خبرگزاری پرسپولیس : عضو سابق فراکسیون ورزش مجلس شورای اسلامی گفت: بحث خصوصی سازی استقلال و پرسپولیس که این روزها مطرح می‌شود، بیشتر یک بازی سیاسی است.

علیرضا دهقان، عضو سابق فراکسیون ورزش مجلس شورای اسلامی درباره مسائل مختلف از جمله تبدیل سازمان به وزارت ورزش، برنامه‌های خصوصی‌سازی و مشکلات این روزهای ورزش صحبت‌هایی را مطرح کرد. گفت‌وگوی را با وی در زیر می‌خوانیم:

درباره تبدیل سازمان تربیت بدنی به وزارت ورزش چه برنامه‌ای داشتید و آیا خود شما با این مسئله موافق بودید؟

من خودم جزو موافقان تبدیل سازمان تربیت‌بدنی به وزارت ورزش بودم. از همان ابتدا می‌دانستم ممکن است برای دور اول مشکلاتی به وجود آید اما در دوره‌های بعد این اطمینان را داشتم که کار روی غلطک می‌افتد وقتی شرح وظایف مشخص شود، اساسنامه فدراسیون‌ها تدوین شود همه چیز مشخص می‌شود. انتظار نداشتم آدم‌های ضعیفی وارد ورزش شوند که آرزوهای ما و برنامه‌هایمان در مجلس را بر باد دهند و ما را ناامید کنند.

منظورتان از آدم‌های ضعیف چه کسانی هستند؟

از راس گرفته تا خیلی از افرادی که در فدراسیون‌ها و زیرمجموعه‌های وزارت کار می‌کنند که متاسفانه با عملکردشان ناامیدم کردند. اگر در المپیک موفق بودیم به عنوان مثال در کشتی فرنگی، از زحمات چندین ساله بنا نشأت می‌گیرد. تغییراتی که در فدراسیون کشتی به وجود می‌آمد نتیجه نداد. کشتی ورزش اول کشور ماست اما ببینید چه مشکلاتی دارد. البته من نمی‌خواهم ارزش کار افرادی مانند خادم را کم کنم. اما ما بارها به وزارت تاکید می‌کردیم تا تغییری در فدراسیون کشتی ایجاد نکند. از وزارت خواستیم اجازه دهند یزدانی خرم در پستش باقی بماند و به او فرصت داده شود اما به دلیل مسائل خاص که نمی‌دانم جنگ قدرت بین وزارت ورزش یا کمیته ملی المپیک بود این تغییرات انجام شد.

در انتخاب وزیر حتما مجلس معیارهایی را داشته اما با توجه به اختلاف مجلس و دولت فکر می‌کنید شرایط انتخاب وزیر را در نظر نگرفتند؟

هنگامی که رئیس‌جمهور حمید سجادی را برای وزیر ورزش معرفی کرد با توجه به اینکه با تشکیل وزارت ورزش در ابتدا موافق نبود به شکلی سخنرانی کرد و در انتها به گونه‌ای برخورد کرد که همان لحظه دوستان مجلسی به برخوردهای رئیس‌جمهور عکس‌العمل نشان دادند. تلاش کردیم یک فرد ورزشی وزارت ورزش را برعهده بگیرد اما کار از کار گذشته بود و پس از آن با توجه به اینکه این قانون وجود داشت سازمان تربیت بدنی نمی‌تواند از بودجه برداشت کند و فشارهایی که از ادارات کل سازمان‌ها وجود داشت باعث شد رئیس‌جمهور عباسی را معرفی کند. عباسی ورزش را نمی‌شناخت. من می‌توانستم به گونه‌ای برخورد کنم که وی وزیر نشود، اما هدف کلی این بود که وزارت سر و سامان بگیرد.

شما چرا اصرار داشتید سازمان تبدیل به وزارتخانه شود؟

اگر وزیر ورزش و جوانان موفق روی کار می‌آمد، شرایط بهتر می‌شد. ورزش به گونه‌ای است که همه تمایل دارند به آن کمک کنند. سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و افراد مختلف با این دیدگاه‌ها تمایل دارند به ورزش کمک کنند. من معتقدم وزیر موفق نبوده نه وزارتخانه. وزارتخانه می‌توانست با یک فرد موفق عملکرد خوبی داشته باشد.

