پنجشنبه 20 فروردین(08:53) 

مرجع خبری پرسپولیس :  ديگر به يک پيروزي راضي هستيم. وقتی پرسپوليس الغرافه قطر را شکست داد، مي شد آرامش را در چهره مردم مشاهده کرد؛ همه آنهايي که شب قبل ناباورانه شاهد بودند نمايندگان همين دو کشور (ازبکستان و قطر) تحقيرآميزترين شکست ها را به نمايندگان فوتبال ايران تحميل کرده بودند. اين دو باخت، در کنار ناکامي دور قبل همين مسابقات (سه تساوي و يک باخت) و در کنار شکست تيم ملي از عربستان، نوميدي و عدم اعتماد به نفس را بر دوستداران فوتبال حاکم کرده بود. «دوستداران فوتبال» عبارت محافظه کارانه يي براي اکثريت مردم ايران است؛ مردمي که در واقعيت و به دور از تمام شعارها و ايده آل ها، فوتبال برايشان اهميتي خارق العاده دارد. پيروزي فوتبال، مي تواند بسياري از کاستي هاي زندگي شان را از ياد ببرد و شکست در فوتبال، موجي از نوميدي و رخوت بر جامعه حاکم مي کند. باخت استقلال و صباباتري در سه شنبه شب و شوک ناشي از انتخاب محمد مايلي کهن به عنوان سرمربي تيم ملي (که در حرف زدن بسيار بهتر از مربيگري عمل مي کند)، درجه اعتماد به نفس ملي را به پايين ترين حد خود رساند. شايد برخي سياستمداران با برجسته کردن رگ گردن، اعتماد به نفس جامعه ايران را به عوامل ديگر نسبت دهند اما آنها شايد بهتر از هر کس مي دانند که فوتبال و پيروزي در آن، بيش از هر اتفاقي، ضامن شادابي جامعه امروز ايران است. اين را شايد به عنوان يک واقعيت تلخ بايد پذيرفت. احساس آرامش اين جامعه پس از نتايج خوب پرسپوليس ، مويد اين مدعاست. شايد براي همين باشد که پروژه موفقيت تيم ملي در راه صعود به جام جهاني به عنوان يک ماموريت غيرممکن، کليد سرنوشت انتخابات رياست جمهوري در 24 خرداد ماه باشد. دولتمردان امروز ما بهتر از هرکس مي دانند که

 تمام فعاليت ها و تحرکات آنها، در برابر ناکامي احتمالي فوتبال ايران، به راحتي مي تواند از سوي ميليون ها ايراني ناديده انگاشته شود.

پرسپوليس در برابر الغرافه قطر، يک تيم مقتدر بود. وينگادا، با تزريق نظم تيمي، از پتانسيل بالاي بازيکنان پرسپوليس به بهترين نحو ممکن استفاده مي کند. علي کريمي، توره و نيکبخت واحدي، مثلث ويرانگر پرسپوليس در نيمه اول بودند که توسط نوري، زارع، باقري و محمد حمايت مي شدند. قرار گرفتن رحمان رضايي در دفاع چپ يکي ديگر از ريسک هاي موفق مربي پرتجربه پرتغالي بود که حداقل در عرصه آسيايي به تمام همتايان ايراني اش مي تواند فخر بفروشد. از سوي ديگر آمادگي علي کريمي در اين بازي (به رغم اخباري که در مورد غيبت او در تمرينات به گوش مي رسيد) به حدي بود که ثابت کرد توقع تماشاگران فوتبال براي حضور کريمي در ترکيب ثابت تيم ملي، کاملاً بجا و منطقي است. پرسپوليس در حالي با يک بازي برتر، با سه گل قهرمان قطر را شکست داد که چهره هايي مثل خليلي و پتروويچ را روي نيمکت ذخيره ها داشت. اين مجموعه نشان مي دهد پرسپوليس از چه پتانسيل هجومي چشمگيري برخوردار است. اما در آن سو، سپاهان با سرمايه انساني چشمگيرش در برابر ياران ريوالدو، بازي قابل قبولي را به نمايش گذاشت. عمادرضا به عنوان تک مهاجم، حاج صفي به عنوان هافبک هجومي و نويدکيا و ابوالهيل به عنوان دو هافبک طراح، بازي برابر و در دقايقي برتر از ميزبان را به نمايش گذاشتند. وقتي در نيمه دوم رسول خطيبي و الونگ هم به ترکيب اضافه شدند، سپاهاني ها نشان دادند از چه بازيکنان ارزشمندي برخوردار هستند. افسوس که سپاهان پس از برتري 1-2 (با گل هاي عمادرضا و عقيلي) همچون تيم ملي نتوانست امواج تهاجمي حريف را کنترل کند و با حبس شدن در محوطه جريمه، نااميدانه تلاش کرد از پيروزي خود محافظت کند که در نهايت نتوانست. اما هرچه بود، اين تساوي مي تواند در آينده نقشي بسزا در معادلات سخت اين گروه ايفا کند. هرچه بود موفقيت پرسپوليس و سپاهان، دقيقاً همان چيزي بود که جامعه ايراني احتياج داشت. آن هم پس از دو هفته سخت، پس از ناکامي تيم ملي، استقلال و همين طور انتخاب مايلي کهن،