مروری بر کارنامه‌ی باشگاه پرسپولیس در ادوار گذشته‌ی لیگ برتر نشان می‌دهد که این تیم هرکجا که به مشکل برخورده است، به سراغ علی پروین رفته و او را با القاب مختلف به کار در پرسپولیس دعوت کرده است.

کاظم ملک پور دهکردی- گل؛ آخر هرچه باشد او سلطان سرخ‌پوشان است و همواره مدعی دایه‌ی دلسوزتر از مادر!

پرسپولیس لیگ برتر را با پروین آغاز کرد و از قضا موفق به کسب عنوان قهرمانی هم شد تا پروین به همراه افشین قطبی تنها مربیانی باشند که افتخار قهرمانی با پرسپولیس را داشته‌اند. با این وجود پروین در دوره‌ی دوم لیگ برتر نتوانست عنوانی بهتر از سومی کسب کند و در راه دفاع از عنوان قهرمانی خود و تیمش ناکام ماند و راهی جز درهای خروجی پرسپولیس پیش‌روی خود ندید.

پس از حضور وینگو بگوویچ و ناکامی این مربی کروات بر روی نیمکت پرسپولیس علی پروین با ظاهری جدید به نام مدیر فنی به ترکیب فنی پرسپولیس اضافه شد و در کنار راینر سوبل آلمانی، سرمربی وقت پرسپولیس در لیگ چهارم قرار گرفت تا شخصیت پدرخواندگی پروین کم‌کم شکل گیرد.

سوبل و پروین دچار اختلاف نظرهای شدید شدند و این روند بر نتایج پرسپولیس تاثیر ویژه‌ای گذاشت تا درنهایت پرسپولیسی که تا هفته‌های پایانی در کورس قهرمانی قرار داشت، از رقابت با مدعیان جابماند و سرمربی ژرمنی سرخ‌پوشان با وجود داشتن امید به قهرمانی در جام حذفی، در پایان لیگ چهارم با قرارگیری در رده‌ی چهارم استعفا کرد و گوی و میدان را به پروینی سپرد که خود را بیش از همه شایسته‌ی سرمربیگری پرسپولیس می‌دانست.

حجت‌الله خطیب، مدیرعامل وقت پرسپولیس نیز چاره‌ای جز انتخاب پروین به عنوان سرمربی در آغاز لیگ پنجم ندید و او را همه‌کاره‌ی کادر فنی معرفی کرد، تصمیمی که بعدها موجبات پشیمانی این مدیرعامل را نیز فرآهم کرد.

سومین دوره‌ی سرمربیگری پروین در پرسپولیس از ابتدا رنگ و بوی فاجعه داشت. از سوی دیگر هم تفاوت زيادي هم با تيم سوبل نداشت. اين تيم فصل را با تساوي 2 بر 2 مقابل فجرسپاسي شيراز آغاز کرد، آن‌هم در شرايطي که تا دقيقه 4+90 از حريف خود عقب بود. سرخ‌پوشان در هفته‌ی دوم هم مقابل سايپاي کرج با نتيجه تساوي بدون گل متوقف شد تا مشخص شود، تيم پروين حرف چنداني براي گفتن ندارد.

برتري يک بر صفر مقابل پاس تهران در هفته‌ی سوم تا اندازه‌اي از انتقادات نسبت به تيم پروين کاست اما از هفته‌ی چهارم و پس از شکست 2 بر يک مقابل شموشک در نوشهر انتقادات از سلطان و تيمش شدت گرفت و دوره‌ی ناکامي‌هاي پرسپوليس با اين مربي آغاز شد. پرسپوليس که تا پيش از اين کمتر چهره‌ی يک تيم بازنده را داشت در فصل پنجم ليگ برتر با هدايت علي پروين هشت بار متحمل شکست شد.

باخت در ورزشگاه آزادي مقابل استقلال تهران، سپاهان اصفهان، فجرسپاسي شيراز، پاس تهران و فولاد خوزستان، شکست در بازي رفت و برگشت مقابل فولادخوزستان، باخت سنگين در اصفهان مقابل ذوب آهن و ناکامي برابر شموشک در نوشهر از ديگر ناکامي‌هاي پرسپوليس با علي پروين در فصل پنجم ليگ برتر است.

پرسپوليس با پروين طي 22 هفته متحمل هشت باخت شد و تنها به هفت پيروزي رسيد تا سيل انتقادات از او که "سلطان پرسپوليس" خطاب مي‌شد، بالا بگيرد. بالاخره در تاريخ 23 بهمن‌ماه محمدحسن انصاريفرد، مديرعامل وقت باشگاه پرسپوليس که در ميانه‌ی راه فصل 85 – 84 جانشين حجت الله خطيب شده بود، عذر پروين را بصورت کاملا محترمانه خواست و با اعطاي عنوان "مديرفني" به او "آري هان" هلندي را سرمربي پرسپوليس کرد. پروين که بعدها پست مديريت فني را به "کشک" تشبيه کرد، کم کم از پرسپوليس دور شد.

پروین تیم را در لیگ پنجم در رتبه‌ی نهم تحویل آری‌هان هلندی داد.