ملاک‌تان برای انتخاب وزارتخانه چه بود و خودتان چه دیدگاهی برای آن داشتید؟

اگرچه مسئول سازمان تربیت بدنی معاون رئیس‌جمهور بود اما در موقعیت کنونی وزیر با معاون تفاوتی ندارد این مباحث معنادار نیست که بگوییم رئیس‌جمهور به وزیرش اهمیت نمی‌دهد اما با معاونش ارتباط بیشتری دارد. مسئله‌ای که این روزها به آن زیاد دامن زده شده است. مطمئنم وزارتخانه در آینده موفق خواهد شد به شرطی که فدراسیون‌ها سر و سامان بگیرند و مجامع فدراسیون‌ها با سلامت کامل انجام شود و افرادی که شایسته هستند و لیاقت دارند در راس فدراسیون‌ها قرار گیرند نه اینکه ارتباطات حرف اول را بزند. متاسفانه به این صورت است که اگر من وزیر ورزش می‌شوم با خودم فکر می‌کنم اکنون که در مجامع بین‌المللی کمیته ملی المپیک حرف اول را می‌زند چرا من باید در مجلس پاسخگو باشم. بنابراین رایزنی‌ها و جابه‌جایی روسای فدراسیون‌ها آغاز می‌شود. این جابه‌جایی‌ها به شرطی است که پس از المپیک به من رای دهند. واقعا به این صورت است که یارگیری می‌شود و مطمئنم در آینده این کار بیشتر می‌شود. مجلس وظایف وزارت ورزش را مشخص کرده بنابراین اگر اختیارات به فدراسیون‌ها داده شود آنها باید پاسخگو باشند. بنابراین خود به خود کمیته ملی المپیک قدرت بیشتری می‌گیرد و هنگامی که وزارت ورزش از قدرتش کم شود نگاه‌ها به سمت کمیته ملی المپیک می‌رود. مطمئن باشید این افراد پس از این به سمتی می‌روند که جایگاه‌هایی از کمیته ملی المپیک را به دست آورند.

وزارت ورزش وقتی می‌بیند وظایف اصلی فدراسیون‌ها به فدراسیون داده می‌شود و می‌بیند قدرت مانور قبلی و دخالت در فدراسیون‌ها را ندارد بنابراین نگاهی به سمت کمیته ملی المپیک دارد.

من مرتب تاکید می‌کردم دولت در فدراسیون فوتبال دخالت نکند منظورم این نبود که کفاشیان رئیس فدراسیون فوتبال شود. هنگامی که شخصی را به خاطر زد و بندهای ارتباطی در راس فدراسیون می‌گذارند این اتفاقات هم رخ می‌دهد.

در زمان 4 سال حضورتان در مجلس چه برنامه‌هایی داشتید؟

خصوصی‌سازی باشگاه‌ها یکی از مواردی بود که دنبال شد، اما به دلیل برنامه‌های مجلس به سرانجام نرسید. اگر این مسئله اکنون به سرانجام برسد همه مشکلات حل می‌شود.

بخش خصوصی وارد ورزش شود، دولت باید مکلف شود از طریق منابع طبیعی زمین موردنظر در اختیار افراد قرار دهد. اگر من بدانم این پول از جیب من خرج می‌شود به راحتی می توانم برنامه‌ها را ارائه کرده و به دنبال استعداد‌یابی بروم. بنابراین استعداد هرز نمی‌رود و خروجی خوبی خواهد داشت. مدیران ما منتظرند از فروش نفت پولی برای آنها هزینه شود اما نگاه خصوصی به این صورت نیست. این چیزی است که در دنیا نتیجه می‌گیرد، اما در ایران متاسفانه به این صورت نیست معتقدم با خصوصی‌سازی در ورزش نتیجه می‌گیریم.

