پرسپولیس نیوز : چپ پای جوان و پدیده فصل گذشته پرسپولیس گفت: بازیکنان جوانی که قصد دارند وارد ورزش حرفه‌ای بشوند، باید بسیار مراقب باشند و حتما مشاوره‌های لازم را بگیرند تا ناخواسته مثل من دچار مشکل نشوند.

شهاب زاهدی که این روزها امیدوار است با نظر مسوولان فدراسیون و کمیته استیناف از میزان محرومیت وی کاسته شود، در گفتگو با سایت باشگاه پرسپولیس افزود: به نظر، همه چیز فوق‌العاده بود، روی ابرها بودم. خیلی پیش نمی‌آید که بتوانید در جایی مثل پرسپولیس که فشار خیلی زیاد است، ناگهان از تیم‌های پایه به تیم اصلی و لیگ برتر بیایید ولی این فرصت را پیدا کردم که با کمک و لطف مربیان و مسوولان تیم‌های پایه و تیم اصلی در این مسیر قرار بگیرم.

وی افزود: برای من، همه چیز عالی پیش می‌رفت. برای آینده‌ام برنامه داشتم و خیلی تلاش می‌کردم. در 17 سالگی داوطلبانه به خدمت سربازی رفتم تا این مساله در مسیر فوتبالم قرار نگیرد اما می‌خواهم به جوان‌هایی مثل خودم بگویم؛ ورزش حرفه‌ای پیچیدگی‌های خاص خود را دارد و خیلی سخت است. به هم سن و سال‌های خودم می‌گویم، باید خیلی مراقب باشند. باید از آدم‌های زیادی مشورت بگیرند تا مثل من ناخواسته دچار مشکلاتی مثل دوپینگ نشوند که اصلا نمی‌فهمید از کجا سر و کله‌اش پیدا می‌شود چون خیلی موذی است.

وی ادامه داد: من با تجربه‌ای روبرو شدم که خیلی سنگین تمام شد و دوست ندارم نفر دیگری با این وضعیت روبرو شود چون خیلی سخت است. فکر می‌کنی حواست به همه چیز هست ولی اگر آموزش خوبی نبینی و خودت هم با وسواس دنبال یاد گرفتن مسائل نباشی، یک دفعه از جایی که نمی‌دانی به مشکل می‌خوری مثل من که وقتی شنیدم چه شد، خودم شوکه و گیج بودم. به خاطر همین به بچه‌هایی که در مسیر پیشرفت قرار می‌گیرند، می‌گویم خیلی مراقب باشند و حتما روی مسائل ضد دوپینگ تحقیق کنند. البته شنیده‌ام کمیته پزشکی اول هر فصل برای تیم‌های لیگ برتر آموزش می‌گذارد ولی من جزو بازیکنانی بودم که وسط فصل به تیم اضافه شدم و بی‌تجربه بودم. البته خودم فکر می‌کردم مراقبم، ولی حالا می‌دانم که خطر دوپینگ برای ورزشکاران چقدر جدی است و بسیاری اوقات می‌تواند غیر مترقبه پیش بیاید. مثل ماجرایی که چند سال قبل در لیگ هم پیش آمد و تذکرهایی که از سوی کمیته پزشکی یا ضد دوپینگ داده می‌شود اصلا شوخی‌بردار نیست.

زاهدی درباره وضعیت این روزهای خود و برنامه‌اش برای آینده گفت: من از یک طرف خیلی خوش اقبال بودم که با حمایت مربیان و مسوولان تیم‌های پایه و لطف کادر فنی تیم اصلی دیده شدم ولی بعد، این بدشانسی بزرگ را آوردم. هنوز در شرایط سنی امید هستم و می‌توانستم در تیم ملی المپیک هم باشم و دعوت هم شدم ولی الان همه چیز را از دست داده‌ام. فکر و خیال، یک لحظه رهایم نمی‌کند. فشار خیلی زیادی را تحمل می‌کنم و نمی‌دانم چقدر می‌توانم ادامه بدهم. الان از طریق باشگاه در حال پیگیری هستیم و امیدوارم مسوولان فدراسیون و کمیته استیناف موافقت کنند که بتوانم بعد از یک سال به فوتبال برگردم.