مرجع خبری پرسپولیس : بالاخره پرسپولیس مدل 90 هم رونمایی شد تا هواداران پرطرفدارترین تیم آسیا ، بعد از پشت سر گذاشتن یک دوره پرچالش ، اولین بازی تیم محبوبشان را در فصل جدید ببینند.

به خدمت گرفتن بازیکنان جدید ، وعده های داده شده در خصوص تغییر در روش و” سبک” بازی و نتیجه گیری همراه با ارائه بازی زیبا ،  بازگشت بازیکنان کاریزماتیکی نظیر کریمی ، مهمترین انگیزه هائی بود که موجب شد هوادار پرسپولیس با چشم های پف کرده و تا نیمه شب برای تماشای بازی تیم محبوبش بیدار بماند.

پرسپولیس در شبی که ملوان بسیار خوب و حساب شده بازی کرد ، توقعات را  برآورده نکرد و موجب شد تا بار دیگر  سایه هول انگیز دائی از فراز سکوهای سرخ ، بر باشگاه نشینان پرسپولیس سایه بیاندازد.

ملوان به لطف حفظ ساختار تیمی سال گذشته و دوندگی بی امان در میانه میدان و خط تدافعی ، توانست زهر پرسپولیس در خط حمله را خنثی نماید.

واقعیت آن است که در طول بازی ، سبک جدید بازی پرسپولیس که بواسطه در اختیار نداشتن ملی پوشان و عدم هماهنگی تیمی هنوز کاملا شکل نگرفته ، هرگز بر اندیشه های دفاع منطقی تیم مقابل نچربید و این ملوان بود که با استفاده از قدرت بدنی مناسب و نیز تجربه قبلی بازی های در مقابل پرسپولیس ، توانست در بسیاری مواقع از گردش صحیح توپ توسط قرمز ها جلوگیری کرده و در چند صحنه نیز آنها را تحت فشار قرار دهد. در برخی صحنه ها ، هر یک از عناصر تهاجمی پرسپولیس در کمند 2 تا 3 بازیکن حریف گرفتار شده که نشان از آمادگی بدنی و روانی حریف برای اجرای پرسینگ و قطع ارتباط هافبکهای تیم بود.

ملوان در یک سوم میانی زمین و همچنین یک سوم دفاعی خود بسیار جنگنده ظاهر شده و با تجمع نفرات مانع از شکل گیری هسته های هجومی پرسپولیس گردید؛ حربه ای که فقط تیم های دارای قوای بدنی خوب و تمرکز بالا خوب اجرا می کنند.

گرچه هنوز فرم واقعی پرسپولیس شکل نگرفته ولی می توان تحلیلی کلی از کیفیت بازی بازیکنان در خطوط مختلف تیم ، ارائه داد:

– علیرضا حقیقی : در بازی با ملوان حقیقی چندان روز سختی را تجربه نکرد و تنها نکته قابل توجه عدم هماهنگی  وی با مدافعین میانی بود که در اثر تمرین و تکرار برطرف خواهد شد. حقیقی روی صحنه گل نیز مقصر  اصلی نبود ؛ هرچند وی می داند دروازه بان های بزرگ معمولا در چنین صحنه هائی توانایی خود را بروز می دهد.

– شیث رضائی در یارگیری و دفع توپ و سپردن آن به هافبک ها  ناشیانه و بی حساب عمل نمود. وی معمولا انرژی خود را در جنگ های تن به تن هدر می دهد و گاه اعتماد به نفس کاذبش موجب می شود تا خصوصیات مثبتش نیز تحت تاثیر قرار گیرد.

– محمد نصرتی در جنگ های هوائی کم رقیب و در روی زمین دارای نقاط ضعف زیادی می باشد به طوری که چند پاس اشتباه وی موقعیت های خطرناکی را دودستی تقدیم مهاجمان زهردار ملوان کرد. در صحنه گل او و شیث رضائی نتوانستند پوشش مناسبی را برای مهار تک مهاجم حریف ایجاد کنند. نصرتی برای هماهنگی با تیم به زمان نیاز دارد.

– شکوری نسبت به گذشته ، کمی پخته تر عمل میکند. ؛ لیکن مهارت او در یارگیری و درگیری های یک به یک همچنان ناقص است و ضعف او برای شرکت در حرکت های هجومی نیز اصلاح ناپذیر است.

– علیرضا محمد همچنان در زمان دفاع کم تمرکز و در زمان هجوم ، بی دقت است. سانترهای “اعصاب خرد کن” او در طول چند سال بازی در پرسپولیس هنوز اندکی هم بهبود نیافته و حرکت ناشیانه اش با توپ نیز ، جز کم کردن سرعت تیمی پرسپولیس نیست. شخصا به بهبود مهارتش امیدوار نیستم.