آیا خصوصی‌سازی استقلال و پرسپولیس را در مجلس پیگیری می‌کردید؟

پیگیری کردیم، اما می‌گفتند در بحث زیان‌دهی مشکلاتی دارد. فکر می‌کنم به این دو تیم سیاسی نگاه می‌شود. نزدیک انتخابات به خصوصی‌سازی این باشگاه‌ها پرداخته می‌شود اما در نهایت فراموش می‌شود؛ همتی وجود ندارد تا تکلیف این دو باشگاه برای همیشه مشخص شود.

پیش از این تلاش می‌کردند استقلال و پرسپولیس را از خصوصی‌سازی خارج کنند، اکنون سعی بر این است که خصوصی شوند فکر می‌کنید چنین همتی وجود دارد؟

فکر نمی‌کنیم این دو باشگاه را خصوصی کنند، از رئیس جمهور باید سؤال کرد که این همت وجود دارد یا نه؟ اما فکر می‌کنم این همت نیست. اکنون باز صحبت‌هایی شروع شده است که مشخص است سیاسی سازی است.

شما وقتی به مجلس رفتید فعالیت‌های ورزشی‌تان غلبه داشت یا سیاسی؟

سعی کردم همه موارد را رعایت کرده و در همه صحنه‌ها حضور داشته باشم. ورزش با توجه به اینکه تخصص من بود سعی می‌کردم آن را پیگیری کنم.

برای استان‌تان چه کاری انجام دادید؟

لیگ برتر کشتی و لیگ فوتبال بردیم. تا قبل از من مبالغ 500 هزارتومان به استان کمک می‌شد اما در زمان حضورم کمتر از 20 میلیون تومان کمک نمی‌گرفتیم. در این مباحث باید ورزشی‌ها نظر بدهند و من نباید از خودم تعریف کنم. هدف من بیشتر در بحث کلان ورزش بود. ورزش جایی است که ما زود می‌توانیم به نتیجه برسیم.

بحثی که اکنون وجود دارد این است که با توجه به نزدیک بودن انتخابات کمیته ملی المپیک وزارت ورزش هنوز به شرایط IOC عمل نکرده است این مسئله چقدر می‌تواند در ورزش تاثیر بگذارد؟

هیچ کس به فکر ورزش نیست. همه به دنبال یارگیری برای گرفتن قدرت هستند. در کشتی بهترین شخصی که نتیجه خوبی گرفته بناست، اما الان کجاست؟ فدراسیون کشتی و وزارت ورزش اکنون عاجز شده‌اند. اگر شما می‌گویید در فدراسیون‌ها دخالت می کنید اما اکنون عاجز هستید که به این شکل و به راحتی بنا را از دست می‌دهید. شک نکنید همه به دنبال یارگیری هستند تا قدرت در وزارت و کمیته را بگیرند و هیچ کس به فکر ورزش نیست. ورزش آسیب دیده است. امیدوارم در آینده سر و سامان بگیرد.

اختلاف وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک این روزها علنی شده است و صحبت‌های مختلفی از هر دو نهاد مطرح شده است، این مسئله چقدر به ورزش آسیب می‌زند؟

برنامه‌ریزی‌ها برای گرفتن مدیریت است. اکنون مسئولان ورزشی ما به این فکر نیستند تا برنامه‌ریزی برای حضور در میادین بین‌المللی و ورزشی داشته باشند. تمام این مسائل جنگ قدرت است. نمی‌دانم این اتفاقات تا کی می‌خواهد رخ دهد و ادامه داشته باشد.

آیا راه‌حلی وجود دارد افرادی که در راس وزارت و کمیته ملی المپیک قرار می‌گیرند همسو باشند؟

انتخابات ریاست جمهوری نزدیک است بنابراین افراد کاندیدا با اقشار مختلف صحبت کرده و برنامه‌هایشان را ارائه می‌کنند، الان بهترین فرصت است ورزشی‌ها انسجامی را بین خودشان به وجود آورند و با افرادی که کاندید می‌شوند از آنها برنامه بخواهند. همه دوستانی که کاندید هستند برنامه خاصی برای ورزش ندارند. افراد خاصی در کنار آنها هستند که اگر پس از انتخاب رئیس‌جمهور برای فردی جایی نبود او را به سمت وزارت ورزش هدایت می‌کنند. این در حق ورزش ظلم است. ورزش خودش را در میادین بین‌المللی نشان داده است این مسئولین هستند که در این بین کاری که باید برای ورزش در نظر بگیرند نگرفته‌اند.

