مرجع خبری پرسپولیس : کاش می شد همه کارهای علی کریمی را نوشت…

کاش این قلم فرصتی پیدا می کرد تا بگوید جادوی او نه در مستطیل سبز، بلکه در «سبزی» نگاهش به دنیاست. کاش به اندازه شعاع دو دایره عدد لاتین روی پیراهنش فرق بود تا بگوییم ستارگانی از این جنس، از جنس مردمند.

ستارگانی که لباس و مدل مو و اتومبیلشان «فریب دهنده» نیست و به رغم خوش پوشی و سانتیمانتالیسم رفتاری، به وظایف اجتماعی شان پایبندند و بیشتر از آنکه غرق در دریای تظاهر باشند، معنای «انسانیت» شدند.

اینجاست که وقتی معصومی ها نیاز به کمک پیدا می کنند، کوزه به سرها با او عکس یادگاری می گیرند، مصاحبه می کنند و شو برگزار می کنند تا کریمی ها در “خفا” دست یاری به سویش دراز کنند. اینجاست که مهر پیشانی ها که تکه کلامشان تختی گری و پوریای ولی گری است، سالگرد جهان پهلوان را از یاد می برند تا به نیابت از همه فوتبالی ها، این فقط اشک های کریمی باشد که روی مزار تختی ریخته می شود.

جادوگر اشک می ریزد و به ستاره اخلاقی جامعه اش ادای دین می کند، آری او «علی کریمی» است. مردی با فاصله ای طولانی از رانت ها و باج ها، اویی که حرفش را مردانه بیان می کند و مردانگی از چشمانش موج می زند.