– آقا زمانی : با توجه به تجربه بازی و فیزیک نسبتا ظریفش  در تخریب بازی حریف و هافبک دفاعی ، مثبت کار میکند. نقطه ضعف سامان در بازی هفته اول عدم دقت کافی در رساندن توپهای دریافتی به هافبکهای تهاجمی بود. سامان باید بداند که بهترین نوع بازیسازی عموما از طرف هافبکهای دفاعی و بر اثر پاسهای بلند و کوتاه در عمق شکل می گیرد.

– مازیار زارع : در همه بازیها ، غیر از بازی با ملوان میتوان روی او حساب کرد. مازیار کم کم ایستا بازی کردن را فراموش کرده و در عین جنگندگی خونسرد بازی میکند. خوب شوت میزند و خوب هم درگیر می شود. نکته منفی مازیار ، عدم سماجت برای توپ گیری است ، نقیصه ای که گاه تیم را در مخمصه قرار می دهد.

– محمد نوری در بازی با ملوان ، محو بود. گویا محمد برای منطقه ای که در آن بازی می کند توجیه نبوده و در بسیاری موارد تعامل خوبی بین او و کریمی دیده نشد . استیلی بایستی با دقت بیشتری نقش این دو را طراحی و توجیه کند. اگر بازیگردانی و تغذیه مهاجمان توسط نوری با حرکات تکنیکی و فضا سازی کریمی توام شود ، تیغ تیز پرسپولیس از آستین بیرون می آید.

– علی کریمی همچنان می درخشد. قرار گرفتن در جو تماشاگران پرسپولیس کافی است تا از علی ، هیولائی برای مدافعان روبرویش بسازد. کریمی خوب دوید و جنگید ولی از دروازه دور بود ، نکته ای که همه در موردش می گویند. بنظر می رسد تصمیم کیروش در باره بکار گیری اش بعنوان هافبک دفاعی روی ذهنیت استیلی نیز تاثیر گذاشته ، با این تفاوت که در پرسپولیس او آزاد تر حرکت میکند و دوباره به جای خود باز می گردد.

– غلامرضا رضائی : بازیکنی زحمتکش ولی با تفکر تیمی پائین است. غلامرضا در بازی تکضرب ضعیف بوده و خود را بیش از حد درگیر  جنگ های تن به تن میکند. او در حرکت های عمقی بسیار موفق تر از حرکت از کناره هاست. بعضی اوقات پاس های او دفاع ملوان را در هم پیچید.

– فشنگچی در ابتدای بازی در سمت راست بازی میکرد تا اصطلاحا “تو” بزند . ایراد بزرگ امیر حسین قدرت بدنی کم و ضعف مفرط پای راستش  است بگونه ای که از ساده ترین سانتر های با آن نیز عاجز است. همچنین او باید روی ارتفاع و قوس سانتر هایش نیز کار کند.

– بادامکی : در پست اصلیش بعنوان هافبک تهاجمی ، بازیکنی باتجربه و چشمگیر است. اگر در جریان بازی قرار گیرد و درکنارش هم یک هافبک تکنیکی باشد ، همان بادامکی است که همه توقع دارند. حسین خوب می دود و میجنگد گل او در هفته اول بی گمان زیباترین گل بود.

– اولادی : مهاجم توانائی است ولی در بازی ملوان بسیار سردر گم بود  و فرصت گل چندانی هم نصیبش نشد.  ناهماهنگی او با هافبک مهاجم ها ، بدجور توی ذوق میزد. مهرداد در چنین بازیهایی نباید از دروازه و محوطه جریمه حریف زیاد فاصله بگیرد .

– نوروزی : کلا بازی تکضرب بلد نیست . وقتی توپ را میگیرد بسیار سخت رهایش میکند مگر خطا کند یا رویش خطا کنند. هادی نوروزی خصوصیات یک مهاجم نوک را ندارد و تنها در کناره ها میتواند بازیکن خطرناکی باشد. قرار گرفتن او بعنوان مهاجم هدف ، امید گلزنی تیم را پائین میآورد. بنظر می رسد کاظمیان رقیب جدی برای نوروزی در بازیهای آینده تیم باشد.

***

پرسپولیس با تمرین و تکرار بیشتر تفکرات جدیدش می تواند به تیمی خلاق و خطر ناک تبدیل شود ؛ تیمی که ابزار کافی برای ارائه فوتبال جذاب و زیبا را داراست ، اگر از آن درست استفاده کند. اصلاح طرز تفکر بازیکنان ، روی آوردن به فوتبال تک ضرب و پرهیز از حرکت های انفرادی ، مغرورانه و نمایشی ، الزاماتی است که دشنه پرسپولیس را برای قلع و قمع حریفان صیقل خواهد داد.

محمد اشراقی

انتهای گزارش اختصاصی/امانت داری، استفاده از این خبر با ذکر نام مرجع خبری پرسپولیس مجاز است