اساسنامه فدراسیون‌ها هم مشکلی است که این روزها به آن پرداخته شده و برای انتخابات کمیته ملی المپیک باید اصلاح شود.

مشکل اساسنامه این است که رئیس سازمان تربیت بدنی که اکنون وزیر ورزش است و دولتی محسوب می‌شود، با اهداف بین‌المللی مغایرت دارد. اگر کاری بکنیم که افرادی که شایسته هستند روی کار بیاید، نتایج بهتری حاصل می‌شود. ممکن است رئیس کمیته یا وزیر ورزش یک دوره باشند دوره دیگر نیایند. اگر امور فدراسیون‌ها به خودشان محول شود، در این صورت وزیر ورزش هم راحت می‌شود و دیگر پاسخگو نخواهد بود.

اکنون با وزارت شدن ورزش دخالت دولت که بیشتر شده است.

اساسنامه جدید را هنوز ندیدم اما باید به شکلی باشد که دخالت دولت کمتر باشد.

ما با تبدیل سازمان به وزارت‌خانه خواسته‌ایم وزیر پاسخگو باشد.

همه چیز باید جای خودش باشد. منظورم این است که وزارت باید به صورت کلان برنامه‌ها را بخواهد و پیگیر باشد. متاسفانه در ایران وقتی جابه‌جایی‌ها در رأس اتفاق می‌افتد به سرعت رایزنی‌ها و جابه‌جایی افراد صورت می‌گیرد. چه اشکالی دارد رایزنی‌ها برای موفقیت باشد. الان مشحون در بسکتبال است و این رشته نتیجه گرفته است. ما باید رایزنی کنیم تا افراد لایق روی کار بیایند. شنیده‌ام برای حضور در هیئت‌رئیسه یک فدراسیون شخصی ماشین به صورت اقساطی به برخی افراد داده تا عضو هیئت‌رئیسه شود، ما با اینها مخالفیم. ما با اعمال نظرها مخالفیم.

خودتان هم در ورزش فعالیت داشتید؟

بله، فوتبال را به صورت جدی پیگیری کردم و تا انتخاب تیم ملی پیش رفتم اما به دلیل پارگی مینیسک داخلی نتوانستم ادامه دهم. کشتی، دو و میدانی و شنا را نیز پیگیری کردم.

در مورد حضورتان در کشتی فرنگی در زمان یزدانی خرم توضیح دهید؟

ما با 50 میلیون تومان وارد لیگ شدیم و به عنوان سومی رسیدیم اما فکر می‌کنم الان این تیم در لیگ وجود ندارد.

ارتباطتان با یزدانی خرم چگونه بود؟

بحث من فرد نیست؛ معتقدم هر کسی که صادقانه و بی‌ریا خدمت می‌کند باید به او کمک کرد. از روز اول گفتم رویانیان نباید به ورزش بیاید اما اکنون که خوب کار کرده و تجاربی بدست آورده پس باید کمکش کرد. من مخالف کسانی هستم که افراد غیر ورزشی را به ورزش هدایت می‌کنند. خیلی‌ها می‌آیند و می‌روند اما ورزش آسیب می‌بیند. پیش از المپیک هم تاکید داشتم به رأس فدراسیون‌ها دست نزنید اما آنهایی که می‌دانستند رای با خودشان است را نگه می‌داشتند و در سایر فدراسیون‌ها تغییرات ایجاد می‌کردند.

ایراد دولتی بودن نیز همین است؛ مدیران به راحتی تغییر می‌کنند اما در بخش خصوصی می‌بینیم که یک مدیر چندین سال در یک رشته حضور دارد.

