در تركيب پرسپوليس بازيكناني بازي مي‌كنند كه همگي روزي بهترين‌هاي تيم‌هاي قبلي خود بوده‌اند اما در پيراهن سرخ هرگز به آن «بهترين» نزديك هم نشده‌اند. ميثم بائو و حسين بادامكي مقابل ذوب‌آهن نسبت به چهار بازي قبل بهتر بودند و اين بهتر بودن در نمايش بادامكي- كه يك خط عقب‌تر رفته و به عنوان هافبك دفاعي بازي مي‌كرد- بيشتر مشهود بود اما كجاست آن بائو و بادامكي ابومسلم؟ همچنان تعداد پاس‌هاي اشتباه، موقعيت‌نشناسي و عدم تاثيرگذاري در فاز حمله و دفاع در نمايش اين دو بازيكن ديده مي‌شود تا دو هافبك ثابت پرسپوليس در 5 هفته اخير ضعيف‌ترين چهره‌هاي تيم لقب بگيرند و روي بازي كردن آنها به عنوان بازيكن ثابت حساسيت بيش از حدي به‌وجود بيايد. با اين حال خبر خوب اينجاست كه هر دو نفر مي‌خواهند خوب باشند و بهتر بازي كنند اما خب تلاش‌شان تا اينجا نتيجه فوق‌العاده‌اي در پي نداشته است.

مشكل بزرگ پرسپوليس كم كم مرتفع خواهد شد. عادل كلاه كج با آن استيل مشخص و با شماره 40 براي اولين بار در تركيب اصلي بازي كرد، آن هم به عنوان هافبك دفاعي جلوي خط 4 نفره دفاعي اما نمايش عادل براي اولين بار فراتر از حد تصور بود و مشخص شد اين همه نگراني از بابت رفع مشكلات اداري او و دريافت مجوز بازي بيخود نبوده است. كلاه كج به‌خوبي فضاي مقابل خط دفاعي را پوشش داد و بارها در عرض منطقه خود (فضاي مستطيلي مقابل يك سوم دفاعي خودي) حركت كرد. عادل بازيكن درگيرشونده و فيزيكي نيست اما

در طول 74 دقيقه‌اي كه داخل ميدان بود ثابت كرد پرسپوليس بالاخره صاحب يك هافبك دفاعي قابل اطمينان و كاربلد شده است. البته كلاه كج هنوز به لحاظ آمادگي جسماني و هماهنگي مشكلاتي دارد. كارآيي او درنيمه دوم تا حدود زيادي پايين آمد اما در كل نمايش او در بازي اول براي پرسپوليس فراتر از حد انتظار بود: البته شايد خيلي‌ها بگويند عادل كلاه كج بازيكن كوچكي نيست كه از كيفيت بازي‌اش در پرسپوليس نسبت به آنچه در تيم‌هاي قبلي‌اش ارائه مي‌كرد كاسته شود.