مرجع خبری پرسپولیس : مهاجم تيم فوتبال پرسپوليس در یادداشتی از شرايط حضورش در ايران و جمع سرخپوشان سخن گفت و به مرور خاطراتش از ايران پرداخت.

ايمون زايد كه عملكرد خوبي از خود در ليگ ايرلند بر جاي گذاشته بود، خيلي زود توانست جايگاهش را در ميان هواداران پرسپوليس با هت‌تريك رويايي در داربي مقابل استقلال پيدا كند. در ادامه خاطرات زايد از حضور در ايران و بازي در پرسپوليس از زبان اين مهاجم ليبايي كه در روز سی مارچ (جمعه) براي نشريه لندني نوشته شده است، مي‌آيد:

« ايران؟؟ جدي كه نمي گويي؟ اين نخستين واكنش من بود زماني كه متوجه شدم باشگاه پرسپوليس آذرماه براي خريد من ابراز علاقه كرده است. من تازه يك فصل خوب را به همراه تيم “دري” پشت سر گذاشته بودم، نخستين بار بود كه قهرمان شده بودم. در ليگ سوم شده بوديم و سهميه‌ي اروپايي گرفته بوديم. به هدفم كه آقاي گلي رقابت‌ها بود رسيده بودم و توانسته بودم از سوي بازيكنان حاضر در ليگ ايرلند به عنوان بازيكن برتر انتخاب شده و جايزه دريافت كنم.

صادقانه بگويم زماني كه فصل پيش به پايان رسيد، مطمئن بودم كه حداقل براي يك فصل ديگر در تيم خواهم ماند. من از حضور در تيم دري واقعا لذت بردم و هواداران هم من را دوست داشتند. فكر مي كردم كه اين پتانسيل را دارم كه به حضورم يك فصل ديگر ادامه دهم. از بازي در دري واقعا لذت مي بردم و چيزهاي زيادي هم از كار كردن با استفان كني و دكلان ديواين ياد گرفتم. اين را هم بايد بگويم كه اگراستفان نبود شايد من الان ايران نبودم چرا كه او يكي از عوامل موفقيت من بود و تاثير زيادي روي من گذاشت تا بتوانم گلهاي زيادي به ثمر برسانم و عملكرد خوبي داشته باشم.

اينكه چطور شد كه ايرلند را رها كردم و براي فوتبال بازي كردن به ايران آمدم، سوالي است كه اغلب با آن مواجه مي‌شوم. شايد دلايل عجيبي باشد كه خودم هم درست نمي‌دانم. احساس مي‌كردم بازيكني هستم كه معمولا پيشنهادهاي عجيب از سوي نمايندگان باشگاه‌ها از كشورهايي كه اجازه بدهيد آنها را كشورهاي متفاوت بنامم دريافت مي‌كنم. زماني كه فصل به پايان رسيد، از كشورم با من تماس گرفتند و به تيم ملي دعوت شدم. تورنمنت پن عرب 2011 در دوحه قطر در اواسط ماه دسامبر برگزار شد.

آنجا بودم كه از سوي بزرگ‌ترين باشگاه‌ ايران و يكي از بزرگ‌ترين باشگاه‌هاي آسيا با من تماس گرفته و پيشنهاد قراردادي 5 ماهه به من داده شد. اين باشگاه پرسپوليس بود كه در شهر تهران، پايتخت ايران قرار داشت. شهري كه حدود 15 ميليون نفر جمعيت دارد. بعد از اين كه همه جوانب را در نظر گرفتم تصميم گرفتم پيشنهاد آنها را قبول كنم. به نظر من گاهي اوقات در زندگي لازم است كه آدم از بيرون به مسائل نگاه كند و تصميم بگيرد كه شرايط جديد را تجربه كند و وقتي چنين شرايطي برايش فراهم شد تصميمش را بگيرد و آن را بپذيرد تا بتواند موقعيت جديد و بي نظيري كه قبلا فكرش را هم نمي‌كرد، تجربه كند. عمر انسان بسيار كوتاه است و طول دوران بازيگري حرفه‌اي از آن كوتاه‌تر!