در بخش خصوصی مجبورند افرادی را بیاورند که خبره باشند و پاسخگو، اما در باشگاه‌های دولتی به این صورت نیست.

18 تیم اکنون در لیگ برتر فوتبال حضور دارد اما تلاش بر این است تا این 18 تیم به 16 تیم کاهش پیدا کند. ما گنجایش 20 تیم را داریم و هنگامی که پرسیدم چرا تعداد تیم‌ها را کم می‌کنید، گفتند بخاطر جام جهانی و مخالفت کی‌روش این تصمیم گرفته شد. جام جهانی سال آینده است که احتمالا ما نمی‌رویم بنابراین 4 سال دیگر جام جهانی دیگری را پیش‌رو داریم اما در این مدت می‌خواهیم لیگ برتر برگزار کنیم. سؤال من این است چرا مردم را محکوم می‌کنید؟ می‌دانید چقدر باید هزینه شود تا جو صمیمی مانند گهر دورود در این شهر ایجاد کرد. پس ما ظرفیت داشتن 20 تیم را داریم.

اما باید خروجی این تیم‌‌ها را در نظر گرفت که ناموفق است.

بله، چون درست مدیریت نشده است. اگر همه چیز سروسامان بگیرد و مدیریت درست داشته باشیم، از استعدادها درست استفاده کنیم، خروجی خوبی خواهیم داشت چون ما ضعیفیم و نمی‌توانیم مسابقات را برگزار کنیم جوان‌ها را محروم می‌کنیم. از نمایندگان استان‌ها در مجلس می‌خواهم این قضیه را پیگیری کنند و نگذارند این کار انجام شود دلیل نمی‌شود 2،3 نفر فکر غلطی را پیگیری ‌کنند بنابراین چند نسل نابود شوند. هر تیمی 11 بازیکن را می‌تواند وارد میدان کند اگر 18 تیم به 16 تیم کاهش پیدا کند، چند نفر از این طریق از بین می‌روند و نمی‌توانند در این 4،5 سال خودشان را نشان دهند. اگر فرصتی به این تیم‌ها داده شود جوانان بیشتری را می‌توانیم معرفی کنیم.

این اعمال نظرها وجود دارد، طالقانی را به خاطر منفعت خودشان برداشتند و یزدانی‌خرم را به خاطر منافع خود آوردند. زمانی درگیری بین علی آبادی و یزدانی خرم بود.

به نکته خوبی اشاره کردید. در اینجا فقط ورزش آسیب می‌بیند. طالقانی فردی لایق و مدیر توانایی است، باید اجازه می‌دادند او بماند. یزدانی خرم در والیبال کارش را انجام می‌داد. تنها مهره‌ها تغییر می‌کنند. اگر تلاش کردیم وزارت ورزش را تشکیل دهیم می‌خواستیم جلوی چنین اتفاقاتی را بگیریم. مطمئن باشید در آینده نمی‌توانند این کار را انجام دهند، چون وزیر باید به مجلس بیاید و برنامه‌هایش را ارائه دهد و پاسخگو باشد. به سمتی می‌رویم که وظایف اصلی فدراسیون‌ها به آنها محول می‌شود، در این صورت وزیر پاسخگو نخواهد بود. اما متاسفانه جنگ قدرت نمی‌گذارد. درباره موفق بودن یا نبودن فدراسیون‌ها دیگر وزیر پاسخگو نیست. این نکته را هم بگویم اینجا منظور من فرد خاصی نیست افراد می‌آیند و می‌روند. هاشمی، مهرعلیزاده، علی‌آبادی و سعیدلو آمدند و رفتند اما شخصی که باید باشد، کارشناسان و متخصص‌ها هستند که باید کار کنند.

چرا جوانان در کنار ورزش قرار گرفت؟ وزیر می‌تواند با مشغله‌های موجود در ورزش به امور جوانان هم رسیدگی کند؟

صددرصد. اگر امور مربوط به فدراسیون‌ها به خودشان محول شود و دخالت صورت نگیرد این کار انجام می‌شود.

