هافبک تیم فوتبال پرسپولیس با پایان قراردادش رسما از جمع سرخ‌ها جدا شد.

رضا اسدی که در لیگ بیست‌ویکم برای پرسپولیس به میدان رفت، با پایان قراردادش حاضر تمدید قرارداد نشد و با انتشار پستی در صفحه شخصی خود، جدایی‌اش از پرسپولیس را اعلام کرد.

اسدی از آن دسته بازیکنان بود که گل‌محمدی خواهان تمدید قراردادش شده بود.

متن پیام اسدی:
روزی که برای اولین بار پیراهن خوش رنگ پرسپولیس را برتن کردم ، گفتم که میدانم چه پیراهنی را می پوشم اما اشتباه میکردم، باید این پیراهن را برتن کرده باشی و در کنار شما هواداران فهیم و مهربان پرسپولیس بزرگ زندگی کرده باشی تا بدانی این پیراهن چه اتفاق بزرگ و زیبایی است. حالا به هر دلیلی مجبورم که از شما جدا شوم ، می دانم و به همین خاطر خداحافظی با شما خیلی سخت است!
همه تلاشم را کردم که بتوانم حتی شده به اندازه یک لبخند کوچک،شما را شاد کنم. درست است که تعداد دقایقی که به میدان رفتم خیلی زیاد نبود اما در همین دقایق هم، سعی ام این بود سربازی باشم که قدر پیراهنی را می داند که برتن می کند. ریاضیات می گوید که زدن 4 گل و دادن سه پاس در یک فصل برای یک هافبک دفاعی، بازیکنان بسیاری را در همین لیگ تبدیل به ستاره می کند اما برای من کم بود.من وظیفه خود می دانستم که بسیار بیشتر از این حال دل شما را خوب کنم. اما نشد که بشود…
دوست ندارم گلایه بکنم. در طول فصل هم سعی کردم کمترین حاشیه را برای تیم محبوبم ایجاد کنم. مصاحبه نکردم، کمترین فعالیت را در فضای مجازی انجام دادم تا آرامش پرسپولیس در مسیر موفقیت از جانب من تهدید نشود. حرف زیاد بود و زیاد است. اما ترجیح دادم سکوت کنم و روی تمرین تمرکز کنم.اما هیچ وقت نپرسیدم، این رقم ها که در مورد مبلغ قرارداد من گفته می شود، از کجا آمده؟ هیچ وقت نگفتم چرا وقتی اولین گل فصل پرسپولیس را به فولاد زدم، با این همه هجمه منفی مواجه شدم؟ نپرسیدم چرا در مسابقه ای که سهم من تنها ده دقیقه بازی بود، آن هم در دقایقی که تیم عقب بود، باز هم من را به عنوان مقصر معرفی می کردند؟ روی کدام گل خورده تیم مقصر بودم ؟ من چه هیزم تری به چه کسی فروخته بودم؟ چرا این همه دروغ ، چرا این همه حاشیه؟
و بسیار سوال دیگر که حالا حتی به دنبال جواب برای آن ها نمی گردم.
پرسپولیس برای من خاطره هواداران مهربانی است که با خودم حفظ خواهم کرد. برای همین خاطره ها است که علی رغم همه پیشنهادهایی که بود،به احترام همه هواداران پرسپولیس و سرمربی محترم تیم ، تا این لحظه صبر کردم تا حجم خاطره ها اضافه شود و بتوانم شاید کمی بیشتر لطفتان را جبران کنم … اما انگار بعضی فاصله ها با صبر هم پر نمی شود، امیدوارم اشتباه کنم اما حسی به من می گوید که کسانی نمی‌خواستند پس به خواسته آن ها احترام می گذارم تا باز تهدیدی برای آرامش پرسپولیس نباشم
رفتن معنای جدایی نمی دهد. پرسپولیس و هواداران پرشورش را هیچ گاه فراموش نمی کنم.
امیدوارم روزی، فصلی، دوباره مسیرمان یکی شود. حال دلتان همیشه خوب باشد و پرچم هایتان را به شادی تکان بدهید
برادر شما رضا اسدی