افشين دوم” اين واژه جذابي بود که رسانه هاي گروهي بعد از جدايي خود خواسته افشين قطبي و انتخاب افشين پيرواني به عنوان سرمربي پرسپوليس, بارها و بارها از آن استفاده کردند، اما عمر اين کلمه کوتاه تر از آني بود که تصور مي شد

پرسپوليس را فقط يک سرمربي بزرگ خارجي مي تواند از بحران خارج کند”. اين اظهار نظر عجيب افشين پيرواني در يکي از برنامه هاي ورزشي 90 سيما در حالي مطرح شد که هيات مديره باشگاه و مدير عامل جديد، حمايت هاي خود را از سرمربي جوان اعلام کرده بودند و همين گفته کافي بود تا پيرواني پايه هاي جايگاهش را بيش از پيش متزلزل ببيند.
اينکه يکي از بازيکنان قديمي هر تيمي به عنوان سرمربي خود را تثبيت کند، اتفاقي خوب براي آن تيم محسوب مي شود، اما بايد ديد چرا افشين پيرواني يا همان افشين دوم نتوانست خود را در اين “سمت” مهم و حساس ثابت کند.
در زير نگاهي داريم به مسايل غيرفني اي که اين فرصت را از افشين پيرواني گرفت تا سرمربيگري در پرستاره ترين تيم ليگ هشتم را، در آرامش کامل حرفه اي تجربه کند.

* وعده هاي بزرگ بدون آينده نگري

– از همان مصاحبه اول که پيرواني وعده قهرماني در هر سه جام را داد، مي شد حدس زد که او هنوز با مختصات سرمربيگري آشنايي کاملي ندارد و دقيقا به همين دليل بود که در همان اولين دقيقه هايي که قرار شد به عنوان نفر اول فني، تمرينات پرسپوليس را زير نظر بگيرد عجولانه و در اقدامي که همه را شگفت زده کرد، قول قهرماني را در ليگ برتر، جام حذفي و البته ليگ قهرمانان آسيا را داد.
اين در شرايطي بود که تاريخ هفت دوره ليگ برتر نشان مي دهد که قهرمان ها به راحتي نمي توانند از عنوان فصل قبل خود دفاع کنند و از آخرين قهرماني يک تيم ايراني در قاره ي آسيا نيز18 سال مي گذرد، پر واضح است که در مسابقات جام حذفي هم هميشه اتفاقات حرف اول را مي زنند و به همين دليل حتي امکان نتيجه گيري تيم هاي درجه چندمي مقابل تيم هاي بزرگ وجود دارد.
پس منتقدان افشين پيرواني مي توانند با چنگ توسل به همان اولين مصاحبه افشين در مقام سرمربيگري، او را در حد و اندازه هاي سرمربيگري تيم بزرگ پرسپوليس ندانند.

* افشين سرد جانشين افشين گرم
– افشين قطبي به عنوان يک چهره جديد و البته خاص در ليگ هفتم، همه نگاه ها را به خود خيره کرد و همه حرف هايي که مي زد و حرکاتش، حتي شادي هاي بعد از گلش مورد توجه عموم قرار مي گرفت. به همين دليل بود که کمتر هواداري روي سکوهاي ورزشگاه به ياد علي پروين مي افتاد، چون قطبي توانسته بود خود را به پرسپوليسي ها تحميل کند، هدف مهمي که حتي مربيان بزرگي چون آري هان و دنيزلي نتوانستند به آن برسند و با کوچکترين لغزش، هوادرانشان را در حال تشويق سلطان قرمزها مي ديدند.
خب! در اين شرابط به افشين پيرواني و هر مربي ديگري اين حق را بايد داد که خود را در مواجهه با انجام دادن کار بسيار بزرگ ببيند، به دست فراموشي سپردن چهره اي که پروين را به دست فراموشي سپرده بود،نمي تواند و نبايد راحت عنوان شود،البته پيرواني مي توانست با اتخاذ شيوه هاي مناسب، تا حدودي از زير سايه قطبي خارج شود، اما هر چقدر وقت بيشتر گذشت، او رفتارهايي خونسردانه تر از خود نشان داد تا “جنم”سرمربيگري اش روز به روز بيشتر زير سوال برود.
* عدم تاثيرگذاري بر روي بازيکنان
– ” چون بازيکنانم در زمين شورت ورزشي مي پوشند، من هم با پوشيدن شورت ورزشي کاري مي کنم تا آنها در طول 90 دقيقه، ارتباط بهتري با من بگيرند”
اين گفته هاي “ميک مک کارتي” سرمربي وقت تيم ايرلند جنوبي بود که يک روز قبل از بازي با تيم ملي ايران در چارچوب مقدماتي جام جهاني 2002 در پيست تارتان ورزشگاه آزادي در گفتگو با خبرنگاران ايراني عنوان کرد، همچنين مي توان به آدامس جوييدن فرگوسن هم اشاره کرد که از اين طريق سعي مي کند آرامش خود را به بازيکنانش تزريق کند.
اما افشين پيرواني نه تنها براي بالا رفتن روحيه بازيکنانش کاري نمي کند، بلکه با اضطرابي بيش از حد و آشکار، اعتماد به نفس تيمش را پايين مي آورد به طوري که بعد از گل دوم ملوان در ورزشگاه آزادي آنچنان مستاصل به صندلي اش تکيه داده بود که انگار پرسپوليس در دقيقه 90 فينال ليگ قهرمانان آسيا را از دست داده است.
لب به دندان گزيدن هاي او در طول مدت زمان هدايت تيمش در رقابت هاي ليگ نيز از نظر ها و شکار دوربين هاي تلويزيوني دور نمي ماند.
بهتر است بگوييم فعاليت در تيمي پر مهره که بازيکنانش مربيان بزرگي را بالاي سر خود ديده اند،بدترين گزينه براي شروع سرمربيگري براي پيرواني و هر مربي جوان ديگري تلقي مي شود.
* کمي هم بدشانسي
– خيلي از فيلسوفان هيچ اعتقادي به شانس ندارند و اصلا چنين پديده اي را داراي وجود خارجي نمي دانند، با وجود اين، نظريه کمتر فردي است که “شانس” را در کاميابي ها و ناکامي هايش دخيل نداند.
با نگاهي به ديدارهايي که پرسپوليس با هدايت پيرواني به ميدان رفته است، مي توان به اين نتيجه رسيد که از دست رفتن دو پنالتي در همان اولين بازي آن هم مقابل پيکاني که آن روزها به تنهايي عنوان صدرنشيني را يدک مي کشيد، ديدار با سايپايي که براي اولين بار مايلي کهن را روي نيمکت خود مي ديد و باخت نوبرانه خانگي مقابل ملوان بحراني از بدشانسي هاي اين مربي جوان است، هر چند که اين اتفافات نمي تواند ضعف فني و سردرگمي تاکتيکي تيم پيرواني را توجيه کند