برکناری شمس هم در زمان شما بود؟

تنها بحث من در کشتی نیست. در فوتسال هم بحث لجبازی باعث شد تا افراد خوب کنار بکشند و ما مربی خارجی بیاوریم و نتیجه هم نگیریم. فدراسیون‌ها اکنون رها شده‌اند و تا المپیک بعدی که در زمان نزدیک به این مسابقات است، کارشان را شروع می‌کنند.

رشته‌هایی در مسابقات موفق بودند که افراد ورزشی در رأس آنها بودند. تنها شخصی که اکنون مد نظر ما است ترکان در کشتی بود. با این مورد موافقید که باید افراد ورزشی روی کار باشند؟

خطیب چند سال در ورزش تهران بود؟ چرا اصرار داریم دوباره او را بیاوریم؟ نمی‌توان اکنون شخصی را روی کار آورد که ارتباط نزدیکی با وزیر یا رئیس جمهور دارد و در کنار او یک متخصص گذاشت، چرا همان شخص را روی کار نیاوریم؟ چرا لقمه را می‌چرخانیم؟ متاسفانه بودجه را به سیاسی‌ها می‌دهند. من نمی‌خواهم از کفاشیان دفاع کنم اما اکنون وزارت او را محروم کرده و بودجه‌ای نمی‌هد. اگر اکنون تیم به جام جهانی نرود چه کسی متضرر می‌شود؟ مردم.

به دلیل نوسانات ارزی بسیاری از مربیان رفتند. موافق این هستید که در شرایط فعلی مربیان خارجی حفظ شوند؟

اگر در والیبال نتیجه گرفته‌ایم به دلیل وجود شخصی به نام داورزنی است که نگذاشته کسی در کارش دخالت کند و موفق عمل کرده است. ولاسکو هم هر چقدر به او داده‌اند نوش جانش. اما درباره کفاشیان از همان اول دخالت‌ها صورت گرفت. اگر از همان اول محکم می‌ایستاد چنین قضایایی صورت نمی‌گرفت. با توجه به اینکه از ورزش روز دنیا دور هستیم باید تلاش کنیم مربیان خوب را بیاوریم و کمک کرده و حمایت کنیم تا مربیان لایق و شایسته را به ایران بیاوریم. درباره بانوان هم باید بگویم با اینکه پیشرفت کرده‌اند اما مظلوم واقع شده‌اند. همیشه تلاش این بوده که جایگاه بانوان حفظ شود. سالن خوب و زمان مناسب در اختیارشان قرار بگیرد اما همین را دریغ می‌کنیم. اگر افراد موفق، اشخاص ورزشی در رأس ورزش قرار بگیرند این اطمینان را به شما می‌دهم با همین امکانات کم موفقیت‌های بیشتری خواهیم داشت.

مورد ناگفته‌ای دارید؟

شنیده‌ام که فدراسیون‌ها با مشکل مالی مواجه شده‌اند. البته در اینجا نباید تنها دولت را مقصر بدانیم و مجلس هم مقصر است و کم لطفی می‌کند. انتظار داریم به ورزش نگاه تخصصی شود. منتظر نباشند نتیجه‌ای گرفته شود و تبریکات سرازیر شود و عکس یادگاری بگیرند. از مجلس گله دارم که جایگاه ورزش برای آنها جا نیفتاده است. ورزش می‌تواند اثرات مختلفی داشته باشد. با یک موفقیت ببینید مردم چقدر شاد می‌شوند که قابل وصف نیست. یادم می‌آید روزی یکی از مقامات آلمان به ایران آمد و صحبت‌های مقام معظم رهبری را درباره ورزش دید و گفت اگر رهبر ما چنین صحبتی را درباره ورزش داشت ما دنیا را فتح می‌کردیم. اما می‌بینیم در مجلس و دولت نگاه تخصصی وجود ندارد. می‌دانم احمدی‌نژاد علاقمند به ورزش است و پول زیادی به ورزش واریز کرد اما اشخاص قوی روی کار نیامدند. ورزش ما پتانسیل بیش از این را دارد.