مصاحبه های اخیر محمد رویانیان حاوی نکات مبهمی است در خصوص ماندن یا رفتنش. او هر بار که با سوال متعدد و اما مشترک خبرنگاران مختلف رسانه های نوشتاری، دیداری و گفتاری در خصوص ماندن یا رفتنش مواجه می شود با لبخندی آنها را همراهی کرده و سعی می کند با جمله ای نرم و پر از ابهام پاسخگو باشد.

به گزارش جام  از بولتن؛ همین موضوع نگرانی هواداران پرسپولیس را فراهم آورده است. بدون شک محمد رویانیان به عنوان یک عنصر غیر فوتبالی طی بیش از یک سال و نیم حضورش در باشگاه پرسپولیس عملکرد پر فراز و نشیبی را طی کرده است. اما هر چه از عمر مدیریتی او گذشت شاهد اوج گرفتن نمودار عملکرد مدیریتی او در بخش های مختلف بودیم.

این حقیقی است که نه تنها هواداران متعصب پرسپولیس آن را تایید می کنند بلکه اکثر اهالی ورزش و کارشناسان فوتبال به آن مهر تایید می زنند. شاید این برای اولین بار در تاریخ باشگاه پرسپولیس باشد که تیم پرسپولیس در جدول لیگ رتبه ششم را تسخیر می کند اما هواداران با فریاد مدیر عامل تیم شان را تشویق می کنند و این معنایی ندارد جز رضایت مندی کامل از محمد رویانیان.

حال آنکه پرسپولیس در آستانه کسب جام قهرمانی حذفی هم قرار دارد این نگاه، نگاهی طرفدارانه و جانب دارانه از شخص محمد رویانیان نیست بلکه نگاهی منتقدگونه است به تغییر پیاپی مدیریت در رشته فوتبال و به خصوص باشگاه پرسپولیس.

باشگاه پرسپولیس طی ده سال گذشته و از سال 1382 تا به امروز به اندازه هر سال یک مدیر عامل عوض کرده است و مطمئنا بزرگترین و حرفه ای ترین تفکرات نیز نمی تواند با تغییرات پیاپی مدیریت این باشگاه را به سرانجام برساند. شاید اگر زمان بیشتری در اختیار هر کدام از مدیران عامل پرسپولیس از عباس و محمد حسن انصاری فر گرفته تا خطیب و مصطفوی و کاشانی قرار می گرفت شاهد نزول فاحش پرسپولیس در سال های اخیر نبودیم.

هنوز از یاد نبرده ایم افتخار آفرینی های پیاپی این باشگاه را در ده های 60 و 70 که از آن به عنوان پرسپولیس رویایی یاد می شود. پرسپولیسی که زلزله نامیده می شد. علاوه بر داشتن بازیکنان بزرگ و تراز اول تنها یک چهره را به عنوان مدیر و آقا بالا سر بالای سر خود می دید. در تمام دهه 60 مردی چون علی پروین پرسپولیس را به قول خودش در صندوق عقب پیکان مدیریت می کرد و در دهه 70 هم این عابدینی و محلوجی بودند که به عنوان مدیران باشگاه موفقیت های پیاپی را برای این تیم به ارمغان آوردند.

اما از ابتدای دهه 80 بود که صندلی مدیر عاملی این تیم دست به دست چرخید تا پرسپولیس رفته رفته به یک قدرت سطح دوم در فوتبال ایران تبدیل شود و جایش را به باشگاه های دیگر  بدهد و جالب اینجاست که سپاهان و استقلال طی 10 و 15 ساله اخیر کمترین تغییر مدیریت را در سطح مدیریتی خود شاهد بودند.

در استقلال سال هاست که فتح الله زاده به جز دو سه سال بر صندلی مدیر عاملی این تیم تکیه زده و در سپاهان نیز محمد رضا ساکت سالها بود که مدیریت این تیم را برعهد داشت و پس از تغییر جایش رابه رحیمی داد. حال قیاس کنید تعداد تغییرات مدیریت در باشگاه استقلال و سپاهان را با باشگاه پرسپولیس که از این قیاس نتایج مهمی خواهیم گرفت.

تا چند ماه دیگر و با فرا رسیدن دوره انتخابات، دولت نیز دچار تغییر شده و مدیریت در تمام سطوح دچار تغییر و تحول خواهد شد. در این میان پیشگویی ها و گمانه زنی ها حاکی از آن است که مدیر عامل پرسپولیس نیز دست خوش تغییر و تحول خواهد شد. شاید از همین روست که محمد رویانیان جواب قاطعی در مورد ماندن یا رفتنش نمی دهد. حتی زمانی که از او سوال می شود که آیا گل محمدی حفظ خواهد شد یا نه پاسخ می دهد اگر بمانم با او همکاری می کنم!

این در حالسیت که محمد رویانیان طی سی و اندی سال گذشته در پست های مختلف خدمات غیر قابل انکاری داشته و یکی از مدیران برگزیده و شناخته شده نظام محسوب می شود. حتی مخالفان او نیز بر این قضیه صحه می گذارند که این چهره یکی از مردان موفق کشورمان و نظام در عرصه مدیریت بوده است.

حال سوال این است در صورت انجام تغییر و تحول در عرصه های مختلف مدیریتی بعد از روی کار آمدن دولت جدید چه کسی قرار است جانشین محمد رویانیان شود؟ چهره ای که طی بیش از یک سال و نیم حضورش اقداماتی را انجام داده که تا همین چند سال قبل برای هواداران پرسپولیس دست نیافتی به نظر می رسد.

تاسیس شرکت پیشکسوتان پرسپولیس، افتتاح آکادمی فوتبال پرسپولیس، مراوده با باشگاه های بزرگ اروپایی برای تبادل دانش و امکانات سخت افزاری روز، اقدام برای تاسیس استادیوم اختصاصی و … از جمله اقدامات مدیر عامل غیر فوتبالی! پرسپولیس بوده است. مدیری که همواره به غیر فوتبالی بودن متهم شده اما اقداماتش به گونه ای بوده که مدیر به شدت فوتبالی ما از انجام آن عاجز بودند. از این رو طبیعی است که این ابهام برای ما به عنوان اهالی رسانه و هواداران متعصب پرسپولیس به وجود بیاید که چه کسی قرار است جانشین محمد رویانیان شود و اقدامات نیمه کاره او را به سرانجام برساند؟ آیا بهتر نیست فرصتی را که خود رویانیان برای تبدیل کردن پرسپولیس به یک باشگاه جهانی طلب کرده را در اختیار او بگذاریم تا به آنالیز و کارشناسی بهتری در خصوص تغییر یا ابقای او تصمیم بگیریم؟