چرا زارعى نمى تواند مثل روزهاى بازى در راه آهن باشد؟ سوالات بسيار هستند. حسين بادامكى كه سوگلى او بود، چه بلايى بر سرش آمد. محمد منصورى كجا است؟ ميثم بائو چرا خود را به در و ديوار مى زند و در اكثر بازى ها با آن همه انرژى و انگيزه بلاى جان همبازيانش مى شود. اگر فشار باشگاه نبود هوارمحمد هنوز قرار بود در 20 دقيقه پايانى وارد زمين شود، از اين دست موارد بسيار هستند. در خط دفاع هم شرايط بر اين منوال است.اينطور نيست كه پرسپوليس بازيكن نداشته باشد. على عسكرى و عليرضا محمد در سمت راست، اكبرى و شكورى به عنوان چپ پاى تخصصى و رضايى، شيرى و باقريها براى قرار گرفتن در دفاع مركزى حضور دارند. آيا كرانچار بيش از 2 بازيكن در هر پست مى خواهد؟ او چرا به خاطر لج و لجبازى از تياگو به عنوان يك هافبك دفاعى تخصصى كه كارآيى خود را هم نشان داده استفاده نمى كند. چرا وقتى هوارمحمد از ابتدا به زمين مى رود، كلاه كج نيمكت نشين مى شود؟ آقاى كرانچار! پرسپوليس هر مشكلى داشته باشد، مشكل كمبود بازيكن ندارد. وقتى كه توپ در 18 قدم پرسپوليس پايين مى آيد و مدافعان پرسپوليس از بازيكن صاحب توپ حريف دور مى شوند اشكال كار را بايد در تمرينات و مربى جستجو كرد اين بهانه تراشى هاى بچگانه نه براى كرانچار و نه براى پرسپوليس راه نجاتى نخواهد بود ادامه اين شرايط باعث مى شود كرانچار خود اين مسائل را باور كند و آن زمان ديگر از پس حل مشكل برنخواهد آمد. همچنين از يك مربى حرفه اى و كاركشته مثل او بسيار بعيد بود كه اين طور به شخصيت بازيكنانش حمله ور شود و اعتماد به نفس را از آنها دور كند. به طور قطع در پاسخ به اين فرآيند بازيكنان هم براى دفاع از خود به سرمربى حمله ور شده و در صحبت هاى خود قابليت او را زير سوال مى برند. ادامه اين روند آشفتگى و عدم همدلى را در تيم تشديد مى كند و به نظر مى رسد مسئولان باشگاه كه روى اين نكته انگشت گذاشته اند، بايد حساسيت درستى به خرج دهند.