فلاش‌بک، بهمن پارسال
بهمن‌ماه 87 بود که یکی از اعضای شهرستانی هیات‌رئیسه فدراسیون فوتبال طرح خود برای برکناری علی دایی را با دیگر اعضا در میان گذاشت:«آقایان، تیم‌ملی شرایط خطرناکی دارد. از همه بیشتر علی دایی ضرر می‌کند چون او اسطوره همین فوتبال است و به‌نفعش هست که از تیم‌ملی استعفا بدهد تا هم آبروی خودش حفظ شود و هم جایگاه تیم‌ملی به خطر نیفتد. بیایید کمی درباره این موضوع با هم حرف بزنیم» انگشت اشاره اعضای هیات‌رئیسه به سمت بینی‌شان رفت به نشانه «هیس!»

در این میان تنها سردار عزیز محمدی واقع‌بینانه‌تر با قضیه برخورد کرد:«بگذار بعد از بازی با عربستان که تکلیفمان تقریبا معلوم می‌شود. الان این طرح رای نمی‌آورد» در حقیقت اعضای هیات‌رئیسه بیشتر از آنکه از عاقبت کار بترسند از درهم رفتن سگرمه‌های رئیس سازمان تربیت‌بدنی می‌ترسیدند که حامی همیشگی علی دایی بود. فردای بازی کره که با تساوی به پایان رسید، همان عضو هیات‌رئیسه با لبخندی پرمعنی در جلسه حضور یافت اما دیگر چیزی نگفت چراکه می‌دانست میخش در سنگ فدراسیون‌نشینان فرو نمی‌رود اما جالب اینجاست بعد از شکست از عربستان، حتی تلفنی به او برای برکناری دایی نشد. احتمالا شما هم معنی تصمیمات هیات‌رئیسه را طبق اساسنامه می‌فهمید.

شماره 8 نحس!
برای علی دایی عدد «8» نحس است، عددی که سال 88 را نشان می‌دهد و 8فروردین همان سال حکم اخراجش از تیم‌ملی امضا شد، آنهم در جلسه‌ای شبانه در فدراسیون فوتبال با حضور علی‌آبادی که همچنان پشتیبانش بود. طعنه‌آمیز است اما لجاجت او با علی کریمی که همیشه شماره «8» می‌پوشید او را در موقعیت آچمز قرار داده بود. نحوست 8 دامان دایی را گرفت و حکم او در روز بعد از بازی اعلام عمومی شد تا مردی که با دلخوری عمومی در دوران بازیگری از تیم‌ملی کنار گذاشته شد، با همان نارضایتی عمومی از سرمربیگری تیم‌ملی کنار گذاشته شود.

قطبی انتخاب قطعی فدراسیون فوتبال
تیم‌ملی مشکل «محبوبیت» و توجه دارد و برای همین علی کفاشیان اولین انتخابش را به دوستان و مدیران ورزش اعلام می‌کند و با قدرت روی آن می‌ایستد:«افشین قطبی» رئیس فدراسیون فوتبال برای همه دلیل هم می‌آورد که او به‌خوبی با فوتبال کره‌ای‌ها آشنا است و امارات هم مطمئنا می‌تواند حریفی آسان باشد. اما فدراسیون فوتبال اصلا یکدست نیست، موضوعی که کفاشیان در انتخاب علی دایی به‌خوبی با این ماجرا آشنا شد و به‌خوبی اطرافیانش را شناخت. آن روزها هم انتخاب فدراسیون فوتبال «قطبی» بود و اعضای هیات‌رئیسه این موضوع را مصوبه کردند اما سازمان تربیت‌بدنی بر روی حرفش ماند و وقتی طرفین به نتیجه نرسیدند ناگهان با دخالت رئیس‌جمهور و هدایت سازمان تربیت‌بدنی «علی دایی» سرمربی تیم‌ملی شد. اعضای هیات رئیسه بر روی نام «قطبی» به نتیجه رسیدند اما آیا این تصمیم «کافی» است؟

سازمان وارد می‌شود
محمد علی‌آبادی در جلسه مشترک دهم فروردین پیامی روشن به کفاشیان داد:«من دیگر دخالت نمی‌کنم. هرکاری که فکر می‌کنید درست است انجام دهید» اما چه‌کسی می‌تواند باور کند که سازمان دخالت نکند؟ انتخابات ریاست‌جمهوری نزدیک است و سازمان تربیت‌بدنی به‌راحتی نمی‌تواند بی‌خیال تیم‌ملی و عدم صعود به جام‌جهانی شود. اما روش سازمان برای نفوذ جالب‌توجه است، «مهدی تاج» نقش ویژه‌ای در میان اعضای هیات‌رئیسه بازی می‌کند، حتما کسی که می‌تواند در یک‌فصل به‌طور مشترک عضو هیات‌رئیسه ذوب‌آهن و سپاهان اصفهان باشد مطمئنا توانایی هماهنگی با سازمان ورزش ایران را دارد. او در فدراسیون نقش «رابط» دارد و حالا هم تمام تلاشش را به‌خرج می‌دهد تا گزینه سازمان بر مسند سرمربیگری بنشیند.