چند ماه جلوتر برويم به اينجا مي‌رسيم كه من اكنون در آپارتمانم در تهران نشسته‌ام و مشغول نوشتن خاطراتم هستم. اگر در روزهاي نخست، نگران، آشفته، مضطرب و دستپاچه بودم و مي‌ترسيدم، اين ترس و تشويش به زودي برطرف شد و حالا كه اينجا هستم مطمئنم كه يكي از بهترين تصميمات دوران فوتبالي‌ام را گرفته‌ام. اينكه حضور در ايران چه تجربه اي براي من داشت و بر من چه گذشت را مي خواهم در وقت اضافه‌ي اين يادداشتم بنويسم! مي‌خواهم زندگي در ايران را از هر دو بعد فوتبالي و غيرفوتبالي بررسي كنم. شايد با وجود اينكه فقط سه ماه است در ايران بوده‌ام، بتوانم در همين مدت كوتاه يك كتاب درباره‌ي آن بنويسم.

براي اين كه به خوانندگان چشم اندازي از كشوري كه در حال حاضر در آن زندگي مي‌كنم نشان دهم و تصوير فوق العاده‌اي از تجربه‌ام در ايران را به نمايش بگذارم اينگونه سخنم را آغاز مي‌كنم: در همين ماه گذشته براي نخستين بار در ليگ قهرمانان آسيا مقابل الشباب امارات بازي كردم، چرا كه در بازي قبلي پرسپوليس مقابل الهلال عربستان مصدوم بودم و نتوانستم به ميدان بروم. به همين دليل دقيقا نمي‌دانستم كه بايد انتظار چه چيزي را داشته باشم. بعدازظهر آن روز را هرگز فراموش نمي‌كنم. الشباب را توانستيم با اختلاف زياد و به راحتي شكست دهيم. من در آن بازي سه گل اول تيم را به ثمر رساندم.

اين دومين هت‌تريك من در شش بازي بود كه براي پرسپوليس به ميدان رفته بودم و به اين ترتيب تعداد گل‌هاي زده‌ام را در اين تيم به هفت گل در شش بازي رساندم. اما موضوع جالبتر فضاي عجيب ورزشگاه بود كه 82 هزار و هفتصد نفر براي تماشاي بازي آمده بودند و من پيش از اين هرگز بازي مقابل چنين جمعيتي را تجربه نكرده بودم. براي اين كه بتوانيد مقايسه خوبي انجام بدهيد شايد لازم باشد بگويم كه ديدار تيم‌هاي بارسلونا و ميلان در ليگ قهرمانان اروپا 70 هزار نفر را به ورزشگاه آورده بود!

هت تريك در چنين شرايطي مقابل اين جمعيت و اين كه 80 هزار نفر يكصدا برايت شعار بدهند و نامت را بر زبان بياورند، تجربه‌اي نيست كه هر روز بخواهد براي بازيكني تكرار شود. هواداران پرسپوليس فوق العاده پرشور و احساساتي هستند و اگر بازيكني خوب بازي كند با تمام وجود او را تشويق مي‌كنند. آنها واقعا فضاي ورزشگاه را خاص مي‌كنند. واقعا فرصت بزرگي به دست آورده‌ام كه مي‌توانم چنين شرايطي را تجربه كنم.

بازي در ايران به ندرت در روز جمعه برگزار مي‌شود. من تقريبا در هر روزي از هفته در ايران بازي كرده‌ام به جز جمعه! معمولا از من سوال مي‌شد كه جمعه‌ها چه كاري انجام مي‌دهم. اول از همه بايد بگويم كه ايرلند به نوعي خانه من است چرا كه ده سال آنجا بازي كرده‌ام و جام‌هاي مختلفي با تيم‌هاي مختلف به دست آورده‌ام. آنجا بازي‌ها جمعه برگزار مي‌شد و من جمعه ها مشغول بازي بوده‌ام. اما عصر جمعه در تهران يك فنجان قهوه مي‌نوشم و با لپ تاپ كار مي‌كنم. معمولا در يك صفحه نتايج زنده‌ي تمام بازي‌ها را چك مي‌كنم و در صفحه‌ي ديگر گزارش زنده‌ي بازي دري يونايتد را گوش مي‌دهم. دوست دارم هميشه نتايج اين تيم را دنبال كنم و برايم فرقي نمي‌كند چه مدت سپري شود. امشب هم همين كار را انجام مي‌دهم.

با بهترين آرزوها.» ايمون زايد