مرجع خبری پرسپولیس : مرد ترك‌تبار انگار فقط براي انتقام آمده است. پرسپوليسي‌ها ليست همه ناكامي‌هاي‌شان را جلوي افندي گذاشته‌اند و حساب‌كشي از دشمنان را به «استاد» سپرده‌اند.

براي دنيزلي فرقي نمي‌كند در 10 دقيقه آخر مسابقه با يك بازيكن كمتر، دو گل از استقلال عقب باشد يا با ميراث ناقص زوج كاشاني – استيلي، ماموريت بقا در گروه مرگ را برعهده‌اش گذاشته باشند. او كارش را بلد است و مي‌داند چطور از بدترين شرايط و از كمترين امكانات، بيشترين بهره را ببرد.

براي دنيزلي، «مربيگري» يك شغل جدي است كه وقتي آن را مي‌پذيرد، با همه انرژي و توانش پاي كار مي‌ايستد و سنگ تمام مي‌گذارد. او وقتي براي هدايت پرسپوليس به ايران آمد، تصوير يادگاري‌اش با فرگوسن در حاشيه ليگ قهرمانان اروپا را در آلبوم عكس‌هايش در استانبول جا گذاشت تا اين بار كار را از صفر، در سرماي زير صفر تهران از سر بگيرد. معجزه‌اي كه اين روزها در پرسپوليس مي‌بينيم، حاصل همه انرژي، سواد و اشتياق پيرمردي است كه براي واكنش نشان دادن به محبت خالصانه ايراني‌ها، ماجراي عمل قلب بازش را به دست فراموشي سپرد و تك و تنها به دل ميدان زد.

پرسپوليسي‌جماعت، اين روزها با دنيزلي نفسي به راحتي مي‌كشند. او حالا از «داربي» كه براي سرخ‌ها به كابوسي جانفرسا مي‌مانست، يك حماسه ساخته و از ورزشگاه خانگي الغرافه در دوحه قطر كه غرور قرمزها را درهم شكسته بود، سه گل و دو پنالتي بر جاي مانده طلبكار شده است. اين‌بار ديگر نه از حلقه‌هاي شادي پي در پي قطري‌ها خبري بود و نه خاطره «آي بدو، آي بدو» شيث و مجيدي بازسازي شد. آقاي «انتقام» چنان ساماني به تيم درهم ريخته‌اش بخشيده است كه حالا آنها براي صعود به عنوان تيم اول از سخت‌ترين گروه غرب آسيا، تنها به يك پيروزي خانگي برابر همين الغرافه نياز دارند. در بينش دنيزلي، «تابلوي تعويض» مجالي براي انتقام نيست، بلكه فرصتي براي هنرنمايي است. او با تغييرات جادويي‌اش در تركيب پرسپوليس، در خانه حريف آنقدر دروازه دشمن را باز مي‌كند كه حتي صداوسيماي بدسليقه ايران هم مي‌تواند حداقل يكي از گل‌ها را براي مردم به صورت «زنده» پخش كند.

اين يك اعاده حيثيت تاريخي است، به دست مردي كه انگار براي شادي آفريدن خلق شده است. مصطفي دنيزلي از روز اول همه تلاشش را به كار گرفت تا از آخرين فرصت‌هاي باقي مانده لشكر شكست‌خورده پرسپوليس براي موفقيت استفاده كند و اينگونه بود كه با توپ پر به آسيا رفت. او حالا در راه به جا گذاشتن ميراثي گرانمايه براي پرسپوليس فصل بعد، تنها به دو پيروزي خانگي – يكي در بازي‌هاي باقي‌مانده گروهي و ديگري در مسابقه پلي‌آف – نيازمند است و اين كيمياگري آشكار، با سرمايه نحيفي رقم خورده است كه تا پنج ماه قبل، مثل خوره روح ميليون‌ها نفر را مي‌جويد.

بالاترين تقديرها شايسته مردي است كه نيمه‌هاي شب به ايران بازگشت، از كسب و كار پررونقش در كانال‌هاي تركيه‌اي دست شست و با خودش كوله‌باري از «اميد» براي مردم اين سرزمين سوغات آورد. او مصطفي دنيزلي است؛ آقاي خوش‌اخلاقي كه همين هفته قبل، به احترام نوروز ايرانيان جامه نو كرد و از سر سخاوت، صد دلاري‌هاي تا نخورده‌اش را به شاگردانش عيدي داد. به خاطر همه چيز ممنون افندي!

* یادداشت رسول بهروش