سلطان که آن‌روزها مدیریت فنی را کشک قلمداد کرد و بازگشت خود به پرسپولیس را غیرممکن دانست، مدت‌ها دور از پرسپولیس بود هرچند که کم و بیش اظهارنظرهائی در مورد تیم محبوبش شاید از سر دلسوزی می‌کرد اما تا شهریور ماه سال 1390 که از سوی عباسی، وزیر ورزش به عضویت هیئت مدیره‌ی پرسپولیس درآمد، از پرسپولیس دور بود و اختیاری خاصی در این باشگاه نداشت و تنها یک پیشکسوت پرسابقه بود.

با آمدن رویانیان پروین پر و بال دوباره گرفت و مدیر راهبردی باشگاه پرسپولیس را عهده‌دار شد، آن‌هم در شرایطی که تیم فوتبال پرسپولیس با هدایت حمید استیلی در پایان هفته‌ی دهم رقابت‌های لیگ برتر با کسب 12 امتیاز و تفاضل گل کمتر نسبت به تیم شاهین بوشهر در جایگاه دهم جدول رده بندی لیگ برتر قرار داشت. با وجود درک متقابلی که استیلی و پروین نسبت به هم داشتند، مدیریت راهبردی هیچ دردی از پرسپولیس دوا نکرد و استیلی پس از ادامه‌ی روند ناکامی‌های خود از این تیم اخراج شد تا پروین و سایر پیشکسوتان در کمیته‌ی فنی به انتخاب سرمربی جدید مشغول شوند و در نهایت مصطفی دنیزلی را انتخاب کنند.

پس ناکام ماندن دنیزلی و رفتن او برای همیشه از پرسپولیس به بهانه‌های مختلف از جمله مشکلات خانوادگی، رویانیان با وجود انجام خریدهای گران‌قیمت و پر سر وصدای خود همچنان با هیچ فردی برای قبول سرمربیگری سرخ‌پوشان کهکشانی به توافق نرسیده بود. نام‌های بسیاری از جمله برونو متسو مطرح شد ولی هیچ‌گاه قطعیتی درکار نبود. پس از این به ناگاه رویانیان پروین را به عنوان سرمربی معرفی کرد که با واکنش هواداران پرسپولیس، پروین خود تشخیص داد که این پست را نپذیرد و با تشکر از واکنش هواداران (کدام هواداران همچنان سوال است !) بیانیه‌ای صادر کرد و از پذیرش سرمربیگری پرسپولیس امتناع کرد. البته با طرح این مساله که "چون رویانیان می‌خواست با معرفی من به عنوان سرمربی، من برای جلوگیری از رفتن رویانیان، من از انصراف دادم." البته نباید فراموش کرد که پروین در ابتدا گفته بود که استخاره کرده است و خوب آمده و آماده است تا به گود وارد شود، درست مشابه زمانی‌که در استیل آذین لخت شد و تیمش را عریان از اعتبار کرد !

در نهایت مانوئل ژوزه آمد، مربی که بطور قطع مورد توجه پروین نبود چون دیگر اجازه‌ی مداخله‌ی فنی او در پرسپولیس را به هیچ‌وجه نمی‌داد. این امر باعث شد تا پروین از روز نخست نسبت به این مربی موضع‌گیری کند و پس از شکست‌های پرسپولیس علیه او مصاحبه‌های جنجالی به راه انداخت و او را به درد نخور قلمداد کرد تا در نهایت رویانیان چاره‌ای جز برکنار کردن او از مدیریت راهبردی پرسپولیس نداشته باشد.

نکته‌ی جالب آن است که رویانیان با معرفی کردن پروین به عنوان سرمربی پیش از آمدن ژوزه، قصد داشت عزت نفسی خاص به پروین داده باشد و او را از حاشیه‌سازی‌های احتمالی برای سرمربی غیر ایرانی بطور غیرمستقیم منع کند.

با این حال پروین بارها و بارها این کار کرد و در نهایت ژوزه نیز با نتیجه نگرفتن اخراج شد تا یحیی گل‌محمدی زیر نظر علی پروین به عنوان سرمربی معرفی گردد، هرچند گل‌محمدی با قاطعیت اعلام کرده که اجازه‌ی دخالت پروین را نخواهد داد و اختیار تام برای سرمربیگری پرسپولیس خواهد خواست و از کریم باقری به عنوان مدیر فنی دلخواهد خود نام برده است !

علي پروين از بدو ورود رويانيان به مجموعه‌ی پرسپوليس انواع و اقسام پست‌ها اعم از مدير راهبري، عضو هيات مديره، مدير فني و حتي سرمربي را گرفت و برخي از آن‌ها (سرمربیگری) را پس داد، بار ديگر قرار است مثلا تيم را جمع و جور كند اما پرسش اساسي اين‌جاست كه مگر در پرسپوليس فرد علاقه‌مند، دلسوز، داناتر و تواناتري از علي پروين وجود ندارد كه او بعد از پايان دوران طلايي‌اش در مربيگري – كه همان سال 1381 بود – هر از گاهي با هر لطايف‌الحيلي به تيم برمي‌گردد، پستي مي‌گيرد و به‌عنوان ناجي مطرح مي‌شود؟ و به قول افشین پیروانی کشک مدیریت فنی حالا و در این شرایط مزه می‌یابد!

درنهایت باید به سلطان علی پروین گفت : " دهه‌ات گذشته مربی ! " خواهشا بگذار پرسپولیس جانی دوباره بیابد شما حداقل در این فوتبال امتحان خود را پس داده‌اید و بیش از یک دهه از تک موفقیت شما در پرسپولیس می‌گذرد پس خواهشا فراموش کنید که ناجی سرخ‌پوشان باشید"