صحنه گل پرسپولیس را در وزشگاه نقش جهان می دیدم، اعلام هند می کردم.

علی خسروی  درباره مسابقه 13 سال پیش سپاهان و پرسپولیس در ورزشگاه نقش جهان اظهار داشت: سال 82 من عهده دار قضاوت مسابقه دو تیم در ورزشگاه نقش جهان شدم. حدود 50 هزار نفر به استادیوم آمده بودند و مسابقه بسیار حساسی پیش رو بود.

وی افزود:آنچه در این مسابقه جالب بود این مساله بود که انگار مسابقه هندبال است. کریم باقری هند می کرد، یحیی گل محمدی هند می کرد، سایر نفرات هم از دست خود استفاده می کردند به طوری که همان هفته در برنامه 90 مجری برنامه به مدیرعامل پرسپولیس اکبر غمخوار گفت شما تیم هندبال درست کرده اید؟

داور اسبق کشورمان تصریح کرد: با وجود 22،23 سال تجربه ای که در قضاوت داشتم نمی توانستم این مسابقه را جمع و جور کنم. مسابقه یک بر صفر به سود سپاهان در جریان بود. در دروازه جنوبی یک کرنر به نفع پرسپولیس اعلام شد. بازیکنان همه در محوطه جریمه تجمع کردند و درست هنگام زدن ضربه کرنر آفتاب به چشمانم خورد. در آن لحظه کمیل سوسکو دروازه بان سپاهان توپ را روی بازوهای افشین پیروانی اسپک کرد. در آن لحظه من ندیدم که توپ به بازوهای افشین بخورد. تنها دیدم که توپ وارد دروازه شد و کمک داور مسابقه رضا سخندان گل را اعلام کرد. به همین خاطر من هم گل را قبول کردم. پس از این تصمیم بازیکنان سپاهان به من اعتراض کردند و من گفتم که چیزی ندیده ام. در ادامه مسابقه و در حالی که مسابقه داشت یک بر یک تمام می شد پرتاب اوت نصیب سپاهان شد. لئون استپانیان اوت را پرتاب کرد. درحالی که باید پرتاب را کمی جلوتر انجام می داد. من هم بی تجربگی کردم و گفتم که پرتاب اوت نصیب پرسپولیس می شود. وقتی پرسپولیسی ها اوت را پرت کردند با سه ضرب به گل رسیدند. گلی که با پاس دایی و ضربه پژمان جمشیدی وارد دروازه سپاهان شد.

خسروی ادامه داد: وقتی به خانه آمدم. با دیدن صحنه گل متوجه شدم که توپ به بازوی پیروانی خورده است. البته اگر چنین توپی به بازوی مدافع هم می خورد من اعلام پنالتی نمی کردم. چون آن توپ را هند قلمداد نمی کردم. فردای آن روز فدراسیون جلسه ای با حضور محمد دادگان و صالحی ناظر داوری به همراه نظری رئیس کمیته داوران برگزار کرد و اعلام شد که آن توپ نباید هند اعلام می شد. دکتر سیار و خیلی کارشناسان دیگر هم چنین عقیده ای داشتند. البته مشخص شده بود که توپ با دست وارد دروازه شده است.

داور اسبق کشورمان گفت: اقرار می کنم که صحنه گل شدن را ندیدم. اگر می دیدم که چه عمدی و چه سهوی این توپ با بازوی پیروانی وارد دروازه شده قطعا اعلام هند می کردم. اما باور کنید در قانون آمده که اگر این توپ با ضربه دروازه بان به بازوی حریف کوبیده شود و وارد دروازه شود مهاجم عمدی روی هند نداشته است. البته افشین بازیکن زرنگی بوده و احتمالا وقتی توپ به بازوی او خورد از بازوی خود استفاده کرد. بارها هم گفته ام که این یکی از اشتباهات بزرگ داوری من بوده و ای کاش روی این صحنه سوت می زدم.

وی اذعان داشت: بعد از آنکه بازی تمام شد همه ما را تنها گذاشتند. من و دو کمک داور در محدوده نگهبانی ماندیم که اطراف آن شیشه ای بود. حدود 300 هوادار سپاهان هم آنجا تجمع کردند و شیشه را شکستند. کمی بعد یکی از ماشین های امنیتی آمد و ما را سوار کرد. فکر می کردم آمدند مرا بازداشت کنند اما ما را به یک نهاد امنیتی بردند و از ما مراقبت کردند. یک اتوبوس سرباز هم همراه مان بودند که ما با سربازان به رستوران سعدی رفتیم. کل هزینه غذایی که ما و سربازان خوردیم هزینه ای بود که روی دست باشگاه سپاهان گذاشتیم. سپاهانی ها ما را تا فرودگاه بدرقه کردند. البته شرایط خوبی نبود. به طوری که پشت ماشین انتظامی هم 30،40 ماشین از هواداران سپاهان آمدند تا به من دسترسی کنند.

داور پیشکسوت فوتبال ایران درباره صحبت هایی که بعد از این مسابقه فرهاد کاظمی مربی سپاهان درباره وی کرد بیان داشت: فردای آن روز بود که فرهاد کاظمی گفت علی خسروی می خواهد از ساوه کاندیدای مجلس شود و چون در ساوه پرسپولیسی زیاد است میخواهد رای آنها را به دست آورد. البته من سال 82 خودم را کاندیدای مجلس کرده بودم ولی این برای خود من یک بازی بود و یک محک. زیرا می دانستم که به مجلس راه پیدا نمی کنم. جالب است تنها کسی که از سه، چهار ماه قبل از انتخابات رویش تبلیغ می شد من بودم. البته فرهاد کاظمی بزرگ ما و بچه محل ماست ولی اقرار می کنم و خدا را قسم می خورم که آن صحنه را ندیدم و هیچ ارتباطی به نمایندگی مجلس و هواداران پرسپولیس نداشت.

خسروی گفت: شاید باور نکنید چون به قیافه من نمی خورد اما من همیشه با وضو به زمین می رفتم، قبل از بازی قرآن می خواندم، دو رکعت نماز هاجت می خواندم که خدا مرا سربلند کند. البته آن روزها تعداد داوران کم بود و به ما قضاوت زیادتر می رسید. تعداد زیادی بازی حساس را قضاوت کردیم. همین اختلاف نظرها به خاطر قضاوت های زیاد بود.