4-4-2 سپاهان، خوراک پرسپولیس و دنیزلی

مرجع خبری پرسپولیس : قبل از بازي در فولادشهر همه از رويارويي با سپاهان تا بن دندان مسلح هراس داشتند.

پرسپوليس بي‌انگيزه بعد از آن افتضاح فوتبالي و روي سكوها مقابل داماش بايد رودرروي تيمي قرار مي‌گرفت كه در خانه دنبال رسيدن به قهرماني بود. خط دفاع پرنوسان پرسپوليس هم بايد مقابل برونو سزاري مي‌ايستاد كه در هفت بازي پياپي گل زده بود.

روي كاغذ هم چيز از برتري سپاهان بر پرسپوليس حكايت مي‌كرد و محروميت و مصدوميت 6 بازيكن سرخپوش اين فرضيه را تقويت مي‌كرد.

روي چمن فولادشهر اما اتفاقات ديگري رخ داد و با وجود تساوي و كسب يك امتياز، پرسپوليس موفق به خلق 10 موقعيت گل روي دروازه حريف قدرتمندش شد و در بيشتر دقايق مسابقه حساب شده و با برنامه كار كرد. حالا كه سه روز از اين رويارويي گذشته بسياري از هم مي‌پرسند چه اتفاقي افتاد كه پرسپوليس مقابل قدرت اول اين روزهاي ليگ برتر چنين فوتبالي ارائه كرد؟

دليل اول كه خودش جزييات زيادي دارد زياد به مسائل فني ربطي ندارد و به انگيزه جبران شكست مقابل داماش و رويارويي با رقيبي كه در 5-4 سال اخير بعد از استقلال مهم‌ترين حريف پرسپوليس شناخته مي‌شده و هر بار بازي با اين تيم حساسيت‌هاي زيادي را برمي‌انگيزد، مي‌توان اشاره كرد.

دليل دوم اما كاملا فوتبالي است؛ سپاهان مقابل پرسپوليس 2-4-4 بازي كرد و ظاهرا رويارويي با اين سيستم براي تيم دنيزلي كاملا مطلوب و خوشايند است. تجمع بازيكنان و به‌خصوص خط مياني سپاهان در اين سيستم فضاهاي زيادي را براي بازيكنان كناري پرسپوليس ايجاد مي‌كرد و چرخش توپ و در نهايت خلق موقعيت براي سرخ‌ها فوق‌العاده راحت‌تر بود. به‌خاطر همين مساله فوتبال روان، پرسپوليس- كه البته با انگيزه بيشتر بازيكنان ذخيره تقويت شده بود- كاري كرد تا تساوي با سپاهان با وجود هدر رفتن دو امتياز ديگر در ذهن هواداران بماند و بسياري از اين ديدار به عنوان زيباترين مسابقه فصل تيم محبوبشان ياد كنند.

نكته جالب اينكه ديگر بازي پرسپوليس در فولادشهر و مقابل ذوب‌آهن هم زيباترين نمايش تيم استيلي در نيم‌فصل اول بود و شايد از اين به بعد نبايد از مصاف در اصفهان ترسيد و با روي باز به استقبال ديدارهاي زيباي بعدي رفت.