تاج همان فردی است که به قطبی زنگ زده بود و انتخابش را به‌عنوان سرمربی تیم‌ملی تبریک گفت اما خیلی زود موضعش را تغییر داد و هماهنگ با سازمان، علی دایی را بر تخت سرمربیگری نشاند. او حالا نقش ویژه‌تری را بر عهده دارد و اینبار قصد دارد همان سرمربی مشهوری را بر مسند بنشاند که عملکردش در جام‌ملت‌های آسیا صدای همه را درآورد و در تلویزیون مورد عتاب کارشناسان قرار گرفت. اصرار او برای انتخاب این مربی تا آنجا پیش رفته است که اعضای هیات‌رئیسه را مجبور کرده تا با این مربی همکلام شوند تاجاییکه یکی از اعضای هیات‌رئیسه در گفتگوی تلفنی به یکی از اعضای دیگر گفت:«برای فرمالیته هم شده بیاییم و با این مربی جلسه بگذاریم»

از سویی تحرکاتی برای بدنامی قطبی صورت گرفته است و به اطلاع اعضای هیات‌رئیسه رسانده‌اند که افشین قطبی باز هم با BBCفارسی مصاحبه کرده و حرف‌های تندی علیه مسئولین کشوری زده است و این در حالیست که این موضوع شیطنت تلویزیون فارسی‌زبان خارج‌نشین است که با پخش تصاویر و مصاحبه‌های قبلی قصد دارد تا مسئولان ورزش کشور را در عملی انجام‌شده قرار دهد و مانع انتخاب قطبی شود. آنگونه که اعضای هیات‌رئیسه فدراسیون فوتبال به همدیگر خبر می‌دهند، سازمان تمام تلاشش را به‌خرج می‌دهد تا از این بایکوت خبری نهایت استفاده را بکنند و گزینه آشنای خود را به سرمربیگری برسانند و آنرا در روز پانزدهم فروردین‌ماه اعلام کنند اما کفاشیان بسیار زرنگ‌تر از این حرف‌هاست و حواسش به همه‌جا جمع است.

مایلی کهن و قرارداد دوساله !
علی کفاشیان برای سرمربی جایگزین تیم‌ملی شرایط ویژه‌ای دارد:«من برای این سه‌ماه سرمربی می‌خواهم. فردی که بتواند در این سه‌بازی نتیجه لازم را بگیرد تا پس از موفقیت بیاییم و صحبت‌های دیگر را بکنیم. سه‌بازی آینده بسیار مهم است و من نمی‌توانم با آینده فوتبال بازی کنم» باید حق را به رئیس فدراسیون فوتبال داد چرا که نمی‌تواند به این راحتی‌ها ریسک کند و در صورت صعود به جام‌جهانی، فوتبال ایران را در موقعیت تنگنا قرار دهد و تیم‌ملی را به جنگ تیم‌های تا دندان مسلح بفرستد. موضوعی که محمد مایلی‌کهن با آن مخالفت کرده است:«من بدون چشمداشت مالی می‌توانم این سمت را قبول کنم اما قرارداد دوساله می‌بندم» و این یعنی در صورت صعود به جام‌جهانی، سرمربی تیم‌ملی باقی بماند. اما برای انتخاب سرمربی فعلا جنگی تمام عیار در جریان است، جنگی میان جناح‌ها و تفکرات مختلف که از قطبی تا مایلی‌کهن و فلعه‌نویی را در بر می‌گیرد و هر کدام ساز خودشان را می‌زنند و سعی دارند تا گزینه‌هایشان را به سرمربیگیری تیم‌ملی برسانند.

نکته قابل توجه مربوط به موضع رئیس فدراسیون فوتبال است که خودش را از همه این دعواهای پشت‌صحنه دور نگاه داشته است و جز به تلفن‌های آشنا به هیچ تماس ناشناسی پاسخ نمی‌دهد. فدراسیون به‌دنبال «قطبی» است و سازمان بازهم بر گزینه‌ای اصرار دارد که قبل از انتخاب علی دایی بر آن اصرار داشت، گزینه‌ای که دوستی نزدیکی با پسر محمد علی‌آبادی، رئیس سازمان تربیت‌بدنی دارد. آیا فدراسیون باز هم تسلیم خواهد شد و دخالت سازمان جواب خواهد داد؟