ما در مقابل تیمی بازی کردیم که یک مربی با کلاس خوش فکر و کاربلد داره. یک اشتباه رو دوبار تکرار نمی کنه. از بازیکنان تیمش با آنکه از نظر اسمی پایین تر از تیم ما هستند درست و بجا بازی می گیره. برای هر بازی تیم حریف رو آنالیز می کنه. حتی در صورت لزوم ستاره های تیمش مانند رضاییان و احمد زاده رو بیرون می کشه. در مقابل سرمربی ما چکار می کنه ؟ اصلا نیازی به آنالیز تیم مقابل نداره. اگر ترکیب غلط باشه همینجوری تا دقیقه هفتاد بازی می کنه. نمی فهمه بازیکنش از نظر روحی آمادگی نداره و بعد از اخطار اول همینجوری بازی می کنه. در بازی که برد می خواهیم بهترین پاسور خودش که سروش است رو وارد بازی نمی کنه. در این چند سال غیر از چند بازی انگشت شمار که خلاقیت شخصی بازیکن باعث برد شده بقیه بازی های بزرگ را مساوی یا باخته.
مرتب از داوری و دستهای پشت پرده حرف می زنه
هر کدام از بازیکنان تیم ما چنانچه به تیم دیگه برن ستاره هستند اما اینجا خیر
دشمن ما همین جاست الکی می گن آمریکاست

برای حفظ نتیجه ، می توانستیم با پاس های کوتاه توپ به کنارهای زمین حریف ببریم و وقت کشی کنیم.
ضمن اینکه بازی دادن به پریرا از اول اشتباه بود ایشون با بی مسئولیتی بازی کردن و اخراج شدن دست کادر فنی رو کوتاه کرد و ما نتونستیم تعویض های خوبی داشته باشیم .
ننیدوتم یحیی با چه هدفی ایشون رو خرید.
برعکس بقیه تیمها واقعا بازیکنان خارجی خوبی به خدمت میگیرن مثل کیسه که یامگا و سیلوا رو خریدن.